Ppppffffff

Ja, wij hebben echt enorm hard gewerkt.

Niet op de volkstuin, ik durf het bijna niet te zeggen maar in de afgelopen 2 weken alleen maar een paar keer geweest om zaailingen water te geven. Dus we lopen ook echt flink achter, normaal gesproken heb ik nu al heel veel eenjarigen, etc. gezaaid maar gewoon geen tijd gehad. Want we zijn de achtertuin eens drastisch aan het veranderen. Nou ja, drastisch……. nou, eigenlijk  voor ons best drastisch, ja.

En dus zocht ik eens wat foto’s van ‘vroeger’, zoals de achtertuin toen was. Wij hebben maar een klein achtertuintje hoor, zo’n standaard 8 x 5 meter achtertuin bij een rijtjeshuis middenin Spijkenisse. En het is een fijn huis maar heeft één groot nadeel (en direct een groot voordeel): er is geen achteringang, want bij de bouw van de huizen en de aanleg van de tuinen is de gemeente vergeten een achterpad te maken.

En dat is heel lastig, want alles wat we in de tuin willen doen moet dus door het huis (we zijn dan ook blij dat we plavuizen  hebben :-). Het voordeel is dat we eigenlijk aan de achterkant van het huis niet zo bang hoeven te zijn voor inbrekers (ja, we wonen wel in Spijkenisse). Want je moet wel een domme inbreker zijn om in te gaan breken bij een huis waar je eerst 3 schuttingen over moet klimmen om bij de achterdeur te komen.

Afijn, ons achtertuintje in 2001:

Oh ja, toen hielden we nog van buxus en conifeer. Maar als je heel goed kijkt zie je midden achterin de tuin een palmpje in een pot, een ‘winterharde’ Trachycarpus fortunei. Daar nog in pot, in 2013 al uitgeplant in het rondje met stapelstenen van halve stoeptegels middenin de tuin:

Deze foto is van maart 2003 (jaja, ‘vroeger’ kon het nog wel eens vriezen en sneeuwen in maart :-). Het jonge palmpje in de grond, conifeer eruit en ook al wat andere planten in de tuin.

Dan een sprong, ik heb blijkbaar nooit heel veel foto’s van de achtertuin gemaakt. De achtertuin in 2009:

Oh ja, palm flink gegroeid. Lastige plant want heel breed en groot, dus we moesten altijd bukken als we achterin de tuin wilden komen. Maar we vonden het wel erg mooi, en elk jaar werd ze iets hoger, de tuin iets voller en de plaats om nog te zitten kleiner.

En gewoon altijd heel druk in de volkstuin, in de achtertuin deden we niet zo heel veel meer, alles groeide er welig, weinig onderhoud, vooral lekker zitten als we thuis kwamen van de volkstuin.

De achtertuin in 2012:

Het begin er (nu achteraf gezien) wel al een beetje ouderwets uit te zien, de kleur van de bestrating weg, de rieten matten op de schuttingen worden al oud en lelijk. Maar nog steeds prima om in te zitten. En verder altijd gewoon druk in de volkstuin.

De tuin in 2014:

Ja, het wordt nu wel echt een rommeltje. De hele rechterkant in beslag genomen door een tijdelijk houthok, planten weg, buxussen zo groot geworden dat als we met 4 personen op het terrasje zitten en iemand moet plassen, eerst 2 andere mensen op moeten staan om het kleine tafeltje achteruit te schuiven.

Het gaat ons benauwen, dat donkere, volle, niet ruim kunnen zitten, oude steentjes, altijd kletsnat want ondertussen flink verzakt. Maar te druk in de volkstuin om er echt iets aan te doen. Maar wel plannen. Ja, in 2016 gaat het gebeuren. We zien er ook wel tegenop, want zoals gezegd, alles moet door het huis afgevoerd worden.

Maar in 2015 wel al aan de rechterkant een nieuwe schutting gezet (mede omdat de oude echt instortte). En afgelopen winter begonnen met het afbreken van het houthok, de buxussen eruit (noemde ik al dat alles door het huis afgevoerd moet worden?).

En in de afgelopen 3 weken heel hard gewerkt, stapelmuurtjes afgebroken en naar de gemeentewerf gebracht en de hele bestrating eruit en afgevoerd.

En afgelopen week met hulp van een heel goede vriend de nieuw bestelde stenen (ja, ook weer door het huis) naar de tuin versjouwd. En zo ziet het er nu uit:

Kaal, leeg, maar in ons hoofd nu al ruim en licht. Alle stenen staan netjes opgestapeld.

Van de andere kant gezien:

Echt geen plant meer te zien, op de palm na, en natuurlijk gaat die blijven. Gisteravond samen met Ary 50 kruiwagens zand de tuin in gekruid (oh ja, ook weer dwars door het huis, vandaar ook het ‘paadje’ van stoeprandjes).

En nu, nu wachten op de stratenmakers, want dat hebben we wijselijk wel uitbesteed, we zijn geen 20 meer en straten maken is een vak dat wij niet beheersen.

Dus in mijn volgende tuindagboek laat ik zien hoe het wordt. In mijn hoofd wordt het licht, en ruim, en kleurrijk, wat meer mediterraan dan het tropische dat we nu hadden. Maar wat mij betreft zijn er geen regels voor het uiterlijk van een tuin, we planten wat we mooi vinden, en als dat dan een goudsbloem of Dahlia tussen de mediterrane planten is, dan doen we dat gewoon. Onze tuin. En ik denk dat we er echt heel erg blij mee gaan zijn.

Vandaag rustdag, en dat betekent dat we naar de volkstuin gaan, maar niet om hard te werken (veel te veel spierpijn trouwens om echt hard te werken). We gaan kruiwagens en batsen terugbrengen, water geven, en daarna gezellig een glas wijn drinken met tuinvrienden. Morgen weer verder…….