Stapje voor stapje

Het begon natuurlijk vorige week al met het oppotten van de citroengrasstengels. Er was potgrond. Er was zand. En er waren 6 potjes. Maar daar hield het wel mee op. Nou ja, de groeilamp is ook al op de juiste kamer gelegd. Maar daar heb ik niks aan als er nog geen planten groeien. Er moeten dus planten komen. Maar dan moet ik zaaien. En ik wilde me beheersen, ik wilde echt wachten.

Ik kan tijdens dat wachten wel alvast wat voorbereiden. Op maandag schreef ik alvast labels:

En dinsdag is de propagator alvast op de goede plek gezet. Nee, natuurlijk staat ze nog niet aan. Want ik ga nog niet zaaien.

Toen Ruud woensdag naar de schuur ging vroeg ik hem om een klein emmertje zand mee te nemen. “Dat is voor in de propagator hè? Ga je zaaien?”. Nee, natuurlijk niet, maar het kan maar alvast in orde zijn:

De dag erop heb ik alvast het benodigde verlengsnoer opgezocht. En de batterij van de thermometer gecontroleerd. Check!

En gisteren heb ik een gietertje en plantenspuit opgezocht. En gekeken of ik nog genoeg vermiculiet heb. Check!

Eigenlijk is het zelfkwelling. Of ongeduld. Een gebrek aan zelfbeheersing misschien. Of zelfkennis (wetende dat ik ook dit jaar weer vroeger dan gepland ga zaaien). “Maar ik heb nog niet gezaaid, het is toch best knap van mezelf”, zeg ik tegen Ruud. Hij antwoordt dat hij het zo knap vindt dat hij een lintje gaat aanvragen, maar dat meent hij vast niet :-).

Ik zie in reacties op een blog dat ik niet alleen ben; iemand heeft pepers gezaaid, iemand anders heeft een vraag over de aubergines die ze gaat zaaien, etc.. Ik heb ze gelezen en me toch nog steeds weten te beheersen. Tot ik gisteren deze reactie van Casper las:

“Het ging niet meer. Het moest. Vandaag de pepers en aubergines gezaaid. Zucht. Jippie.”

Ik moest er om grinniken. Maar het was ook de spreekwoordelijke druppel. Zo werkt het blijkbaar; ik kan beredeneren dat ik nog wil wachten, wel 5 goede redenen opnoemen. Eén van de beste redenen is dat je in mei het verschil niet meer ziet tussen in januari, en in februari gezaaide planten. Maar natuurlijk ook het feit dat de zaailingen nog tot mei in huis moeten blijven. En dat het buiten de propagator straks nog best koud is voor de zaailingen. Natuurlijk weet ik dat allemaal. Maar toen ik de zin las maakte dat niets meer uit. Het is niet uit te leggen aan mensen die zich wel kunnen beheersen. Het is een niet te stuiten fel knipperende knalgroene biologische klok.

En dus zocht ik vrijdagmiddag de laatste benodigdheden op, ik heb het zand in de propagator verdeeld en kletsnat gemaakt (als geleider voor de warmte en om de luchtvochtigheid hoog te houden), een dimmer opgezocht en aangesloten. Labels, vermiculiet, een potje gevuld met nat potgrond voor de voeler van de thermometer.

En de zaden natuurlijk:

Ruud zegt: “wat staat daar nou op die envelop?”. Bijdehand.

Ik was bijna zover, er was nog maar 1 ding nodig voor ik heerlijk kon gaan zaaien: een zaaitray. Plop. En toen was ik weer terug op aarde. Want die was er niet; de zaaitray van piepschuim die in de propagator past ligt op de volkstuin in de kas. Ik heb nog getwijfeld of ik nog naar de tuin zou fietsen, maar het was erg koud en het werd al donker. Zucht.

Maar zaterdag, dat wordt de dag! Een mooie dag ook, want dan is het buiten koud en gaat er wel 5 centimeter sneeuw vallen (zegt Gerrit Hiemstra in het journaal). Ik kan ’s ochtends dan nog even snel naar de tuin fietsen om de zaaitray te halen. En dan ’s middags de kachel aan, kopje thee, later een glaasje wijn, Ruud maakt erwtensoep, en ik ga de pepers, paprika’s en aubergines zaaien. Heerlijk, ik verheug me er nu al op!

Tot slot van dit blog nog even de meldingen:

Ik heb een makkelijk recept van zalm met zuurkool en kaas op de website gezet (klinkt niet lekker maar was het zeker wel!).

En ik ben begonnen met het nakijken en waar nodig herschrijven en aanpassen van de pagina met algemene informatie over inmaken. Dat is heel veel werk. En het stuk werd ook al snel meer dan 7000 woorden groot (en is nog lang niet klaar); veel te groot om er nog een begrijpelijk verhaal van te maken. Daarom heb ik besloten om het in meerdere pagina’s op te delen. Het rijtje van de pagina’s die tot nu toe min of meer klaar zijn vind je hieronder:

• Algemene informatie deel 1; inleiding en uitleg
• Algemene informatie deel 2; benodigdheden
• Algemene informatie deel 3; inmaaktips

Er komt nog een pagina 4 waarin ik wil beschrijven wat er verkeerd kan gaan en waarom. Daar ga ik hopelijk volgende week aan beginnen. En misschien leuk om te vermelden: op die pagina’s komt ook de mogelijkheid om reacties te plaatsen; voor vragen, tips, opmerkingen en aanvullingen over het inmaken van eigen oogst.

Tot slot nog 1 foto, die maakte ik ’s ochtends, van een bevroren oregano: