Richting het nieuwe jaar

Ruud is deze week helemaal niet naar de tuin geweest, ik slechts één keer, omdat Otto, de fotograaf van Landleven, foto’s kwam maken. Gelukkig was het die dag redelijk droog. Voor het maken van foto’s is een klein beetje voorbereiding nodig. Ik maak in de weken voor hij komt alvast een lijstje van foto’s die hij wellicht zou kunnen maken. Dat betekent dat ik wel moet zorgen dat de planten die hij kan fotograferen er dan nog zijn. En zo groeide de afgelopen weken de koolraap maar door, wachtend om te kunnen worden geoogst. En hetzelfde geldt voor de boerenkoolspruitjes, en de laatste Chinese kolen, maar ook de boerenkool, de rucola, en pluksla. En nu Otto voor de laatste keer foto’s heeft gemaakt kunnen we dat dus allemaal gaan oogsten.

Kijk, de mooiste koolraap die ik ooit teelde (waar ik bij moet zeggen dat dit pas het 2e jaar is dat ik ze teel, door het kleine jeugdtrauma dat ik nog van die beige ‘dooie vingers’ met veel te veel nootmuskaat heb).

Na 30 jaar prima zonder koolraap te hebben geleefd en getuinierd ben ik blij dat ik de sprong toch weer eens heb gewaagd, want ze blijkt verrassend lekker te zijn, bijvoorbeeld in laagjes in ovenschotels, in stoofschotels of in stamppot. Van deze koolraap wil ik gnocchi maken, hoewel ik ook een leuk Ottolenghi-recept zag om de koolraap in dikke plakken te snijden, te marineren en dan te bakken. Ik kan er nog even over verzinnen want ze kan zonder blad in de schuur ook heus nog wel tot na de kerstdagen blijven liggen.

De komende weken eten we dus elke dag uit de tuin. En uit de kas want ook die staat om dezelfde reden nog vol. De pluksla begint zelfs al wat om te vallen (op de foto van vorig weekend dan, want ondertussen hebben we al 2 keer sla gegeten en dan pluk ik uiteraard de buitenste blaadjes).

En zo maken we de tuin in de komende weken grotendeels leeg. Ook omdat ik daar wel aan toe ben. In de herfst en begin winter ben ik blij als de tuin nog heel lang groen is en we er uit kunnen oogsten. Maar 21 december is met zijn kortste dag voorbij. Nog even en het is januari, over 6 weken ga ik paprika’s en pepers zaaien. Mijn biologische tuinklok begint voorzichtig te tikken. En je kunt niet beginnen als de tuin niet leeg is. Nou ja, dat is natuurlijk onzin, maar ik vind het zelf gewoon heel fijn als alles leeg, schoon en opgeruimd is (nou ja, op wat boerenkool en pastinaken en zo na). Ik kan niet tekenen of schilderen maar daar lijkt het wel wat op: de tuin als een nieuw doek waar weer een heel schilderij/tuinjaar op kan worden gemaakt :-).

Hetzelfde geldt voor de planning: vorig jaar is afgerond en een nieuwe planning voor een nieuw jaar is klaar. Het was er mooi weer voor (regen, regen en nog eens regen), lekker puzzelen met zaden, lijstjes en nieuwe soorten voor 2021. En ik heb alle zaden in huis. Poeh, dat was nog wel spannend want ik heb heb bijna 2 keer keer zo lang moeten wachten op de zaden die ik in Engeland bestelde. Maar ze zijn binnen en over de enveloppen per periode verdeeld. Ik heb een paar weken geleden een blog geschreven over de brexit en zaden kopen. Ik kreeg toen heel veel tips voor zaadhandels binnen en buiten Nederland. Die lijst kun je hier vinden: Moestuinzaden. En dus heb ik ook eens een gokje gewaagd en bij Deaflora in Duitsland zaden besteld. Ik ben heel tevreden over de soorten, verpakking en verzending. Over de kiemkracht kan ik nog niets zeggen maar ik heb er vooralsnog veel vertrouwen in.

Leuk! Rood met zwarte pepers, roodbladige stengelsla, Amaranthus waarvan je de zaden kunt poffen, reuzebasilicum, natuurlijk ook een paar tomatenrassen, en zo nog wat soorten. Heel voorzichtig begin ik zin te krijgen in een nieuw tuinjaar!

Dan nog even wat meldingen:

Over de website: ik heb de pagina over de teelt van yacon aangepast en een inmaakrecept voor siroop van yacon geplaatst.

Over de zaaiagenda: Laura heeft van post.nl het verzoek gehad om tot begin januari zo min mogelijk te versturen, in verband met extreme drukte. Daarom heeft ze besloten om pas vanaf 4 januari weer bestelde zaaiagenda’s te versturen. Ze geeft symbolisch tot 1 januari 1 euro korting op een agenda. Vanaf 1 januari worden de verzendkosten wat duurder (omdat post.nl de verzendkosten verhoogt).

Ik heb deze week ook een heel groot blog over Vruchtwisseling of polycultuur geschreven waar ik wel een paar dagen zoet mee ben geweest. En op verzoek ben ik begonnen aan een blog over de vruchtwisseling in de kas, ik hoop dat blog ergens in de komende dagen af te hebben. Daarna neem ik een weekje website-pauze (tijd voor de tuin, mits het weer dat toelaat).

Moet ik tot slot nog iets zeggen over dit bijzondere jaar dat vooral in het teken van corona stond? Ruud zegt: “Welnee, schrijf gewoon Gelukkig Nieuwjaar!”. Was ik maar zo makkelijk, denk ik wel eens :-). Ik wil hier geen discussies, er zijn genoeg plaatsen op internet en social media waar die gevoerd worden. Ik wil alleen maar duidelijk maken hoe blij wij met onze tuin zijn. We zijn er samen, net als thuis, kunnen er onze gedachten verzetten, in de frisse lucht, bezig zijn, soms zelfs hard werken, en daarna samen met een glas wijn op de bank ploffen. We oogsten groenten en bedenken wat we daar eens voor lekkers mee kunnen maken. We hebben er sociale contacten, buiten en op afstand. En we zijn er bezig met simpele maar nuttige dingen als wieden, opruimen, mest kruien, snoeien en compost scheppen. Ook al missen we direct contact met onze naasten, we zijn eigenlijk best gelukkig. Maar we weten dat dat niet iedereen gegeven is, door ziekte, drukke werkzaamheden, zorgen om de toekomst, verdriet, eenzaamheid of simpelweg een gebrek aan buitenruimte. We prijzen onszelf gelukkig dat dat ons vooralsnog allemaal bespaard is gebleven maar denken wel aan de mensen voor wie dat niet geldt. We wensen iedereen heel fijne feestdagen en vooral een gezond en gelukkig 2021! En heel veel minder belangrijk maar als kers op de taart ook nog een mooi tuinjaar!

De laatste foto is zoals elk jaar in december van de kerstboom, maar dit keer met Freek op de voorgrond (want die ligt nu eenmaal graag in zijn mandje naast de boom). De boom is weer een nepper, een echte was geen optie omdat Freek daar door de suikerziekte en alvleesklierontsteking alleen maar van zou eten zodat hij kan spugen. Maar het is wel een mooie nepper. En met Freek gaat het naar omstandigheden goed; je kunt aan zijn ogen zien dat de staar toeneemt, maar een plakje rosbief kan hij nog feilloos vinden. En hij is blij dat wij vaak thuis zijn, hij neemt het ervan en is de beste knuffel-uitlaadklep die we ons zouden kunnen wensen.