Tel even mee…

Ruud zegt, terwijl hij weer een gieter vult (en zucht): “Dit is toch geen minderen?”.

Dat is zo. Maar Ruud weet ook wel na al die jaren dat ik elk jaar zeg te minderen, en dat ook meen, maar dat het uiteindelijk altijd anders loopt. Ik heb geen idee waarom.

Elk jaar neem ik me in de zomermaanden voor om het jaar erop minder potten te gaan zetten. Ik neem me dat vaak voor tijdens het sjouwen met gieters water op iets te warme dagen. Of na een dag in de tuin en met 2 emmers geoogste krootjes in de keuken.

Ik meen het dan ook echt, en dat duurt tot ergens rond april/mei van het volgende jaar, wanneer alles uitgeplant moet worden. Dan verander ik langzaam, pot voor pot, van gedachten. Ik kom blijkbaar plaats tekort, of ik zie de grote stapel met lege potten staan, of ik wil iets bewaren, of overwinteren, of ik vind iets heel leuk voor in een pot. Of wat dan ook. Maar ik vergeet mijn voornemen in een tijd dat er nog niet zo veel potten staan. En dat het nog niet zo warm is. En dat ik niet daarna nog 2 emmers krootjes moet koken. En dat ik ‘s middags nog niet al 3 x 12 = 36 gieters water  in de kassen hebben moeten sjouwen en gieten.

Ik kan er dus ook niet zo veel aan doen dat er in het tuinseizoen steeds meer potten verschijnen. Het ‘slibt aan’.

En dus zeg ik tegen Ruud, wel al met enige voorzichtigheid, dat het toch wel meevalt met al die potten. Ruud zegt: “Heb je ze wel eens geteld?”. Nee, dat heb ik nog nooit gedaan. Ruud zegt, terwijl hij weer een nieuwe gieter vult: “Ik zou het eens doen, je gaat schrikken, schrijf daar maar eens over”. En dat is dan gelijk het eind van de discussie.

En zucht, vooruit dan. Hieronder de optelling van alle potten. En ik weet het, ik zou het best handiger kunnen organiseren, en dan misschien ook zo’n watergeefsysteem kunnen kopen. Maar nu staat het waar het staat. En ik wil voor de volkstuin geen dure systemen kopen, want dat blijft toch een semi-open complex. En we hebben er geen stromend water, en slootwater is nogal gevoelig voor verstoppen in kleine leidinkjes.  Maar voor thuis ga ik er voor volgend jaar hard over verzinnen. Zeg ik met een zucht, terwijl ik nog een gieter vul 🙂 .

Nog even voor ik alle foto’s laat zien: de planten in de potten zijn op 1 of 2 na nog niet op hun best/mooist hè, de zomer is pas net begonnen, de bloei moet bij heel veel planten nog beginnen. En dan pas begrijpt waarschijnlijk iedereen waarom ik ze heb staan. Maar zoals gezegd, ik heb het beloofd. En mocht je het niet helemaal willen volgen en halverwege afhaken, dat is begrijpelijk hoor, want het is nogal veel van hetzelfde Maar dat geldt natuurlijk niet voor mij, want ik heb het gezaaid, of overwinterd, ben al aan het speuren naar bloemknoppen, of weet van vorig jaar hoe prachtig ze volgende maand wordt.

Afijn, daar gaan we:

We beginnen op de volkstuin: een grote speciekuip met zelfgezaaide Pelargonium Maverick Appleblossom, is deze week voorzichtig gaan bloeien. En 1 hoge lelijke maar voor dit doel nuttige ton met 3 aardappelplanten (men zegt dat je zo veel opbrengst krijgt en de pot vol met aardappelen komt, een testje dus en dat is nuttig). = 2 potten.

Oh ja, die is leuk, Dolichos lablab in een compostvat. = 3 potten.

Oei, deze tikken wel aan. Even tellen: dit zijn er 18, gevuld met Agastache, Rudbeckia, Tomaat Cherry Cascade, Lavandula x multifida, en zo nog wat vrolijke eenjarigen, Fuchsia’s en Salvia’s. = 21 potten.

Oh ja, die is ook leuk! Solanum villosum = Golden Pearls. Na de witte bloempjes komen de trosjes heel kleine eetbare besjes die een beetje smaken naar een kruising tussen ananaskers en tomaat. = 22 potten.

Oh, deze is nuttig, een stek van een donkerbladige Alocasia. De moederplant is afgelopen winter dood gegaan, dus ik ben dubbel voorzichtig met deze plant. Lekker groeien in pot en overwinteren in de kas. Pot 23.

Oh, maar dit is de schuld van Ruud. Ruud ging een paar jaar geleden eens naar de gemeentewerf en vond daar deze enorme aluminumkleurige pot, met een inhoud van zeker 75 liter. Erg leuk! Maar wat zet je daar dan in? Nou, in dit geval de Maurandya erubescens Magic Dragon. Ziet er nu nog niet spectaculair uit, maar wacht maar tot de felroze bloemen verschijnen! = 24 potten.

Andere kant van het terrasje, nog 3 potten. Een zelfgezaaide Salvia microphylla, Petunia Amore Mio en in de speciekuip de Ipomoea Pom Pom. Eromheen staan trays en bakje met zaaisels van nieuwe krootjes, sla, andijvie, boerenkool, knolvenkel, snijbiet, spitskool, etc.. Maar die tellen natuurlijk niet mee. = 27 potten.

Gelukkig, we gaan nu naar huis…..

In de kleine schaduwrijke voortuin staan potten met Agastache After Eight (en die geurt inderdaad naar mintchocolaatjes!), Coleus Palissandra en peterselie (want geen mens kan zonder peterselie dichtbij huis, misschien had ze niet in pot gehoeven, geef ik toe). = 30 potten.

Ook in de voortuin (omdat er in de achtertuin geen plaats meer is), een geelbloeiende Brugmansia. En dat is nu nog niet duidelijk, maar als je de bloei volgende maand ziet (en ruikt!) begrijpt iedereen dat je een Brugmansia niet weg kunt doen. = 31 potten.

En dan nu alleen de achtertuin nog:

Nog een Brugmansia, in dit geval een zuiver witte. Hoef ik niet meer uit te leggen. = 32 potten.

Een Tropaeolum Caribbean Cocktail in een pot. Ja, dat was misschien ook niet echt nodig. Blijkbaar had ik de pot over. Denk ik. Wel vrolijk trouwens. En ze slingerde ook al mooi langs de stokken omhoog maar is na de storm van afgelopen week een beetje naar beneden gezakt. Komt weer goed. Pot 33.

Salvia officinalis Nazareth. En ik had nog 2 Agastasjes over. Ik vind een Salvia te groot worden in de kruidenbak, vandaar de pot. Nummer 34.

Zoals er altijd peterselie in de schaduw dichtbij de keuken moet staan, zo moet er in de zon dichtbij de keuken basilicum staan, in dit geval de paarsbladige Summer Surprise. Kan ik de blaadjes zo plukken wanneer we tomaatjes van eigen tuin hebben geoogst. En daarnaast de Petunia Night Sky, geef toe dat het geweldig staat (en dan is dit nog een slechte foto in de avondschemer). = 36 potten.

Nu nog niet mooi (en een lelijke foto, het begon al donker te worden), de Aloysia (citroenverbena) heeft maar ternauwernood de winter overleefd maar begint bij te komen. En de al bijna bloeiende Cassia is door een voorjaarsstorm zo verwoest dat we haar terug hebben geknipt. Maar ik beloof een nieuwe foto wanneer ze in juli bloeit. Want dit is mijn meest favoriete kuipplant aller tijden. = 38 potten.

Nog een Brugmansia, in dit geval een dubbele oranje. Pot 39. Maar het einde is in zicht.

De laatste Brugmansia, een dubbele roze. Ik beloof volgende maand foto’s, wanneer ze bloeien, want dan begrijpen jullie het. En daarvoor staat een pot met een vorig jaar gezaaide Feijoa sellowiana. Nog 1 jaar in pot, binnen overwinteren en dan mag ze volgend jaar uitgeplant worden, want dan zou deze eetbare ‘Braziliaanse guave’ winterhard moeten zijn. je snapt waarom ik er zo zuinig op ben. Pot 40 en 41.

Een prachtige Fuchsia. Jeugdliefde, ik heb er ooit wel 40 of 50 gehad, nu nog maar een stuk of 4. Pot 42.

Ja, ik had nog een zuurstokroze plastic pot (ik heb bijna alleen nog maar plastic, steen en terracotta is gewoon niet meer te sjouwen op mijn leeftijd en in deze hoeveelheden). In deze knalroze pot heb ik een roze Ipomoea Ruffled Pink geplant. Duurt nog wel een week of 3 voor ze gaat bloeien maar wordt mooi, weet ik zeker. Pot 43.

In een kleine speciekuip staat achterin onze kleine achtertuin dan nog een vijg. En er zitten al vruchtjes in. Ik moet haar nodig snoeien, maar dat durf ik niet in de zomermaanden, want ze kunnen zo bloeden. Pot 44.

En dan de allerlaatste, 45 potten in totaal dus.

Impatiens Peach Butterfly. Omdat Impatiens het zo geweldig in een pot in de volle schaduw doet, zonder een sprankje zonlicht.

En hé, wat zie ik daar? Erachter staat nog een kleine gifgroene pot. Die is nog leeg. Heeft Ruud die verstopt? Dat is zonde. Misschien nog wel leuk voor een paarsbloeiende eenjarige, of zo’n dwergtomatenstruikje, die heb ik nog in de kas in een potje staan. Gelukkig dat ik niet zo snel iets weggooi.

Maar ik geef het toe, het zijn er best veel. Volgend jaar gaan we minderen, bij deze beloof ik het Ruud.