Tijd tekort

Eigenlijk geen tijd voor dit tuindagboek (maar vergeten dat de klok een uur terug moest, daarmee een heel uur gewonnen op deze dag :-)).

Nog erg druk met de zadenlijst die op 11 november op de website komt. Maar ik moet ook nog beginnen met het bijwerken van de tomatendatabase, en ik moet de hele bloemendatabase eens nakijken, aanvullen, etc..

En ik heb meer dan 1000 foto’s gemaakt dit tuinjaar, dus daarvan kunnen er vast een aantal op passende pagina’s op deze website worden geplaatst. En ondertussen ook nog héél, héél veel te doen in de tuin. En de eerste zaadgidsen komen binnen, en ik weet nu al wel wat ik komende maand bij wie wil gaan bestellen maar moet de boekjes natuurlijk wel goed uitpluizen. En er staat 1 allerlaatste zak met paprika’s en pepers. Gisteren de planten gerooid en de laatste vruchten geoogst. Dus die moeten nog even ingevroren worden.

Vandaar dat dit tuindagboek deze week vooral foto’s bevat, want dat schiet een beetje op :-). Op de foto rechts een knolselderij. Vreemd genoeg had ik er 10 geplant, 6 gingen er zomaar dood, verwelkten rond juli. zonder aanwijsbare reden. Maar de 4 die zijn overgebleven hebben het prima gedaan. Niet goed op de foto te zien, maar de knollen hebben een doorsnede van zeker zo’n 13 of 14 centimeter. Ze kunnen niet tegen echte vorst dus ga ik ze binnen een week of 2 oogsten.

De tuin is nat, al zo nat dat het lastig is om er nog iets te doen. Zoals ik al in het vorige tuindagboek schreef houden onkruidworteltjes de grond zo goed vast dat we met elk onkruidje veel te veel grond weggooien. En schoffelen gaat niet op natte klei. En dus laten we het maar zo tot we gaan spitten.

Dat wil niet zeggen dat de tuin leeg is, verre van dat. Alleen moeten we de groenten een beetje tussen het onkruid zoeken  :-). Gelukkig weten we ze nog te vinden. Er staat nog snijbiet, maar ook nog 2 rijen zomerworteltjes en een rij Parijse worteltjes, er staat nog prei, nog 3 rijen bietjes, we kunnen nog steeds elke dag van de tuin eten.

We hebben nog een vak met kool, daar staan wat spitskooltjes in, boerenkool en jonge savooikooltjes. Ze zijn maar klein, maar ze kunnen nog groeien. Uit mijn hoofd is het volgens mij het ras Wirosa F1, en dat is een winterharde hybride, ze zal niet schrikken van wat vorst.

Achter de kas, ook bijna verscholen tussen het onkruid, staat nog een rij knolvenkels. Eind juli gezaaid en eigenlijk te laat uitgeplant. Ze zijn nog best klein, maar dat mag de pret niet drukken. Want ze mogen de bouillonpasta in, met loof en al.

De boerenkool groeit goed. En zowaar weinig last van witte vlieg, dat is zeker niet elk jaar het geval. Maar deze planten mogen blijven staan tot het kouder wordt, en de smaak beter wordt. Nu zijn de bladeren ook nog steeds bijna lichtgroen, als het kouder wordt worden de bladeren vanzelf steeds donkerder.

En tot slot van dit korte tuindagboek dan nog een foto van de Mina lobata, wordt ook wel Ipomoea lobata genoemd. Ik had haar te laat uitgeplant, en de zaailingen een beetje vergeten in al het geweld dat de bloeiende Lathyrussen en peulen in voorjaar en zomer veroorzaken. Maar de uitgeboeide planten een paar weken gelden weggehaald, en nu pas vond ze dus voldoende vocht voeding, licht en lucht om alsnog te gaan bloeien. En dan maar gelijk overdadig.

Helaas te laat om zaden van te oogsten voor de zadenlijst, maar ik heb wel een paar zaden voor mezelf kunnen oogsten. En ik kan alvast beloven dat ik haar volgend jaar weer zaai, en dan wat beter voor de planten zal zorgen. Want ze bloeit heel mooi, de bloemen verlopend van wit via geel naar rood. En rijk, en normaal gesproken ook lang. Ze maakt in ieder geval dit jaar onze tuin, in deze steeds donker wordende dagen, nog vrolijk met haar bloemen.