Van alles en nog wat

De vorst is voorbij (en ook bijna uit de grond). Was er schade? Niet veel. Er zijn wat matig winterharde planten in pot die in de kas overwinterden en nu wel al hun blad hebben laten vallen. We kunnen later pas zien welke soorten het wel en niet hebben overleefd.

Oh ja, en dit:

De spinaziezaailingen in de kas. Die worden ernstig opgevreten. We dachten eerst dat het slakken waren maar bij nader inzien moeten het muizen zijn. En dan kan ik wel boos worden, maar als het hard vriest en wij lekker binnen bij de kachel zitten, is het toch eigenlijk ook wel goed dat de muizen dan in ieder geval nog wat te eten hebben? Maar nu de kou voorbij is moeten ze wel wieberen natuurlijk 🙂 . Of het bij één rijtje houden. Want ik wil best delen. Maar Ruud wijst me er maar weer eens op dat ze nu misschien met z’n tienen zijn, maar over een paar maanden met honderd. Jajaja, ik weet het.

En om kracht bij zijn betoog te zetten wijst Ruud me ook nog even op een zaaitray met soorten die ik in januari zaaide:

De muizen hebben hier vakkundig wat grond weg geschraapt en de zaden ongetwijfeld opgevreten. Ik weet dat ze dat doen bij doperwten en kapucijners, etc., dus die dekken we altijd goed af met een perspex-of glasplaat. Maar dit waren Consolida-zaadjes, niet bijzonder voedzaam lijkt mij. Komend weekend maar opnieuw zaaien (en afdekken). Ik hoop stiekem dat de muizen een ander hotel met volpension zoeken. En wellicht gaat het helpen dat er sinds een paar weken 2 katten (ongetwijfeld uit de naastgelegen woonwijk) op het volkstuinencomplex rond lopen.

Afijn, in ieder geval kunnen we nu eindelijk in de tuin gaan beginnen. En dat hebben we dan ook gedaan. Me dunkt zeg, ik heb zeker 3 grote zaaitrays vol met soorten gezaaid; van groenten en kruiden tot eenjarigen, sommige soorten in huis maar de meeste zaaisels gaan dit weekend mee naar de kas, nu het daar al op begint te warmen.

Er is slechts 1 nadeel van zoveel tegelijkertijd zaaien, en dat is dat het gros ook ongeveer gelijktijdig kiemt, en dus in ongeveer dezelfde week verspeend moet worden. We sjouwen alvast maar heen en weer van en naar de volkstuin, met onderbakken, zaaitray’s, P9-potjes, potgrond, brekerzand en vermiculiet. Zodat alles alvast klaar staat. Ik beloof een volgend blog volledig te wijden aan wat ik waar heb gezaaid en wat de resultaten zijn.

Maar nu eerst een belangrijke mededeling. Want de website is sinds deze week niet meer helemaal alleen van mij.

Nee, niet schrikken 🙂 . Ik heb in de afgelopen paar jaar al vaker gemeld dat er steeds meer problemen met de website zijn, en daarbij al dan niet voorzichtig of wat harder om hulp geroepen. Ik wil bij deze iedereen die in het verleden heeft geholpen met de website nogmaals heel hartelijk bedanken!

Ik durf het nu best toe te geven; ik ben eigenlijk digibeet; ik kan typen en foto’s uploaden en daar houdt het dan ook zo ongeveer mee op. En dus ben ik heel erg blij met Augus van Autive. Augus is al begonnen met het oplossen van problemen (en dat zijn er nogal wat, ik heb dat wel gemerkt maar nooit begrepen).

Dit heeft ook een aantal gevolgen. Het betekent bijvoorbeeld dat er naast de 2 banners van Pokon wellicht nog 1 of 2 google-advertenties op de website worden geplaatst. Misschien niet leuk maar wel noodzakelijk. Want ik heb geen kleine en beperkte hobby-website meer, ik heb gewoon te veel pagina’s, te veel foto’s, teveel programma’s, een te grote database (en trouwens ook nog veel te veel plannen voor nieuwe hoofdstukken).

De website draait nu op de server van Augus, en is nu sneller, om te bekijken maar vooral ook voor mij om in te werken. En Augus heeft al een aantal veiligheidsproblemen opgelost, hij noemde me “een open boek voor hackers”. De website wordt in de komende maanden ook veranderd, mooier, gebruiksvriendelijker, groter, een snellere verzending van de melding dat ik een blog heb geschreven, etc..

Om een voorbeeld te geven: dit was het formaat foto’s dat ik tot nu toe plaatste (om niet teveel ruimte meer van mijn beperkte pakket te gebruiken):

Als je op de foto klikt zie je de foto in het nieuwe scherm ongeveer even groot. Maar vanaf nu kan en ga ik dit formaat foto’s gebruiken:

Lijkt ongeveer even groot, maar als je nu op deze foto klikt zie je de foto in een nieuw scherm in een veel groter formaat. Erg fijn, voor als iemand eens wat dichterbij naar een detail wil kijken )of als je net zo kippig bent als ik 🙂 ). In de oudere blogs laat ik het oude formaat foto staan, maar ik hoop in de komende maanden de foto’s op de informatiepagina’s regelmatig te gaan vervangen door het grotere  formaat.

En voor mij is het allergrootste voordeel: ik ben ontzorgd. Ik hoef me niet meer druk te maken over het technische gedeelte van de website, Augus neemt die taak en zorgen op zich. En ik? Ik ga gewoon lekker tuinieren en daarover schrijven. Ik vind het een erg fijne verdeling.

Oh ja, dit wilde ik nog even laten zien:

Een soort raadplaatje 🙂 . Om het uit te leggen moet iknog even laten zien hoe we vorig jaar antiworteldoek als bodembedekking hebben gebruikt:

Wij vonden dit zeker voor herhaling vatbaar (warmte onder het doek, houdt toch zeker een flink deel van het onkruid tegen, en houdt vocht vast). Dan moet wel het strookje grond tussen 2 repen  antiworteldoek smaller worden dan op de foto. En de geknipte stroken waren afgelopen jaar rafelig, soms hebben we met stukjes plakband geprobeerd om dat effect tegen te gaan maar plakband verweert en laat los. En rafelende antiworteldoekrepen zijn niet veilig, ik ben een keer gevallen omdat ik met een voet in een bijna onzichtbare maar oersterke 2 meter lange ‘rafel’ bleef hangen.

In een reactie op een blog vorig jaar opperde iemand solderen. En met die tip zijn we erg blij! Want we hebben zo’n goedkoop soldeerboutje van een tientje gekocht (want ik hoef niet te solderen, ik wil alleen maar smelten). De soldeerbout hebben we ondersteboven vast gezet in een werkbank. En nu zit ik dus deze week elke dag een paar antiworteldoekrepen te solderen. Alsof ik een zoompje aan het naaien ben 🙂 . Door ze langs het soldeerboutje te halen smelten/branden we het doek dicht, het krijgt een hard plastic randje en rafelt niet meer.

En zo zijn we ons al aan het voorbereiden voor het tuinseizoen. Want volgende week gaan er toch echt eindelijk eens sjalotten worden geplant, pootuitjes worden gepoot, worteltjes worden gezaaid.

Ik wil tot slot nog melden dat ik deze week ook een blog op de website van Pokon heb geschreven: Een beetje lente, met onder andere foto’s van zaaisels, een nestkastje dat nog moet worden geleegd, de peperzaailingen, en een uitlopende blauwe bes.

p.s.: voor de mensen die mijn blog altijd volgen via de mails met een melding dat een blog op de website is geplaatst: dat is dit keer niet gelukt. Ik weet ook niet of dit programma nog gerepareerd kan worden, Augus gaat er mee aan de slag maar ik hoop dat je voor de komende week of weken gewoon zelf maar ouderwets af en toe op mijn website wilt kijken of ik iets heb geschreven! Uiteraard meld ik de plaatsing van een blog altijd ook op facebook.