Teleurgesteld

Ruud zei het nog: “Doe dat nou ‘niehiet’, het is pas net oktober, wacht nou nog een paar weken”. Maar ik keek al een week of twee ongeduldig naar de zak waar een zoete aardappelplant in stond. Ik vond dat ik wel genoeg geduld had gehad. In februari heb ik zoete aardappelen gestekt en in maart opgepot. In mei heb ik de stek in de zak geplant en 5 maanden lang heb ik het 2 keer per week water gegeven, gevoed, verzorgd, het blad voorzichtig zo gedrapeerd dat ik er niet op zou trappen, het plastic van de zak weer teruggevouwen na het water geven (zodat het in de zak lekker warm bleef en het vocht niet zou verdampen.

Ik had er echt heel goed over nagedacht, een zak mix voor de moestuinbak gebruikt. Want daar zit voeding voor een paar maanden in. Ik heb geen extra stikstofrijke voeding toegediend (want dat geeft veel blad maar weinig knol), maar wel 2 keer wat kali (voor de ontwikkeling van de aardappelen, in juni en in augustus). In de mix zit een losse grond en ook wat vermiculiet; beide handig want dan kunnen de grote zoete aardappelen makkelijk in de losse grond groeien, en het vermiculiet zorgt ervoor dat vocht wat beter wordt vastgehouden. De zak houdt alles bij elkaar, het plastic zorgt misschien nog voor wat extra opwarming en de zak is diep genoeg om flink wat knollen verticaal in te laten groeien. Veel liefde en aandacht dus.

En nu is het oktober. Het wordt tijd dat ik eens een zak open maak; wat zouden die 5 maanden zorg en toewijding (ook tijdens hittegolf en slecht weer) hebben opgeleverd? Welke zak kies ik om open te maken (want er staan er in totaal zes). Ik kies deze, een zak met voldoende en gezond blad; die moet toch een leuke opbrengst geven. Dus ik roep Ruud om te helpen om de grote/zware 45-liter zak op te tillen en op een stukje kale grond plat neer te leggen.

Heel voorzichtig snijd ik de zak in de lengte open (stel dat de zoete aardappel(en) dicht tegen het plastic van de zak groeien).

“Wacht even”, zeg ik nog tegen Ruud, “Ik haal mijn fototoestel even, misschien leuk voor mijn blog”. Nou, ik hoefde in ieder geval niet bang te zijn dat ik zoete aardappelen zou beschadigen bij het opensnijden van de zak. Ik woel, en ik woel… en ik woel…. en woel. En dit is wat ik uiteindelijk vind:

Ruud schiet in de lach. Het is me niet helemaal duidelijk of dat nou om de mini-oogst van 3 zoete aardappeltjes van 15 centimeter lang en 2,5 centimeter breed ging of om mijn beteuterde gezicht, ik sluit dat laatste niet uit. Maar Ruud zegt zelf wel ook gelijk dat als ik meer geduld en zelfbeheersing had gehad en nog 3 weken had gewacht, we heus niet ineens kilo’s zoete aardappelen in de zak hadden gevonden. Nou ja, dat is dan een troost.

Nog 5 zakken te gaan (en 3 speciekuipen en 3 planten in de volle grond). Ik hoop maar dat ik de volgende keer dat ik over zoete aardappelen schrijf het blog kan beginnen met ‘Blij’ of ‘Opgelucht’ in plaats van ‘Teleurgesteld’.

En de 3 pieterpeuterige zoete aardappeltjes die ik uiteindelijk mee naar huis nam? Die zijn letterlijk en figuurlijk verdwenen in een vegetarische curry, samen met onder andere een paar worteltjes en de laatste boontjes die we konden oogsten (bijzonder, het is tenslotte al oktober!). Gelukkig zijn er nog genoeg andere groenten te oogsten. En ik hou (min of meer) hoop voor de andere zoete aardappelen die ik nog kan oogsten :-). Die laat ik nog even zitten, niet omdat ik denk dat ze nog flink zullen groeien. Maar omdat dit nu mijn eerste prioriteit is:

Ik ben druk met het in de kas zaaien van veldsla, pluksla, radijs, winterrammenas, kervel, spinazie, winterpostelein, etc., en het daar ook uitplanten van zaailingen van snijbiet, knolvenkel, mosterdblad, weeuwenteelt bloemkool en savooikool, wintersla, rucola, koolrabi, etc.. Met repen gronddoek ertussen om de warmte (en vocht) zo lang mogelijk in de grond vast te houden. Dat is heerlijk om te doen, lekker droog en beschut tegen regen en windkracht 6 in de kas zaaien en planten voor de winter- en voorjaarsteelt!