We modderen door

Ik kan blijven klagen over het weer, de kletsnatte grond waar hier alle groenten, kruiden, etc. in staan, de mol die meerdere keren per dag de tuin door kruipt, en de woelratten die daar kriskras doorheen nog eens eigen gangen graven. Ook in de kas. Maar daar kunnen we de grond rond de tomatenplanten, pepers, etc. niet aantrappen want we zakken er tot aan onze enkels in de modder.

Er zijn trouwens al een half dode mol en een dode mol door tuinburen bovengronds op ons gedeelte van het volkstuinencomplex gevonden. Het lijkt bijna alsof er een hevige mollen-territoriumstrijd gaande is, dat zou ook verklaren waarom er dit jaar zo vaak en zo veel meer gangen worden gegraven. Er is hier altijd wel een mol, en die kunnen we wel bestrijden maar binnen enkele weken wordt de plek ingenomen door een volgende. We kunnen in principe prima ons tuinleven delen met een mol, en ze zijn ook heel nuttig maar dit lijkt een complete familie. Het kan ook komen doordat de grond zo kletsnat is. Of allebei. We hopen maar dat er, als dat het geval is, eens een territorium-winnaar is, en dat die iets rustiger wordt. En dat het ook eindelijk eens een poosje stopt met regenen.

Het is allemaal niet fijn, en de meeste planten zijn dat met ons eens. Ik zaaide in maart worteltjes, en nu zijn ze, met constant mol en woelratten eronder, amper zo groot als spijkertjes, zwemmend in kletsnatte grond. Hoe lang willen we het volhouden om toch te wieden, de grond weer voorzichtig rond de plantjes aan te duwen, etc.? Nou, best lang hoor. Maar sommige planten zijn er zelf wel klaar mee. Jonge planten kunnen nu eenmaal niet groeien als ze geen wortels kunnen maken omdat er constant onder ze gegraven wordt. En dat geldt niet alleen voor jonge planten, met lede ogen zien we hoe ook frambozenstruiken het begeven (ik hoop dat ze nog snel nieuwe uitlopers/stekken maken), en helaas ook de blauwe bessenstruiken waar we jarenlang veel plezier van hebben gehad.

De worteltjes zijn na 3 maanden nog steeds niet hoger dan 15 centimeter. Hetzelfde geldt voor de bietjes, lenteui en koolrabi. Tegelijkertijd schieten een stukje verderop de wel goed groeiende snijbiet en sla door. En de 2e generatie slakken doet zich ondertussen te goed aan bijna alles wat in de tuin groeit, beginnend bij de pas gekiemde basilicum die ik voor de 4e keer zaaide, ik zie zelfs glinsterende slakkensporen op een meter hoogte in de tomatenplanten. Zucht….. moestuinieren is dit jaar niet de makkelijkste hobby en een les in nederigheid.

En toch zijn we niet chagrijnig. Want de tuin ontploft ondertussen. Met natuurlijk vooral heel veel onkruid. Maar er zijn ook soorten die zoveel wortels maken dat ze wat minder last van de mol en woelmuizen hebben, zoals courgettes, pompoenen en maïs. En de meeste eenjarige bloemen doen het vooralsnog prima.

We hebben dit jaar al letterlijk tientallen keren sla geoogst. En al 2 keer knolvenkel gegeten en ruim anderhalve kilo ingevroren (en vorige week nog nieuwe gezaaid). Van de bonenplanten in een verhoogde bak (en daardoor iets minder natte voeten) kunnen we zelfs binnen een week waarschijnlijk verse sperzieboontjes eten. En in de kas groeien de planten die aan de rand van het middenpad taan gelukkig wel. Een voorbeeld daarvan is deze paprika Lilac:

Links zie je de plant die aan de achterwand staat, daar waar het niet eens zo heel nat lijkt maar waar ik echt niet kan staan omdat ik er in de modder wegzak. Ze is amper 25 centimeter groot, het blad wordt geel, de slakken hebben de plant gevonden en ze heeft al paprika’s (alsof ze zich snel wil voortplanten voor het einde van haar leven). De 2e foto is van hetzelfde ras in het midden. Het is er blijkbaar al iets minder nat, de plant groeit iets beter (40 centimeter hoog), het blad is groener, en ze heeft ook nog wat bloempjes. De 3e foto is van hetzelfde ras aan het gangpad, frisgroen blad, al bijna 60 centimeter hoog en 1 klein paprikaatje maar vooral heel veel kleine bloemknopjes, ze heeft duidelijk genoeg tijd om eerst goed te groeien en groot en sterk te worden en (hopelijk) daarna een goede opbrengst te geven.

We zijn dus zeker ook aan het oogsten, maar ook dode, halfdode en doorgeschoten groenten aan het verwijderen. We hebben 1 aardappelplant gerooid en zijn er blij mee. De aardappelen zijn nog niet heel groot maar de groei zit er goed in, er is geen naaktslakkenvraat, de aardappelen zijn gaaf en gezond. We kunnen nu ook gelijk inschatten hoe lang ze nog nodig hebben (2 tot 3 weken), en komend weekend eten we verse gebakken aardappeltjes van eigen tuin. Samen met verse sperzieboontjes wordt dat een feestmaal! Jammer dat we nog geen komkommer voor erbij kunnen oogsten, die heb ik tot 3 keer toe opnieuw moeten zaaien (telkens dood door wateroverlast en slakken, en bij de laatste keer was het ondertussen al mei). We proberen een beetje positief te blijven en gaan er maar vanuit dat we er later maar dan ook langer van kunnen oogsten 🙂

Ik maakte afgelopen weekend nog een keer een filmpje van een tuinwandeling. Weer zonder tekst, dus zet het geluid vooral uit want er rijden wel brommers over de dijk en zo :-). Aan het eind loop ik nog een stukje dubbel omdat ik 1 vak vergat. Excuses, ik ben er nog niet heel goed in. Maar dit keer wel in horizontale stand, dat heb ik al geleerd 🙂

Je ‘loopt’ nu vanaf de andere kant naar de tuin, langs de half dode frambozen, via kas 3, richting terras (de tuin die je links achter een plank ziet is van een tuinbuurman), en zo loop je naar achteren en via de andere kant weer terug. En je ziet dan rechts achterin de kas (op ongeveer 1.20 minuten in het filmpje) nog een keer de 3 paprikaplanten van het ras Lilac (waarbij je dus goed het verschil tussen de voorste, middelste en achterste plant kunt zien).

Het is een raar jaar, te lang te koud en te nat, daarna bloedheet en vervolgens weer wateroverlast. Het heeft gevolgen want als planten zich niet goed voelen worden ze ook eerder ziek, of krijgen sneller last van plagen, schimmels, etc. Maar daarover in een volgend blog meer.

Tot slot weer een bloemenfoto, in dit geval zelfs 2. In de moestuin bloeit ondertussen Helichrysum bracteatum Coppery Red, met geweldig mooie grote bloemen in een oranjerode kleur:

Thuis, in de achtertuin, heb ik ook Helichrysum bracteatum gezaaid/geplant maar dan het ras Pomegranate (leuke naam want de kleur komt inderdaad volledig overeen met die van granaatappelpitjes). Misschien wel net zo mooi!!