Voordeel

Het voordeel van een enorme rotzooi in de tuin is dat je wel ziet waar je blijft (als we een beetje positief blijven 🙂 ).

Als we naar de tuin kunnen, werken we daar ook hard. Maar helaas zijn er steeds vaker dagen dat het regent, hagelt en/of stormt. En het gaat echt koud worden, voor zondag wordt er 5 centimeter sneeuw verwacht. En zijn we thuis ook druk bezig geweest, met het terug snoeien en naar boven sjouwen van de kuipplanten; grote potten met Brugmansia’s, een Cassia, Asarina’s, Colocasia’s, jonge en bijzondere Canna’s die ik nog niet in de kas durf te overwinteren, wat Fuchsiastekken, een Fejioa. Zucht……. in de winter heb ik altijd weer even spijt van al die planten die ik in lente en zomer zo enthousiast koop en spaar. Omdat het de afgelopen periode nog flink heeft geregend was de grond in de potten kletsnat, en de potten daardoor extra zwaar. Met als resultaat dat het huis van achterdeur tot zolder (de winterstandplaats voor deze planten) onder de modder zat, en de trap op een paar plekjes licht beschadigd is. En gisteravond toen we naar bed gingen kroop er een volwassen naaktslak over de overloop. Zucht.

Maar, die ene dag dat we deze week op de tuin waren hebben we wel lekker kunnen werken.

Kas 2 bij aankomst op de tuin (en pas op, schrik niet, het doet ook mij wel wat pijn aan de ogen 🙂 ):

Heel veel rotzooi, alles maar snel even naar binnen gegooid in de afgelopen weken. Bergen onkruid (gelukkig niet in bloei). Ruiten nog wit van de temperzon. Overal stokken.

Aan het einde van de dag:

Je ziet in ieder geval wel het verschil. Gewied, ruiten ‘schoon’, opgeruimd, lichter, ruimer. Poehee. Komende week gaan we ook in deze kas nog gecomposteerde mest storten en uitspreiden. En daarna noemen we dit winterklaar.

Kas 3, waarover ik in het vorige blog wat liet zien, hebben we tot opslagplaats voor deze winter gebombardeerd:

Links moeten we dus nog steeds opruimen, en rechts hebben we de stokken gelegd. Als je goed kijkt zie je dat ze niet op de natte modder liggen. Ruud legt altijd wat stenen op de grond, daar gaan dan stukken stellingpijp op, die zet hij vast met wat oude stukjes stokken en daarop leggen we dan de stokken. Ze drogen zo dicht bij de grond niet uit, maar ze zijn niet zo nat dat ze sneller gaan rotten. In onze kas precies goed voor de overwintering.

Oh ja, die stokken. Misschien kan ik daar nog wat meer over vertellen. Wij gebruiken tonkinstokken (bamboestokken) en plastic plantstaven, in verschillende maten. Het verschil cq. de voor- en nadelen van tonkinstokken en geplastificeerde stokken:

• tonkinstokken zijn relatief goedkoop (afhankelijk van waar je ze koopt en in welke dikte kosten ze zo rond de 1 tot 2 euro per stuk – wij kopen ze gezamenlijk via de tuinbouwvereniging per hele bos bij zaadhandel van der Wal en dan kosten ze ongeveer 1 euro per stuk). Geplastificeerde stokken zijn duur, kosten wel zo rond de 3 tot 4 euro per stuk
• tonkinstokken gaan gemiddeld zo’n 3 tot 4 jaar mee, mits goed  onderhouden/verzorgd, niet uit laten drogen, niet te vaak en te lang nat laten liggen. Geplastificeerde stokken gaan wel ruim 10 jaar mee, mits goed onderhouden. Uiteindelijk komen er een keer beschadinkjes in het plastic en dan gaat vervolgens het dunne laagje ijzer roesten en breken.

Oftewel; eigenlijk maakt het niet heel veel uit; goedkoop en een relatief korte levensduur, of duurder maar een langere levensduur. Wij hebben ze gekocht wanneer ze in ons budget pasten of wanneer er bijvoorbeeld een aanbieding was. Elk jaar moeten we wel wat stokken weggooien en elk jaar kopen we een paar nieuwe, de eerste aanschaf is het duurst maar nu kost het ons elk jaar ergens tussen de 10 en 20 euro (vanaf nu ook nog wat minder want ik reken nog voor de 500 vierkante meter tuin die we hadden, en we hebben nu nog maar een piepklein tuintje van 325 vierkante meter 🙂 )

Voor alle duidelijkheid even pijltjes gezet. De rode pijlen zijn de geplastificeerde stokken in een wat dikker en dunner formaat. De blauwe pijl wijst naar nieuwe tonkinstokken (afgelopen voorjaar gekocht), de gele pijlen wijzen naar tonkinstokken die al een jaar of 3 oud zijn; dan worden ze donkerbruin, vaak zitten er scheurtjes in, ze kunnen makkelijker breken. Maar aan het eind van hun leven als stokbonensteun gooien we ze niet weg, want ze kunnen dan nog dienst doen als bijvoorbeeld dwarslegger van een plantrek. En zelfs als ze uiteindelijk zijn gebroken gebruiken we ze nog als markeerstokjes, meetstokjes, of om planten mee overeind te houden, als steunmateriaal of wat dan ook.

De formaten: voor de stamtomaten in onze (hoge) kassen gebruiken wij de plastic plantstaven van 240 centimeter lang, dan zijn ze voor de tomaten zo’n 215 centimeter hoog (want ze gaan ook nog een centimeter of 25 de grond in, dat moet je altijd even meerekenen als je een maat stok uitzoekt).

Voor paprika’s, pepers en aubergines gebruiken we plantstaven van 120 centimeter hoog (want die gaan ook weer een stukje de grond in). En dan gebruiken we nog wat plantstaven van 180 en 220 centimeter, om er rekken van te maken voor bijvoorbeeld komkommers of meloenen. De tonkinstokken die we gebruiken zijn 270 centimeter lang. Ze zijn voor het mooi net iets te lang voor in de kas (moeten extra diep de grond in want anders raken ze de dakramen).  Maar zeer geschikt voor de stokbonen, even een foto van afgelopen voorjaar:

Bedenk dat geplastificeerde stokken en tonkinstokken niet de enige stokken zijn die je kunt gebruiken. Er zijn bijvoorbeeld ook mensen die van snoeiafval stokken maken (en dat is het allergoedkoopst want gratis). En er zijn mensen die voor tomaten zweren bij tomatenspiralen (relatief duur maar gaan het langst mee van alle soorten stokken). Ik zou ze zo willen kopen, mits ze eindelijk eens worden gemaakt in een formaat dat ik wil hebben (voor zover ik weet is er maar één maat te koop en dat is 170-180 centimeter (inclusief het deel dat je in de grond steekt en dus komt het gedeelte waaraan de tomaat groeit op slechts 15 tot 160 centimeter). Heel fijn voor een kleinere/lagere kas maar te kort voor onze hoge kas. En tot slot zijn er ook mensen die touwen spannen bovenin de kas en de tomatenplanten daar aan laten draaien, ook nog een optie. En je kunt bonen ook laten klimmen aan allerlei andere hekwerken of ook zelfs touwen, mits je ze goed spant en bevestigt. Dus onze manier is zeker niet de enige manier, maar voor ons de beste manier.

Tot slot nog 1 foto, want waar ik de stokken heb verzameld en ontdaan van labeltjes in kas 3 heb gelegd, en kas 2 op de mest na winterklaar heb gemaakt, heeft Ruud de laatste grote verhoogde bak bijna klaar:

Nog 1 kant uitmeten, zagen en vastschroeven, en dan kunnen we de inhoud schoonmaken en gaan vullen met grond en compost. Erachter zie je de hoopjes verse paardenmest voor de pompoenen en courgettes komende zomer.

Aangezien het de komende week met vorst en sneeuw toch geen tuinweer is, kunnen we eindelijk eens gaan verzinnen over een kerstdiner. En de planning is bijna klaar, maar daar moet ook nog wat aan gesleuteld worden.