Vooroordelen

Ik merk het aan alles; de herfst is nu echt begonnen. De kachel gaat weer aan, het wordt steeds vroeger donker, bladeren vallen, ik verruil water voor thee (en witte wijn voor rode). We hebben al zuurkool gegeten (gekocht, dit jaar niet zelf gemaakt, door een gebrek aan tijd en spitskool), en ik krijg mijn handen niet meer schoon (door alle grond cq modder). Ruud’s opruimwoede wordt alleen nog getemperd doordat het soms zo hard regent dat we niet naar de tuin kunnen. En als we wel naar de tuin kunnen moeten we regelmatig schuilen. Dat is niet erg want in de kas is het goed vertoeven.

Zo zag ze er 3 weken geleden uit, direct na het uitplanten:

En is dit hetzelfde hoekje, 3 weken later:

De herfst- en winterkas begint tot leven te komen. Het is jammer dat onkruid altijd het eerst en het best groeit, maar ach, dat geeft ons wat te doen als het buiten regent.

Eén van de soorten die we in de andere kas al hebben kunnen oogsten is spinazie. Niet heel veel, met dank aan de mol die daar nog steeds rondwaart, maar genoeg om in een risotto te gebruiken. Ik kan hopen dat ze nog wat nieuwe blaadjes geeft maar die tweede oogst is altijd nog wat kleiner. Ik heb daarom besloten er nog snel iets anders voor in de plaats te zaaien ‘Witte Dunsel’.

Wat een afschuwelijke naam. Ze wordt ook wel snijsla genoemd (dat klinkt beter). En ze kan goed tegen kou. En daarmee dacht ik altijd dat ze dan heel veel op pluksla zou lijken (dan klinken de 2 pluksla-rassen ‘Amerikaanse Roodrand’ en ‘Australische Gele’ niet spectaculair maar wel beter). Maar de pluksla die ik op dezelfde dag als de snijsla in de kas zaaide is kleiner (deels ook door de mol), krulliger, ieler. Niet slecht, maar niet zo goed als Witte Dunsel.

Wat is nou Witte Dunsel? Ik weet natuurlijk wel dat die naam duidt op de witte zaden en het feit dat je het dicht op elkaar zaait en er de volgroeide blaadjes van snijdt. Maar ik moet bij de naam denken aan behangerslijm. Of erger nog; aan een dun straaltje kwijl uit een mondhoek. Hoogst onaantrekkelijk. Ik zie de soort/het ras al jaren in catalogi voorbij komen. Maar ik las er altijd graag en snel overheen. Ik heb haar al die jaren categorisch genegeerd en nu blijkt ze mijn grootste ontdekking van dit jaar te zijn. Terwijl ik dit schrijf klinkt het bijna als discriminatie van groenten met een slechte naam.

Sterker nog, ik vroeg me af of ze in bijvoorbeeld Engeland of Frankrijk ook zou worden verkocht en geteeld. Maar ik kan haar alleen maar onder de Nederlandse naam vinden. Ik gooide er zelfs even Google Translate tegenaan, de vertaling van Witte Dunsel naar het Engels is ‘White Slime’. Zie je!! Ik wist het wel!!

Ik weet ook eigenlijk niet eens waarom ik haar dit jaar wel heb gekocht, waarschijnlijk omdat ik nu eenmaal soorten zocht die in de herfst- en winterkas zouden kunnen passen, toch na al die jaren maar eens een proberen dus.

En ze doet het geweldig 🙂 . Ik hoop er later nog wat meer over te schrijven, hoe lang ze mooi blijft, wat er gebeurt als het gaat vriezen, etc..

En ik ga haar volgend jaar in vroege lente en herfst ook buiten zaaien. Sterker nog, misschien komend weekend even doen, kijken of en wat dat nog wordt (ik heb al dan niet toevallig deze week een verhoogde bak voor een deel leeg- en schoongemaakt). En ik ga haar in januari weer in de kas zaaien. Allemaal testjes. Want ze kan volgens de catalogi heel goed tegen kou en regen, en ze kan juist slecht tegen warmte en droogte. En ze groeit snel bij koele temperaturen. Dicht op elkaar gezaaid (ongeveer 4 zaadjes per centimeter) ziet ze er binnen een maand na het zaaien zo uit:

Ik maakte deze foto gisteren. En zondag gaan we er voor het eerst meer van oogsten en er een lekkere salade mee maken. Ik heb natuurlijk al wel blaadjes geproefd; en heel anders dan de naam doet vermoeden smaakt ze heerlijk; mals, zacht (bijna een beetje als veldsla maar toch anders). En dan die kleur; fris lentegroen in de donkere herfst.

Ik schijn er na het afknippen nog een keer van te kunnen oogsten en dan is het voorbij. Dat zou vooralsnog dan haar enige nadeel zijn ten opzichte van pluksla, want daar kun je onder gunstige omstandigheden meer dan 2 keer van oogsten. Ik ga het ervaren en hier zeker laten weten.

Dan toch nog even over die naam want dat blijft me dwars zitten; kan die niet gewoon worden omgedoopt in iets aantrekkelijkers? Ik weet zeker dat er gelijk twee keer zoveel zakjes zaden van zouden worden verkocht. Alleen al aan mij 🙂 .

Ze is trouwens niet de enige die het goed doet in de kas hoor. Nog wat foto’s:

Rucola:

En kervel:

Maar de grootste verrassing blijft voor mij Witte Dunsel. Dat ik dat ooit nog eens zou zeggen….

Tot slot nog even:

Ik heb de pagina Zadenlijst Nieuws bijgewerkt (onder het eerder geschreven stukje), inclusief datum waarop ik hoop en denk de zadenlijst te kunnen openen.

En ik heb citroengras geoogst (uit de volle grond in de kas). Ik heb de pagina over citroengras bijgewerkt en foto’s van de oogst geplaatst: Citroengras. Hier ook maar even een foto van de oogst. Van slechts 4 gestekte stengeltjes in januari oogstte ik vorige week ruim 35 dikke en lange stengels:

En de volgende keer hoop ik iets te kunnen melden over de witlof. Dat is ook zo’n vooroordeel (ik spreek uiteraard voor mezelf en voor Ruud). We hebben het misschien wel 12 jaar geleden voor het laatst geteeld en vonden toen dat het veel tijd en werk kostte en het lukte niet zo goed (slechte kwaliteit wortels, losse kropjes, etc.). Maar er zijn ondertussen andere rassen, en we telen de wortels niet meer in natte zware klei maar in een verhoogde bak met luchtige/verbeterde grond. Voor nu hebben we hoop om voor het eerst in jaren weer zelf witlof te kunnen oogsten van eigen tuin!