Tomaten in soorten en maten

Geen tijd gehad voor het tuindagboek. Want alles komt nu tegelijk; wieden, zaaien, verzorgen, maar ook al oogsten. En zoals ik eerder al schreef, het komt niet vanzelf in pot of vriezer, dus overdag naar de tuin en ’s avonds vrolijk thuis verder aan het werk.

Op de foto de tomaat Dancing with Smurfs, een ‘blauwe’ tomaat, flinke cherry, en eindelijk eens een blauwe tomaat die ook nog lekker is.

We zijn ook heel druk met water geven, alle tonnen waren leeg (en dat is dan alles bij elkaar 4200 liter, 3 1000-litervaten en 6 200-litertonnen. En de grond is kurkdroog. In 3 weken tijd nog geen 3 millimeter gevallen. En dus nemen we 2 keer per week de pomp mee om ter plaatse water te geven, en ook tussen de bedrijven door de tonnen en vaten te vullen.

Dat is het werk voor Ruud. Mijn werk is het zaaien van planten die de lege plekken op mogen vullen. En het oogsten. We eten nu volop van de tuin, boontjes, worteltjes, bietjes, sla, aardappelen, tomaten, komkommers, courgettes. En kunnen aalbessen, kruisbessen, zwarte bessen oogsten.

Gisteren gelei gemaakt van kruisbessen met een kwart zwarte bessen erdoor, die is erg lekker geworden (foto’s gemaakt, ik zal het recept deze week op de inmaakpagina plaatsen). Vandaag ga ik een zoetzuur van rode uien, worteltjes en spitskool maken. En nog 8 courgettes invriezen.

Ook bijzonder, Siberische Appeltomaat, op de foto nog onrijp en dan is ze erg mooi; heeft inderdaad wel een beetje de vorm van een appel maar dan flink wat kleinere. En met streepjes, ik vind streepjes altijd erg leuk, geen idee waarom, maar ik heb er iets mee :-).

Gisteren tomaten geoogst en de soep daarvan eten we vandaag. En dat is niet voor niks, want ik heb vooral gedrochten geoogst. En gedrochten kun je over het algemeen niet gewoon eten, simpelweg omdat er heel veel hardere gedeelten in zitten. Maar het vruchtvlees zelf kun je zeker prima eten.

Voor de mensen die dit fenomeen niet kennen; dat wat ik gedrochten noem (om het maar een naam te geven, ik zou eigenlijk geen andere naam voor ze weten), zijn tomaten die alleen voorkomen bij vleestomaten. En alleen in de onderste tros. Dus het is geen ziekte of gebrek, gewoon een oplossing van de natuur.

Ik weet er het fijne niet van maar door koudere temperaturen kunnen er bij grote vleestomatenplanten in het voorjaar in de onderste tros 1 of 2 van dit soort bloemen voorkomen:

Je ziet al dat ze heel anders is dan de bloempjes bij haar in de buurt. Ook het bloempje is al een soort van gedrocht. Of misschien is een Siamese tweeling een beter woord, want als je goed kijkt zie je dat die ene bloem bestaat uit aan elkaar en in elkaar vergroeide bloempjes.

Wil je dit soort tomaten niet, knip dan nu gewoon het bloempje weg. Want er is een klein nadeel aan zo’n bloempje/tomaat; ze wordt groot, soms heel groot (want ze is meerdere tomaten ineen) en dus gebruikt ze aardig wat energie en dat betekent dat de tomaten eromheen vaak klein zijn. Je moet er dus wat voor inleveren in de eerste tros.

Later niet meer, vanaf de tweede tros komen er geen gedrochten meer, maar zijn alle vleestomaten trouwens ook niet altijd even groot (de groten en sterken aan een plant eisen altijd het beste plekje, meeste voeding en vocht op).

Op deze foto zie je na de bloei de tomaat aan de tros.

Met wat fantasie kun je zien dat het eigenlijk wel 4 tomaten zijn die aan elkaar vast zitten. Een Siamese vierling-tomaat.

Het kroontje is dan ook geen kroontje maar een zeer grote kroon, vaak ook gesplitst maar je kunt haar niet eens zien, ze zit in het midden diep weggezonken in de tomaat (of tomaten dus).

Dat is dan ook gelijk haar enige nadeel. Dit soort tomaten (als ze al voorkomen want dat is zeker niet bij elke vleestomaat zo, en als ze wel voorkomen, dan is het er dus bijna altijd maar 1 per plant). zijn lastig te oogsten. Het steeltje zit tussen het kroontje verstopt, is vaak veel dikker dan normaal en zit heel kort op de steel. En daardoor kun je haar niet gewoon plukken, maar heb je al een goede knipschaar nodig, en soms moet je je vingers ertussen wurmen om haar los te kunnen maken van de steel.

En dan nog dat andere kleine nadeel. Je kunt ook al zien dat je haar niet in mooie plakken kunt snijden, het is een tomaat waarbij je tussen de kroon en schotten moet snijden, een tomaat voor het grovere werk; om er stukken van te snijden. Ruud vindt ze heerlijk bij zijn boterham, grote vlezige stukken tomaat. En als je dat niet lekker vindt, dan zijn de stukken tomaat dus altijd prima voor de soep.

Tot slot nog een foto van 4 van deze gedrochten zoals ik ze gisteren oogstte.

De bovenste 2 tomaten zijn van het ras Black Bear, de onderste 2 tomaten van het ras Berkely Tie Dye Pink.

Met de liniaal eronder kun je wellicht al een beetje zien hoe groot ze zijn. Maar als de foto het niet duidelijk maakt, ik heb ze ook even gewogen: de kleinste rechtsonder weegt 477 gram. De grootste rechtsboven weegt 726 gram.

Mocht je de bloemen eens tegenkomen in je eigen plant, je kunt dus overwegen om het bloempje weg te halen voor de oogst van meer uniforme vleestomaten. Maar wat is er mis met deze tomaten, behalve dan dat ze wel wat energie gebruiken en wellicht wat lastig te snijden zijn; de smaak is prima. En eigenlijk toch ook wel heel mooi en bijzonder.

Hier is de oogst van deze bijzondere tomaten alweer voorbij, want er groeit er dus maar 1 per plant, en zeker niet bij elke plant (het ene ras is er ook wel wat gevoeliger voor dan het andere ras), en dus ook niet in elk voorjaar want het heeft met kou en warmte te maken).

Tot slot nog even de opmerking dat ik een hoofdstukje heb geschreven over phytophthora in aardappelen, met wat foto’s van aantasting, hoe te herkennen, etc.. Je kunt de pagina hier vinden: Phytophthora in aardappelen.