Reacties

Dit wordt een blog over wat dingen die ik zelf heb geleerd naar aanleiding van reacties die ik in de afgelopen 2 weken kreeg.

Allereerst wil ik iedereen hartelijk danken voor de reacties op het vorige blog!! Ik verheug me zelf ook op het co-moestuinschap met Jan!! Ik ben van alles op allerlei plekjes in de tuin aan het doen; vooral mijn ‘pareltjes’ aan het markeren of uitgraven en oppotten voor een andere plek of overwintering in de kas. Ik weet het niet zeker, maar als ik zie hoe rigoureus Jan aan het opruimen is ben ik toch een beetje bang voor mijn nieuwe oregano, een al half bovengrond afgestorven hosta, wat bronskleurige venkelzaailingen en zo nog wat soorten. En tegelijkertijd probeer ik ook wat op te ruimen, en ik heb nog meer groenbemester gezaaid, ook in de kas (op de foto bovenaan dit blog zie je gele mosterdzaailingen in de kas).

Ik wil Thony extra danken voor zijn reactie m.b.t. de preimineervlieg; dat de poppen maximaal 1 jaar in de grond overleven en dat uien toch altijd een nieuwe kans verdienen. Die opmerking, samen met een mooi opgeruimde kas, zorgde ervoor dat ik als de wiederweerga toch nog even wat winteruien bestelde; witte Snowball en gele Shakespeare. Ik heb ze een paar jaar geleden ook al eens geteeld en dat ging prima:

Het jaar daarop ging het mis, met preimineervlieg in de winteruien. Maar nu dus een nieuwe poging, ook weer in de kas. En ik hou de deur goed dicht want ik begreep dat de vliegjes deze en volgende maand nog volop vliegen (op zoek naar herfst- en winterprei, knoflook en winteruien).

Winteruien heten niet zo omdat je ze in de winter kunt oogsten, ze kunnen gewoon heel goed tegen winterse kou. Door ze nu te planten kun je ze vaak al in juni oogsten. In de kas zelfs nog iets eerder. En eerlijk gezegd wacht ik vaak niet tot ze oogstrijp zijn; ik oogst vanaf ongeveer eind maart gewoon een ui als ik er één nodig heb voor iets lekkers; verse uien zijn nou eenmaal onweerstaanbaar en je kunt ze, als je ze jong en vroeg oogst met hals en loof en al eten (een beetje als een extra grote bosui, en net als knoflook). Buiten zou ik dan wel een bescherming tegen de preimineervlieg plaatsen, zeker als je daar al vaker last van hebt gehad (ons volkstuinencomplex met in bijna elke tuin wel uien, prei, sjalotten of knoflook is een preimineervliegenwalhalla, daar heb je in bijvoorbeeld een eigen achtertuin natuurlijk minder last van).

Bij het bestellen van de winteruien bedacht ik gelijk dat ik buiten ook maar weer eens knoflook zou kunnen proberen (2 jaar geleden ook vol met preimineervliegenlarven), en dus bestelde ik wat bollen Morado en Vallelado. En ik zag bij de groentewinkel prachtige Rose de Lautrec knoflookbollen, daar kocht ik er ook 3 van. Ook die zitten ondertussen in de grond. Gelijk labels erbij, voor het geval dat Jan (die ik helaas nu weinig zie want Jan gaat vaak in de ochtend naar de tuin en ik, als het al lukt, juist in de middag) ze anders per ongeluk omwoelt. Misschien wordt het ook eens tijd om een krijtbord of zo in de kas op te hangen, zodat we bij bijzonderheden elkaar kunnen laten weten wie waar wat heeft gedaan 😄

Er is trouwens nog tijd genoeg om knoflook te poten hoor. Er zijn een paar ezelsbruggetjes voor maar de bekendste is toch wel 10-11-12. Dat staat dan voor het planten van knoflook op de 10e dag van de 11e maand met een plantafstand van 12 centimeter. Maar knoflook poten kan grofweg in oktober en november. Dan is er niet teveel maar juist genoeg loof voor de winter en gaan de knoflookplantjes vanaf eind februari weer verder groeien.

De eerste plekjes voor 2025 zijn dus al gevuld, dat is al meer dan ik vorig jaar in oktober kon zeggen!!

Er was nog een reactie die ik wil noemen. Twee weken geleden kreeg ik een vraag over tomatenrassen waarvan de tomaten geen zaden bevatten (Riet houdt van tomaten maar is allergisch voor tomatenzaden). Voor zover ik weet zijn er geen tomaten die geen zaden bevatten, wel zijn er rassen die maar heel weinig zaden bevatten of zaden die makkelijk te verwijderen zijn (denk aan sommige pastatomaten en holle tomaten). Op mijn reactie kwam een reactie van Con, die wel eens paprika’s kocht die geen zaden bevatten. Mmm, interessant, daar moest ik internet eens voor afstruinen. Ik heb daar niet altijd tijd voor maar uiteindelijk zijn dat soort vragen, waar ik zelf ook flink voor moet zoeken, wel heel leerzaam en dus ook leuk voor mezelf!!

En zo kwam ik uiteindelijk op deze website terecht:  De lange weg naar pitloze paprika’s. Ik zie het bijvoorbeeld wel bij komkommers (die ‘loze’ zaden bevatten). Het wordt parthenocarpie genoemd (het uitgroeien van een vrucht zonder bevruchting). Bij paprika’s en pepers blijkt het dus ook tr bestaan, het resulteert vaak in misvormde vruchten (en dat herken ik wel, van die gekreukte, gedeukte en in elkaar gedraaide paprika’s). Zo oogstte ik vorige week nog deze paprika:

En, ik heb er nooit zo op gelet, maar nu dus wel even, zo zag ze eruit bij het opensnijden, met heel weinig zaden die ook nog eens heel dun en bleek waren.

Ik wist niet dat dit de oorzaak kon zijn – weer wat geleerd 😄. Uit dat soort paprika’s zijn zaadloze paprika’s veredeld en die zijn blijkbaar ook al een paar jaar in sommige landen te koop. Het is natuurlijk heel fijn voor iemand die allergisch is voor zaden, maar verder lijkt het me (in onder andere het kader van biodiversiteit en het zelfvoorzienend zijn van boeren in de hele wereld) allesbehalve wenselijk om vruchten zonder zaden te veredelen. Nou ja, als het om komkommers gaat zie ik er wel het nut dan wel weer van in.

En omdat ik toch aan het zoeken was…. ik vond hier de uitleg over waarom een tomaat soms geen zaden bevat en dat er wel degelijk tomatenrassen bestaan die vrijwel zaadloos zijn. Ik moet het nog eens opnieuw lezen want het is ingewikkelde materie over diploïde, tetraploïde, triploïde, auxinegehaltes, etc. maar wel heel interessant: Pitloze tomaten

De laatste reactie die ik wil noemen is van Pien (bij deze alsnog hartelijk dank en excuses dat ik de mail niet heb beantwoord, ik ben blij dat ze weet dat ik soms gewoon de tijd mis). In haar mail wees ze me op een blog van Frank Anrijs, over de bodem, microben, necromassa, etc. Ik schreef daar zelf ook een blog over (echt niet bij hem gespiekt want dan zou ik de link hebben vermeld, de website waar ik de informatie vond staat netjes in het blog: Dode microben

In het blog waarvan Pien me de link mailde schrijft Frank Anrijs over de meerwaarde van het niet verwijderen van wortels. Hij laat dus de wortels zitten van planten die hij heeft afgesneden voor de oogst. Ze lopen wel of niet weer uit maar blijven in ieder geval nog een poosje leven, met alle positieve gevolgen (zoals beschreven in het blog over dode microben). Nog beter is het om planten helemaal niet af te snijden, maar er gewoon zo lang mogelijk losse bladeren van te oogsten (bijvoorbeeld als het om sla, palmkool, melde, mosterdblad, andijvie, etc. gaat. Dat lukt dat natuurlijk niet bij elke groente: denk aan bijvoorbeeld bonen (maar dan kun je dus de planten na de laatste oogst net boven de grond afsnijden, de stikstof bevattende wortelknobbeltjes leveren ook nog eens extra voeding op voor de soorten die je erna zaait/plant). De link naar het blog van Yggdrasil: Zijn effectieve micro-organismen ook nuttig in een natuurlijke moestuin?

Zo blijft er altijd wat te leren als het om (moes)tuinieren gaat!

Tot slot nog even de melding dat ik niet weet wanneer ik een volgend blog schrijf en ik ook hopeloos achterloop met het beantwoorden van vragen en reacties. Ik heb het bericht gehad dat er een plekje voor Ruud in een instelling vrij is gekomen. Dat brengt heel veel met zich mee, van verdriet tot berusting, en ook hoop dat het een fijne plek voor hem wordt. Daarnaast moet er administratief van alles geregeld worden, wil ik zijn kamer mooi inrichten en vooral zoveel mogelijk bij hem zijn tijdens en na zijn verhuizing. Zoals altijd gaat de tuin op me wachten, en dat is een fijn idee.