Tomaten verspenen

Ik had beloofd om wat te laten zien van de reparatie van de kas. Maar dat is een weekje uitgesteld; het leek de mannen niet verstandig om met -2 graden en windkracht 8 in modderige grond iets groots met glas erin te gaan bewerken. En dat vond ik dan weer heel verstandig.

We zijn wel even naar de tuin geweest, om te kijken wat we konden doen tegen de vrieskou waar we nu middenin zitten.

Op de foto de kapucijner- en doperwtenzaailingen. Ze kunnen best goed tegen kou hoor, maar we hebben ze toch maar even afgedekt met een glasplaatje. Ik hoop dat de kou niet te lang duurt want je kunt zien dat de blaadjes al tegen het glas aan groeien. Ze zullen nu even niet groeien want het is niet alleen koud, er schijnt ook geen zon en dus blijft het in de kas overdag ook koud.

Als je goed kijkt zie je linksonder een stukje van de bak met tuinbonen. Die bak is niet afgedekt, omdat ik geen glasplaat meer heb en omdat die ook niet op de bak zou passen (omdat de zaailingen al te hoog zijn).

Het zijn keuzes om te maken en ik heb het volste vertrouwen in de tuinbonen. En ik heb weinig vertrouwen in deze zaaisels:

In de trays die onder het plastic/glas staan is van alles gezaaid. Sommige soorten daarvan kunnen best wat vorst verdragen, zoals de snijbiet, bietjes en spitskool. Maar zitten ook zaaisels en zaailingen tussen van Antirrhinum (leeuwebekjes), Tagetes (afrikaantjes), en Tropaeolum (Oost-Indische kers), en die kunnen veel minder goed tegen kou. We hebben alle gieters opgezocht die we hebben, en die gevuld met water tussen de zaaisels gezet (in de hoop op opwarming van het water door de zon, en langzame afkoelen in de avond waardoor de temperatuur misschien net een graad hoger blijft). Jammer dat de zon maar weinig schijnt…….

Meer dan dit kunnen we nu niet doen, woensdag of donderdag (dan schijnt de ergste koud voorbij te zijn) gaan we kijken hoe het met de zaaisels en zaailingen is.

Gelukkig kunnen we thuis wel tuinieren, want ik liet vorige keer al zien dat de tomaten waren gekiemd. We hebben eigenlijk geen plaats in huis voor zoveel zaailingen, maar we moeten gaan verspenen. En de tomaten gaan veel plaats in huis innemen. Maar als we nog langer wachten met verspenen worden de worteltjes te groot en kunnen we ze niet meer uit het vermiculiet ’trekken’. En er zit ook geen voeding in vermiculiet.

Dus zetten we 2 zakken potgrond  in huis (zodat ze niet te koud zijn), en mengt Ruud middenin de woonkamer op een stukje zeil de potgrond met wat brekerzand en een restje vermiculiet dat we nog ergens hadden liggen. Zo verdelen we de taken; Ruud zorgt voor het mengen en vult de potjes, ik ben van het verspenen zelf, en van het labelen.

Van een oude afgebroken bezemsteel heeft Ruud jaren geleden het bovenste gedeelte afgezaagd en dat gebruiken we om gaten mee in de potgrond te maken. Handig ook voor plugplantjes, die kan ik ook makkelijk in zo’n gaatje verplanten.

En terwijl Ruud op gaat ruimen begint mijn werk. Eerst even goed water geven, dan laten de zaailingen wat makkelijker los. En daar gaan ze, elke zaailing trek ik aan de 2 kiemblaadjes langzaam en voorzichtig uit het vermiculiet:

Ze hebben 1 heel lang worteltje, maar je kunt op deze foto’s zien dat er ook al echte, brede worteltjes worden gemaakt:

En zo laat ik de zaailing dan langzaam in het gaatje in de grond zakken. En daar ligt ze dan, flink wat dieper dan ze in het vermiculiet stond.

Ik ‘veeg’ nu wat van de grond rond de worteltjes, vooral niet aanduwen of druk zetten, daarmee beschadig je heel gemakkelijk het tere worteltje.

In plaats daarvan geven we ruim voldoende water; niet te dicht bij de zaailing want een straal water is ook hard en kan dus ook iets beschadigen, maar in een hoekje van de pot, en dan zoveel dat ik zeker weet dat het water ervoor heeft gezorgd dat het worteltje ‘omspoeld’ is met grond. Even uit laten lekken……

Klaar! En dat dan 70 keer 🙂 .

Bedenk dat elke zaailing direct na het uit het vermiculiet halen ‘naar ademt snakt’, zo noem ik het altijd maar. De worteltjes zijn dan bloot, met gevaar voor uitdrogen, en dus een begin van afsterven. Ik verspeen zaailing voor zaailing en verzorg die direct. Ik haal dus nooit 10 zaailingen uit het vermiculiet en ga die dan alle 10 daarna oppotten. Dat heb ik jaren geleden wel eens gedaan en toen hingen na een uur alle zaailingen alsnog slap (ze kwamen later weer gewoon overeind hoor, maar het is toch geen ideale start). Sindsdien bedenk ik bij alles wat ik uit vermiculiet haal, afsnij, stek, of wat dan ook, dat de ‘ademnood’ is begonnen en dat het secuur maar vlot moeten worden ‘afgerond’.

Misschien is het een beetje raar, maar zeker bij plukbloemen en stekken hou ik vaak (al dan niet onwillekeurig) mijn adem in tussen het snijden en het stekken of in water zetten. Het is voor mij blijkbaar goed voor het inlevingsvermogen 🙂 .

En dus lijkt dit een lang verhaal maar doe ik over het verspenen van 1 zaailing ongeveer 30 seconden. Potjes met grond klaar, gaatje erin, dan pas zaailing uit het vermiculiet, direct in het gaatje, grond erlangs, water geven, klaar. En dan ga ik op mijn gemak het labeltje erbij zetten, het potje in de onderbak zetten, afkruisen wat ik heb verspeend, kijken wat de volgende zaailing wordt, etc..

En nu wordt het dus vol in huis, elk raamkozijn in elke kamer is bezet door zaailingen. Het wordt tijd dat het buiten warmer wordt.

Tot slot nog de mededelingen:

Ik meld nog maar een keer dat het verzenden van de mails met de melding dat ik een blog heb geschreven niet meer werkt. Er komt een oplossing, maar dat kan even duren. Tot die tijd meld ik aan het einde van een blog wanneer ik denk weer te gaan schrijven (en ik meld het uiteraard op mijn facebookpagina). Het volgende blog schrijf ik aanstaande vrijdag of zaterdag (dan meld ik ook gelijk de link naar het stukje dat ik voor Pokon heb geschreven, dat wordt daar elke 2 weken op vrijdag geplaatst).

Nog even reclame voor mijn eigen schrijfsels, want ik ben nog steeds (en dat gaat ook nog wel een paar weken duren) aan het schrijven in hoofdstukken over een mooie moestuin. Er staan misschien nog wat typfouten in, en ik ga vast ook nog wel wat bijschaven, informatie toevoegen, zinnen veranderen, etc. (dat is Ruud ’s taak, controleren, verbeter en aangeven als hij iets mist of er iets niet duidelijk is). Maar ik ben er nu eigenlijk al wel een heel klein beetje trots op. Mocht je willen kijken hoe het gaat  worden:

• Inleiding
• De (mooie) moestuin
• Groenten in de mooie moestuin – overige gewassen
  • Bladgewassen
  • Koolgewassen
  • Peulgewassen 
• Bloemen in de mooie moestuin

Ter illustratie nog even een foto zoals je die op één van die pagina’s tegen komt, altijd leuk om een blog met een foto te eindigen, en ik word hier zelf zo vrolijk van. En ik bedenk dat het hoe dan ook toch echt een keer lente wordt 🙂 ).