Roze

Daar was ze dan, de eerste oogst van rabarber. Vanonder de ‘bleekpot’. Ik zou best een echte willen hebben maar zo’n prachtige ouderwetse bleekpot is heel duur, en dat is niet erg maar de kans dat ze op een gegeven moment uit onze tuin zou zijn verdwenen (van een toch half open volkstuinencomplex) is helaas te hoog. Dus dan maar niet mooi, en het werkt even goed:

Het stro dat je ziet is van de verse paardenmest, dat leggen we in november/december rond de plant. Daarop staat een klein speciekuip (ik meen 45 liter) waar we de bodem uit hebben gehaald. De speciekuip staat ondersteboven over het grootste gedeelte van de plant. Over de onderkant van de speciekuip (zonder bodem dus) staat een andere pot, ook weer ondersteboven. Daardoor is het geheel hoger, kunnen de rabarberstengels wat makkelijker en hoger groeien. Er zitten wat luchtgaten in zodat de kans op schimmel door een hoge luchtvochtigheid kleiner wordt. De tegel heeft als enige functie dat ze zorgt dat de lege kunststof pot niet weg kan waaien.

De laatste 2 weken keek ik al een paar keer per week of ik iets kon oogsten. En nu was het eindelijk zover, de stengels groot genoeg en prachtig roze en zacht en sappig. We hebben de eerste rabarber geoogst!

Voor alle duidelijkheid: ik ben vergeten een foto van de oogst te maken, de foto bovenaan de pagina heb ik na de oogst gemaakt.

En dan de volgende stap; wat te doen met ruim anderhalve kilo verse rabarber. Lang leve internet en een flinke stapel kook- en inmaakboeken! Grappig toch dat ik na een half jaar ‘inmaakpauze’ direct na die eerste oogst zin heb om er iets leuks mee te maken.

Allereerst dit: een heel simpel dessert, met alleen kokosmelk, rabarber, suiker, gelatine en wat vanille-essence als ingrediënten. En toch heel erg lekker. En wat roze zeg! Voor alle duidelijkheid, uiteraard zonder toegevoegde kleurstof, gewoon alleen de roze rabarberstelen)

Het volgende op mijn wensenlijstje was rabarberlikeur. Het wordt ook wel rababercello, rabarbercella, rabarcella, etc. genoemd en er zijn nog wel wat variaties in ingrediënten. Het duurt 3 maanden voor ik dit mengsel kan gaan zeven en filteren, tegen die tijd is het juli/augustus en lijkt dit me dit erg lekker op een warme zomeravond.

En van de laatste rabarberstelen wilde ik ‘Cordial’ maken. Ik was de term (en een aantal recepten) al wel een paar keer in een Engels inmaakboekje tegengekomen maar ik had het nog nooit gemaakt. Ik heb even gezocht naar de betekenis van ‘cordial’ (wat al een beetje klinkt als iets met een ‘hart’). Het betekent hartverwarmend, gezellig, hartversterkend, vriendelijk, fijn, sterk, etc.

Het is een siroop maar niet zoals ik die al wel eerder maakte. Het is zoet (van suiker en sinaasappel), het is zuur (van rabarber en citroen), het is bitter (van de schil van sinaasappel en citroen) en het is pittig/kruidig (door verse gember). Het is vooral erg lekker en verfrissend, een klein scheutje in een glas water (al dan niet met bubbels), maar een scheutje over ijs, yoghurt of kwark is ongetwijfeld ook lekker.

Nou, de eerste oogst en inmaak van 2020 in een feit, ik word er blij van. En nu? We hebben de ‘bleekpot’ weggehaald en de plant mag nu verder gewoon groeien. Minder roze en minder sappig/zacht maar nog steeds erg lekker. Uiteraard plaats ik in de loop van dit weekend de 3 recepten op de website, de directe links plaats ik dan gelijk nog even hieronder.

• Rabarbercello
• Dessert met koks en rabarber
• Cordial van rabarber

Tot slot nog even de link naar het blog dat ik op de website van Pokon schreef. Ik ben gevraagd om voor dat blog iets te doen met het gegeven dat veel mensen dor het coronavirus nu thuis moeten blijven en wat dan leuk zou zijn om in eigen tuin te doen. Ik dacht gelijk: spontane zaailingen zoeken natuurlijk! En daar gaat dat blog dus over: Cadeautjes in de tuin