Oogsten en plannen

We zijn nog lang niet klaar met opruimen en schoonmaken. Sterker nog, elke dag dat we op de tuin zijn stranden we al in het eerste kwartier, simpelweg omdat we moeten oogsten. En we hadden afgesproken; oogsten heeft meer prioriteit dan schoonmaken. En dus gaan we met appels en paprika’s, sla en venkel, lenteui en pronkbonen naar huis.

Op de foto zie je ongeveer een weekoogst van onze paprika- en peperplanten. En het vliegt niet vanzelf in pot of fles of vriezer. Dus ’s avonds oogsten we de zaden, maken sambal, vriezen paprika’s op kleur in (dan kan ik komende winter een keer de gele paprikasoep maken die we zo mooi en lekker vonden). Iedereen nog dank voor de tips wat te doen met een flinke appeloogst!! Van de appels heb ik nu eerst een appeltaart gebakken, we hebben 3 emmers weggegeven aan tuinburen, en van de rest (nog zo’n 3 emmers) ga ik appelgelei en appelmoes met citroen en vanille maken, en misschien ook nog de appeljam met rozemarijn uit een reactie op mijn vorige blog (dank voor het recept!).

Er was al wat oogst thuis, deze uien hingen hier al 2 maanden onder het afdak waar normaal gesproken onze houtvoorraad ligt:

Ondertussen waren de uien goed droog, het blad volledig verdord en verdroogd. En dus kunnen de uien naar hun bewaarplaats in de schuur, alle dorre delen, grond en wortels verwijderd;

En zo is dat ook gegaan met de knoflookbollen en rode uien en sjalotten. Wintervoorraad genoeg dus.

En dit is dan vreemd genoeg ook gelijk de tijd om na te denken over de tuin, wat we volgend jaar meer willen zaaien, of juist minder. Dit jaar hadden we wel echt teveel uien, en misschien iets te weinig worteltjes. We hebben maar weinig spitskool kunnen eten, en we hadden teveel koolrabi. Je zou zeggen dat we na ruim 25 jaar volkstuin wel een heel zekere planning zouden hebben met overal precies genoeg van?

Maar dat is niet zo, want wij veranderen door de jaren heen, nieuwe recepten, nieuwe (lekkerdere) rassen. Ik heb bijvoorbeeld door een (met heel dikke aanhalingstekens) “jeugdtrauma” 25 jaar lang  geen koolraap gegeten, nu ga ik ze toch weer eens proberen (maar dan niet 2 uur lang gekookt met grote hoeveelheden nootmuskaat maar geroosterd in een ovenschotel met ham). En er zijn jaren dat we zoveel krootjes eten dat ik er het jaar erop gewoon minder trek in heb. Etc..

Maar eigenlijk is de grote boosdoener de tuin zelf en de omstandigheden. Want ik had zeker genoeg spitskool gezaaid, maar ze deden het gewoon niet goed. En de koolrabi’s (die nota bene direct naast de spitskolen stonden) deden het zo enorm goed dat we die zo ongeveer elke 2 weken aten. Volgend jaar dus minder koolrabi’s en meer spitskool (en dan hebben we waarschijnlijk weer teveel 🙂 ). Nu al nadenken over volgend jaar, het hoort een beetje bij de septembermaand, want nu zien we wat er beter kan, dus willen we dat alvast onthouden voor volgend jaar.

Voor ons hoort daar ook bij dat we hebben besloten nog een stukje tuin weg te doen. Au!! Het deed wel even zeer toen we beseften dat met een onverwachte gebeurtenis of tegenslag of wat dan ook, de tuin bijna werken wordt in plaats van hobby. En we zijn geen 20 meer, Ruud al een tijd met pensioen en ik ook niet meer met de snelheid en kracht van 25 jaar geleden. En dus doen we een stukje tuin van maar liefst 66 hele vierkante meters weg.

En dan houden we nog zo’n 275 tot 300 vierkante meter over. We hebben er de afgelopen weken hard over verzonnen (ik dan, Ruud stemde gelijk voor 🙂 ). En nu het is besloten en beslist is het ook prima en maak ik al plannen voor de tuin die we overhouden. Want ik wil daar ook wel een klein zitje, voor als ik iets wil zaaien, of mijn laarzen aan wil trekken of we gewoon even willen uitpuffen na gedane arbeid, of een slokje water drinken op een warme dag. En ik heb Ruud direct gechanteerd; vooruit, 66 vierkante meter tuin eraf, maar daar staat wel onze appelboom op. En dus eis ik een nieuwe appelboom. En nog een blauwe bes. En als ik dan toch bezig ben, doe dan ook nog een 2e appelboompje (voor als appelboom 1 een beurtjaar heeft). En over 1 ding valt niet te discussiëren; de kassen. Die blijven alle drie, punt uit. Ja, laat onderhandelen maar aan mij over. Ruud was het daar trouwens ook helemaal mee eens, dus dat onderhandelen viel erg mee 🙂 .

We oogsten nog steeds volop uit de kas; de laatste tomaten en komkommers, maar nu vooral paprika’s en pepers.

Op de foto zie je paprika Blue Jay. Ruim 10 jaar geleden eens zaden van gekocht, ik heb alleen geen flauw idee meer waar, want ik kan de originele zaden niet meer op internet vinden. Ik oogst dus elk jaar dat we haar telen zelf zaden. En een paar jaar geleden heeft ze een klein ongelukje gehad; er werd een bastaard geboren. En nu geven sommige Blue Jay’s paprika’s die (zoals het hoort) blokvormig zijn en rijpen naar rood met een vleug roze.

Maar er zitten ook planten tussen met paprika’s die iets langwerpiger zijn en naar geeloranje rijpen:

Maar alle paprika’s beginnen met die mooie helderpaarse kleur, alleen aan de vorm kun je een beetje inschatten of ze uiteindelijk rood of geel gaat worden. Toverballen dus 🙂

Tot slot nog even wat meldingen:

Ik heb op de website van Pokon ook een blog geschreven, over het zelf oogsten van zaden en daarbij in het bijzonder zaden van Dahlia’s: Zaden oogsten (van Dahlia’s)

En we hebben het niet alleen heel erg druk in de tuin en in de keuken, maar ik ben ook elke dag al een paar uurtjes bezig met de zadenlijst. Voor de mensen die daar interesse in hebben; ik heb er op deze pagina nog iets over geschreven: Zadenlijst – Nieuws.

En tot slot dan nog een foto van de Agapanthus Loch Hope die ik meer dan 10 jaar geleden bij De Hessenhof kocht. Nu is ze heel groot (bijna manshoog) en met meer dan 20 extra grote bloemen.

Let vooral niet op het onkruid eromheen. Ze staat in het stukje tuin dat we af gaan stoten, en dus gaan we haar na de bloei heel voorzichtig uitgraven en dan krijgt ze een mooie plek in de volle zon in de achtertuin.  Of toch bij ons nieuw aan te leggen zitje op het stuk tuin dat we overhouden? Dilemma’s…….. gelukkig hebben we nog wel een paar weken om erover te verzinnen.