Black Keeper

• Plant: Stamtomaat
• Tomaatsoort: Ronde tomaat
• Kleur: Paarsbruin
• Grootte: 4 tot 5 centimeter
• Gewicht: 35 tot 45 gram
• Opbrengst: Prima
• Teeltduur: Laat

Deze Black Keeper is een bewaartomaat. Als je een rijpe tomaat plukt voel je al dat de tomaat echt keihard is, zo hard als een onrijpe tomaat. Je kunt door de mooie donkpaarsbruine kleur prima zien wanneer de tomaat rijp is maar voelen kun je het zeker niet.

Dat keiharde voorspelde in mijn verwachting niet veel goeds voor de smaak maar dat viel me meer dan 100% mee! Het vruchtvlees is inderdaad stevig, bijna hard of knapperig te noemen, maar de smaak is gewoon prima; de smaak van een donkerpaarsbruine tomaat met zoetje en zuurtje, helemaal goed! Het hart van de tomaat is dan wel echt heel hard (je ziet het ook als behoorlijk licht van kleur op de foto hieronder), dat snijden we er gewoon uit en dan kan het vruchtvlees met het sap/gel eromheen gewoon heerlijk worden opgegeten.

Ik kon aan het einde van de eerste week van juli in de kas de eerste rijpe tomaatjes oogsten, en daarmee is ze eigenlijk een een middelvroeg ras maar omdat de tomaten daarna met tussenpozen van soms meer dan een week geoogst konden worden noem ik haar toch maar laat (want voor het rijpen van de trossen na die eerste rijpe tomaatjes is gewoon wel tijd nodig); vooral geschikt voor de teelt onder glas.

De opbrengst is goed tot prima, met gemiddeld 8 tomaten per tros.

Ik heb een aantal tomaten bewaard, die liggen nu ondertussen 2 maanden in een eierdoosje. Van de 5 tomaten die ik heb bewaard (de rest van de tomaten van mijn 2 planten zijn ten goede gekomen aan deze zadenlijst) zijn er na 2 maanden nog 3 over. 2 tomaten heb ik weggegooid, omdat ze er niet appetijtelijk meer uitzagen en dat had vooral te maken met het feit dat de tomaten geen kroontje meer hadden. het kroontje laat makkelijk los bij het oogsten. Voor de beste bewaarbaarheid knip je bij voorkeur met een knipschaar de tomaat bij het bekende knikje van de plant (of wie weet, misschien is de allerbeste manier net als bij de Mount Vesuvius het oogsten van een hele tros tomaten en die bij elkaar in de tros te laten rusten).

p.s.: kijk ook nog even bij de Mount Vesuvius, ook een bewaartomaat, maar dan heel anders, vroeger in de teelt, kleiner van vorm, knalrood, zachter van smaak en structuur.

Edit 30 oktober: vandaag even een foto gemaakt van de 2 tomaten die ik heb bewaard:

Beetje gerimpeld en wat lichter van kleur geworden, en ze worden nu langzaam zacht en het wordt wel tijd om ze te gaan eten, ook omdat bewaartomaten na verloop van tijd wel echt minder lekker worden (blijkbaar worden zoete en zure smaken na verloop van tijd omgezet in zetmeel, of zoiets, de smaak wordt gewoon minder uitgesproken en minder lekker). Maar dan heb ik ze toch op een paar dagen na 3 maanden bewaard. Daarmee lijkt ze iets korter houdbaar dan de Mount Vesuvius, maar altijd nog lang houdbaar. En een prima opbrengst en een prima smaak.