Optimistisch

Alhoewel…. Elke morgen luister ik naar de radio. 2 weken geleden werd er gezegd dat deze lente de koudste is sinds 1976, vorige week werd dat al bijgesteld naar de koudste lente sinds 1962, en nu hoorde ik dat het de koudste lente is sinds 1900. Als we maar niet terug tellen tot de ijstijd :-).

Op de foto nog wat laatste zaaisels die ik wel uit zou willen planten maar waar ik net zo goed nog even mee kan wachten (niet alleen in verband met de komende koude dagen/nachten, maar ook de verwachte regen).

En dan is er nog het verontrustende bericht dat de temperatuur de komende 2 nachten wel eens tot dicht bij het vriespunt kan komen. Dat zou hier in het Westen nog wel mee kunnen vallen, omdat het hier bewolkt is. Dat neemt niet weg dat ik elke dag meerdere weer-websites bekijk. En dat ik in ieder geval gisteren de Ipomoea transvaalensis (van de allerlaatste 3 zaden opgekweekt) in pot in de kas heb gezet. En dat geldt ook voor de gezaaide Tropaeolum (die niet zo goed tegen te natte grond bij de kieming kan).

Ik ben niet zo bang voor bloesem en aardappelen, etc. Wel eens eerder een graadje vorst in de late lente gehad, de planten zijn nu groot en sterk genoeg om dat te kunnen verdragen, maar ik houd wel de Coleus, Brugmansia in pot, en dat soort planten in de gaten. Bij enige twijfel gaan ze een nachtje naar binnen, buiten in de volle grond kan ik nog een vliesdoek draperen, een plastic pot over kwetsbare zaailingen zetten, etc.

Allemaal kommer en kwel met het weer. De buitentomaten verkleuren van de kou. Maar in de kas gaat het duidelijk beter. Niet uitbundig hoor, dat nou ook weer niet, maar het scheelt net een paar graden (en veel meer graden als de zon toch heel even schijnt) en het is er droog en zonder wind. Een aantal tomaten bloeien al, ongeveer een kwart van alle rassen die er staan.

En van die tomaten zag ik gisteren het eerste ‘gedrochtje’; een bloem die wat groter is dan de gemiddelde tomatenbloem en ook veel meer bloemblaadjes bevat, bijna in een soort kluwen. En dan weet ik wel hoe laat het is; een gedrocht-bloempje wordt ook altijd een gedrocht-tomaat; groot, met heel veel hobbels en bobbels, inkepingen. Zoals het bloempje lijkt alsof ze meer bloempjes ineen is, zo lijkt de tomaat dan ook op meerdere tomaten ineen. Een voorbeeld kun je op de pagina van de Gold Medal vinden. Ik vind ze altijd erg leuk, soms zijn ze ook wel ruim een pond zwaar. Bijna niet in plakken te snijden maar helemaal niks mis mee voor de soep. 1 tomaat voor een pannetje soep :-).

Verder toch ook wel een (kleine) vooruitgang te zien; het allereerste bloempje in de Sugar Snap gezien, al was een foto er van maken nog wel lastig (bij windkracht 6 tot 7). In ieder geval is het begin er wel, nu gewoon wat warmte, dat is alles wat het nodig heeft.

En dat komt heus wel (maar volgende week nog niet). In ieder geval gisteren de aalbessenstruiken gesnoeid; dat is dan wel een groot woord, eigenlijk gewoon alleen de lange, nieuwe scheuten (dus groene stengels) weggeknipt, waardoor de nog groene trosjes aalbessen wat meer in het licht hangen. En daarna het net erover gedaan en vastgemaakt. Nu er besjes in komen liggen de vogels al op de loer, zelfs als de besjes nog groen zijn. Er staat altijd 1 struik naast het net, daar mogen de vogels van oogsten, al kunnen we daar zelf ook nog wel van plukken hoor.

Tot slot nog een foto van de tafel die ik 2 maanden geleden vond. Ze is ondertussen al aardig gevuld. Regelmatig pluk ik wat bloemen uit de tuin voor in een vaasje, erg vrolijk (en staat ook zeker 1 tot 2 weken mooi!). Gisteren viel tot 3 keer toe het glazen groene vaasje  aan de linkerkant om, door de wind. Maar daar laten we ons niet door weerhouden, gewoon weer nieuw water uit de ton pakken, bloempjes erin terug. De 2 zilverkleurige glazen vaasjes rechts waaiden van de tafel, maar gevuld met nat zand bleven ze beter staan. Dat is pas echt Tuinieren in weer en wind :-).