Voortgang tuin

Wij kunnen wel op de tuin komen, denken dat we hard werken, maar toch niet zien dat we dan ook maar iets opschieten. Er is nog zoveel te doen dat we het idee hebben dat we het helemaal niet af krijgen voor het nieuwe jaar weer begint.

Maar gelukkig maak ik foto’s, best vaak en veel :-).

En dit was de tuin vorige week zaterdag:

Toen ook al lekker weer. En dan is het misschien wat lastig te zien maar links groeit er al weer aardig wat onkruid in het vak van de knofloken. In het midden achterin moet er wat compost worden afgegraven (want daar heeft de berg mest met courgetteplanten gelegen afgelopen zomer). Ervoor zie je een aardbeienveld. Het veld daarvoor is al bedekt met stro, en het vel daarvoor is ook al bedekt met stro (op een stukje met wat laatste andijvie na). Rechts is het nog een behoorlijk zootje……. en dat is zachtjes uitgedrukt.

Ik weet dat het niet perse nodig is om te spitten als je tuiniert met bedekking, maar die stukken die je rechts ziet zijn ook niet meer te wieden  (elk onkruidje wat eruit wordt gehaald kost even grond die we dan weggooien). En dus heeft Ruud besloten om die 2 vakken te spitten (en nog 2 vakken die je niet op de foto ziet maar erg platgelopen zijn en ook behoorlijk vol met vooral gras staan).

De tuin 7 dagen later, gisteren dus:

Links is het vak toch maar gewied en erna direct gebekt met stro. Grappig om te zien dat het stro al met de week verandert. Niet de structuur hoor maar wel de kleur. Grijs = ouder, lichtgeel = verser :-).

De sprietjes knoflook kun je niet zien op de foto maar staan er prima bij, een centimeter of 12 hoog. Ik ga ze wel goed in de gaten houden, of ze niet worden verstikt door het stro, of het juist wel lekker vinden met zo’n ‘warme jas’ om ze heen. Achterin is het bergje compost al aardig aan het slinken. Want terwijl Ruud hier aan het spitten is ben ik de verhoogde bakken leeg en schoon aan het maken, en vul ze tot de rand toe weer bij met die compost. Als het helemaal goed is ‘afgegraven’ mag er stro op, dat vak hoeft niet gespit te worden, de grond is daar mooi rul en los en het stikt er van de wormen.

En rechts heeft Ruud de 2 ‘probleemvakken’ gespit. Wortels en akelige onkruiden er gelijk zoveel mogelijk uit gevist, maar het gras ligt gewoon ondersteboven onder de grond en zal niet meer bovenkomen (de zaden/nakomelingen ervan wel, maar daar denken we nu maar even niet aan :-)). Het achterste vak is ondertussen ook bedekt met stro, het voorste vak ga ik komen week met stro bedekken.

Rechts vooraan zie je nog een stukje van een vak, maar dat moet nog leeg worden gehaald, er staan nu nog worteltjes, bietjes, knolselderij, pastinaken. En helemaal rechts achterin staan ook nog pastinaken, en nog wat stengelui. Dat vak gaat komende week leeg, en of het gespit wordt hangt vooral af van de vastheid van de grond.

Er is dus ook nog wat te oogsten. Die pastinaken hebben nog wel heel wat voeten in de aarde gehad. Niet dit jaar, maar 2 jaar geleden. Pastinaakzaden blijven maar heel kort kiemkrachtig, niet heel veel langer dan een jaar. Maar dat moet een mens ook maar net weten, wij telen ze pas sinds een paar jaar. En dus dacht ik vorig jaar het restant zaden van het jaar ervoor nog wel te kunnen gebruiken 9want ik las op internet dat de zaden 2 jaar kiemkrachtig zouden blijven). Maar wel 6 of 7 keer gezaaid maar nul, niks opgekomen. Op een paar zaailingen na, daar hebben we 1 keer soep van kunnen zetten.

En dat gebeurde me niet meer, had ik bedacht. En dus koop ik nu elk jaar verse zaden. En we vinden ze zo lekker (geroosterd en in soepen, stamppotjes, etc.) dat is had verzonnen dit jaar wel echt voldoende te zaaien. Rijtje, hier, plekje daarover en zaden genoeg, dus ook nog maar daar, in een verhoogde bak om eens te kijken of dat goed zou gaan.

En dit was gisteren de oogst:

Het lijkt als een leuk maaltje mooie wortels die nog even schoon gemaakt moeten worden. Maar vergis je niet in de foto, bij elkaar is het zo’n 10 kilo pastinaken. En dat is de oogst uit 1 verhoogde bak. Nu staan er op de tuin nog 3 rijen pastinaken. Wij eten deze winter vaak pastinaaksoep :-). Gelukkig kan ik er op de volkstuin ook andere mensen blij mee maken.

Je kunt pastinaken trouwens niet lang bewaren, want ze worden al na een paar dagen wat vezelig. Hier gaan ze vandaag de vriezer is, rauw, in blokjes gesneden, voor soep en stoof en stamp. Op de tuin laten we ze nu verder staan, want in de grond kunnen ze veel vorst verdragen. En kun je ze voor roosteren, etc. dus gewoon oogsten wanneer je ze wilt eten.

Tot slot nog een foto van ‘de nieuwe tuin’, ondertussen een jaar oud.

Ook daar begonnen met bakken te legen, met compost bij te vullen en vervolgens met stro te bedekken. Er staan nog links en rechts wat groenten, rijtje rucola, rijtje winterrammenas, wat kruiden, schorseneren. Maar elke dag dat ik op de tuin ben probeer ik een bak leeg te maken en gelijk winterklaar. Met dit mooie weer vooral buiten werken, pas als het gaat regenen gaan we de kassen in (en daar is ook nog heel veel te doen).

Voor januari hopen we dus toch nog alles of bijna alles af te hebben. En dat is maar goed ook. Want dan gaan we alweer uien en prei zaaien 🙂