Vandalisme

Nog 1 avond en nacht en dan is het voorbij met alle sneeuw en ijs en vorst. Van mij mag het, het is niet mijn beste tijd; niet naar de tuin, oppassen dat je niet uitglijdt als je over straat gaat, koud, klam, donker.

En daar komt altijd nog bij dat onze volkstuinvereniging 4 ingangen heeft, met hoge hekken met prikkeldraad erop. Maar in deze tijd hebben die hekken niet zo veel nut, want rondom het hele complex ligt een sloot. En die is nu bevroren. En dat heeft altijd consequenties (in Spijkenisse). En dus werden we eergisteren door tuinvrienden gebeld dat er duidelijk mensen op de tuin waren geweest die er niet thuis hoorden.

Bij ons 1 ruit uit de kas gehaald (en verdwenen). Bij onze buren een dubbele ruit uit de kas gehaald. Bij een andere tuinbuurman een schrepel verdwenen, bij nog een andere tuinbuurman een hele deur uit de kas gehaald.

In dit geval duidelijk iemand (of meervoud) die op zoek was naar spullen en ze zo heeft meegenomen. Maar in het verleden zijn er ook wel spullen gewoon vernield, of plastic kassen met een mes bewerkt. Kinderachtig allemaal, en nutteloos, want niemand heeft er iets aan, zij geen lol, wij wel kapotte spullen.

Spullen stelen is dan weer wat anders. ik kan er niet wakker van liggen, 1 ruit, ik zou er zelf geen risico van gepakt worden of door het ijs zakken voor willen nemen (ik heb zowiezo geen enkele behoefte om iets van iemand te stelen, maar dat is weer een ander verhaal).

Ik maak er ook wel eens een grapje over (want iets anders dan dat heeft niet zo veel nut). Ik ben geboren in een dorpje 5 kilometer van Spijkenisse. En daar kun je nog langs de kant van de weg een zak aardappelen meenemen en wat geld in het potje doen dat er in een stalletje staat. In Spijkenisse, 5 kilometer verderop, zouden de aardappelen in de sloot liggen, het geld gejat zijn, en het stalletje in de fik staan. Het is wel jammer, maar het is nu eenmaal zo. Ik zou toch ook niet terug willen 🙂

Maar vanavond gaat het dooien, en regenen, en morgen kan er niemand meer over het ijs de volkstuin op en zijn we weer veilig :-). En dus moeten we komende week een nieuwe ruit in de kas zetten. En zowiezo kunnen we dan ook weer voorzichtig aan tuinieren gaan denken, al schijnt het dan nu juist weer te gaan regenen.

Geen foto’s bij dit tuindagboek, helemaal niets. De pepertjes zijn nog net zo groot als toen ik ze vorige week uit de zakje haalde en in pot heb gezet. Wel vanmorgen weer gekeken en er zijn weer een stuk of 10-15 soorten die overgezet kunnen worden vanuit het zakje naar pot (en weer wat soorten die nu net gaan uitlopen in de zakje, maar ook soorten die (nog) niets doen). Nog 1 week en dan ga ik de soorten die dan nog niets doen overnieuw zaaien.

Ik wist van tevoren al dat de kans bestaat dat een aantal soorten niet kiemen (omdat de zaden al 4 of soms zelfs 5 jaar oud zijn). Maar zolang ik er nog zaden van heb blijf ik het gewoon proberen, als er dan toch maar 1 zaadje van alle zaden die ik nog heb zou kiemen. Na dit jaar zijn de zaden zowiezo echt alleen nog maar goed voor de vuilnisbak, kan ik ze net zo goed gewoon allemaal zaaien en dan hopen op nog 1 levend zaadje….. En als dat ook niet lukt…. dan ga ik gewoon een ander leuk soort uitkiezen en die alsnog zaaien (ik heb natuurlijk al wat opties in het achterhoofd :-)).

Nog 5 dagen en dan is het februari. En dan wordt het toch echt voorzichtig tijd om te gaan zaaien. Er liggen al allerlei soorten klaar, en de uien die gekiemd zijn moeten nodig naar de tuin. Ik moet nog prei zaaien, en kapucijners. En sla en andijvie natuurlijk. Rucola en mosterdblad, spinazie en nog een rijtje radijs.

Dus nu de vorst voorbij is, nog even wachten tot ook de regen voorbij is, en dan snel naar de tuin, voor je het weet loop ik achter 🙂 Niet vergeten het fototoestel mee te nemen, en wellicht volgende week ook foto’s van de peperzaailingen kunnen maken.