Ontzag

Tjonge, wat een wind, niet alleen de storm van eergisteren en vandaag maar er staat hier al bijna 2 weken lang meer dan windkracht 5. En dan nu de tweede storm deze week. Ik begin met dit blog op vrijdagmiddag om 12.30 uur en ik hoor de wind langzaam aanwakkeren. Ik kijk nog maar eens op de ‘weer app’ en zie de getallen voor wind elk uur stijgen. Ik wil er niet regelmatig naar kijken, er komt vandaag echt geen meevaller, maar toch kan ik me niet beheersen. Vroeger zag je het de avond ervoor op tv of hoorde het op de radio en dan was het maar afwachten.

Nee, vroeger was niet alles beter, helemaal niet zelfs. Want zonder informatie zijn zorgen minstens zo erg. Ik heb de eerste 25 jaar van mijn leven in Zuidland gewoond, en de watersnoodramp van 1953 was daar altijd aanwezig. In de bordjes op sommige gevels (“Hier stond het water op 1 februari 1953”, vol ontzag keek ik als kind schuin naar boven naar die bordjes). Maar vooral in de verhalen van mijn ouders, opa, oma, ooms en tantes. Over hoe koud en nat het was, de angst, hoe het gezin met 9 kinderen bovenop het dak van het kleine huisje kroop. Hoe ze zagen dat het water razendsnel steeg en alles in de vaart meenam, en beseften dat tegen zulke krachten niet te vechten was en ze alleen maar hulpeloos konden wachten op hulp (die gelukkig voor hen ook op tijd kwam). Ik ben opgegroeid met boeken en zwartwit-foto’s over ‘de ramp’ (die stond zo in ieders geheugen gegrift dat het woord ‘watersnood’ er niet eens voor hoefde). Er waren herdenkingen en een bezoek aan het watersnoodrampmuseum. Het meest indrukwekkend was als we naar de begraafplaats gingen en daar 8 graven naast elkaar lagen van een vader, moeder en 6 kinderen die waren verdronken. Ik heb de watersnoodramp zelf nooit meegemaakt maar ik heb er een enorm ontzag voor water en wind voor gekregen.

Die herinneringen en verhalen komen altijd weer een klein beetje naar boven als er storm wordt verwacht. En dan hebben we ook nog eens een moestuin, met 3 kassen. Natuurlijk is het het minst belangrijk maar belangrijk genoeg om ons toch zorgen te maken. En ons voor te bereiden. De potten staan allemaal bij elkaar in een hoek van de tuin. We hebben wat stoeptegels in de kunststof opbergkast gelegd, de terrasstoelen plat op de grond gelegd. En de ramen in de kas op 10-centimeter kieren gezet. Op internet lees je heel vaak dat wordt geadviseerd om alle ramen en deuren te sluiten. En ik weet niet wat er beter is. Maar wij hebben altijd geleerd (van een oude kassenbouwer, hij wist ook heus waar hij het over had) dat er altijd een raam op een kier moet staan. Omdat de wind door alle kieren in een kas naar binnen waait maar er ook weer uit moet. En als er geen raam openstaat wordt die wind via die kieren er weer uit geperst. Als er meer wind via kieren naar binnen komt dan naar buiten gaat hoopt de wind in de kas zich op en is de kans dat er een ruit barst of springt groot. Die uitleg heeft voor ons altijd heel plausibel geklonken, wij houden al ruim 25 jaar ook tijdens een storm de ramen op een kier, en we kunnen de door een storm gesneuvelde ruiten op 1 hand tellen. Als je een kas hebt is het wellicht goed om even de website van het bedrijf waar je de kas kocht te raadplegen om te zien wat zij adviseren.

Ondertussen is het 13.30 uur en de wind trekt nog wat harder aan. Ik kijk nog maar een keer op de website van de NOS en zie ondertussen code rood voor steeds meer delen van Nederland. Ook de app is nog niet milder gestemd en geeft 82 kilometer wind per uur aan. Ik zet de radio wat harder want ik vind het geluid van gierende wind nou eenmaal akelig. Het wordt tijd voor een pot thee en afleiding. Dus ga ik vanmiddag alvast eens zaden uitzoeken die ik volgende week kan gaan zaaien. En aangezien de temperatuur vrij hoog blijft zou ik best in de kas alvast eens wat bietjes kunnen voorzaaien, wat soorten sla, uien en prei, rucola, andijvie en koolrabi. En ik moet nog tuinbonen, doperwten, sugar snaps en kapucijners zaaien, daar heb ik nog geen tijd voor gehad.

En ik kan in huis al flink wat zaailingen, stekken en plantjes vertroetelen. De bestelde bloembollen zijn bezorgd en ik potte deze week de Impatiens tinctoria op. En ze loopt al gelijk heel sterk uit. Fijn!!

De meeste paprika’s en pepers zijn gekiemd. En de rassen die niet gekiemd zijn heb ik eergisteren opnieuw gezaaid. En ik heb wat Salvia’s gezaaid, en wat vaste planten zoals Agastache en Achillea, die beginnen nu te kiemen. De paprika’s en pepers die zijn gekiemd hebben nog steeds alleen maar 2 kiemblaadjes. Maar die kiemblaadjes groeien goed. En als ik heel goed kijk zie ik het allereerste begin van een eerst echt blaadje. En er zijn soms al verschillen te zien, zelfs bij zaailingen met alleen kiemblaadjes.

Ach, en als ik dan toch door foto’s aan het bladeren ben: peper Chenzo teelde ik 2 jaar geleden ook, ik vond nog een zomers filmpje van slechts 20 seconden waarin je de opbrengst ziet van 3 planten bij elkaar zoals ik ze altijd zaai en plant. Mocht je nog twijfelen….. :-):

De in huis overwinterde Lepechina hastata loopt voorzichtig uit (boven bovenaan dit blog). Zo zag de plant er vorig jaar in de nazomer uit:

Dus ben ik heel blij dat ze de winter in pot in huis lijkt te overleven!!

De stek van rozemarijn Foxtail (als back-up voor de moederplant die buiten in een pot staat) is geworteld en gaat groeien:

Hè fijn, dat zaailingen, stekken, een kop hete thee, het uitzoeken van zaden, een blog schrijven en foto’s zoeken/maken/plaatsen zoveel afleiding geven. Ondertussen is het 14.30 uur, code rood is begonnen. Er knakt een blad van de Trachycarpus in de tuin, en ik hoor iets rinkelen in de tuin van de buren. We hopen dat het daarbij blijft, over een kleine 8 uur is het ergste in Zuid-Holland voorbij. Morgen gaan we uiteraard naar de volkstuin, niet om te tuinieren (want daarvoor heeft het te hard geregend) maar wel om te kijken of er iets kapot is en gerepareerd kan worden, de stoelen weer overeind te zetten, de stoeptegels van alles wat we wilden verzwaren weer op te stapelen, etc.

Ik neem nog een kop thee en ga verder met zaden uitzoeken. Iedereen de komende uren heel veel sterkte met de storm, vanavond laat is het gelukkig weer over! Tot slot nog 1 foto, de vrolijkste. Want ik kocht vorig jaar een Cleome zonder naam die geen zaden wilde geven en lager bleef maar wel alsmaar doorbloeide. Ik kreeg de tip op mijn website dat het Cleome Senorita Rosalita is. Ik heb de moederplant in oktober in de kas gezet en die ziet er helaas niet goed uit. Maar ik heb in september 2 stekken genomen en die zijn beide aangeslagen. En één van de twee bloeit, ze zit weliswaar onder de luis maar bloeit dapper door. Het wordt helaas voorzichtig tijd om een klein sopje van wat biologische zeep, olie en water te maken en daarmee te vernevelen want de luizen zijn al overgestapt naar andere stekken en overwinterde planten en ik moet er niet aan denken dat ze de piepjonge paprika’s en pepers kunnen gaan belagen – die zijn te jong om dat te overleven. Nog iets om de tijd mee door te komen tot het eind van de storm.