Ongedurig

Ongeduldig ben ik mijn hele tuinleven al; altijd willen zaaien, altijd benieuwd naar de smaak van nieuwe tomatenrassen, met smart wachten op de eerste bloeiende eenjarige bloemen, etc. Met ongedurig bedoel ik meer een soort rusteloosheid; zo graag willen beginnen maar niet kunnen. Om verschillende redenen, zoals het feit dat het hier nu nog natter en modderiger is dan vorige week. Maar vooral omdat het vanaf het weekend matig tot zelfs streng gaat vriezen, met veel sneeuw en windkracht 7.

Maar nu is het nog 10 graden. En dus rinkelen er kleine belletjes in mijn hoofd. Ik wilde nog wat planten verplanten maar dat is met zoveel vorst, sneeuw en kletsnatte grond in het vooruitzicht geen optie. Hetzelfde geldt voor snoeien. Hetzelfde geldt voor alvast in de kas wat kool en rucola, sla, etc. voorzaaien. Hetzelfde geldt voor het terug knippen van de Salvia’s en het snoeien van de rozen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het is steeds langer licht, als de zon schijnt hoeven we pas tegen 18 uur ’s avonds de lampen aan te doen. Ik hoor de lente in de verte al roepen en wil graag gaan beginnen. Maar we moeten wachten op een lagedrukgebied dat zo nodig eerst Nederland nog moet passeren. En dan daarna nog wachten tot het een beetje opdroogt. En dan, eindelijk, misschien is het dan al wel eind februari, pas dan kunnen we wat in de tuin gaan doen.

Zo denk ik er nu over, als komend weekend de aangekondigde sneeuwstorm voorbij raast, de gevoelstemperatuur onder de -10 graden daalt (iets wat ik me nu bijna nog niet voor kan stellen) en het nat, donker, grijs, wit en/of ijskoud is, raak ik dat gevoel wel weer kwijt. En ik weet ook dat vorst goed voor de tuin is, dat daardoor wat plagen en ziekten dood kunnen vriezen. Ruud gaat zoals altijd heel goed voor de vogels zorgen die onze tuin bezoeken. En zelf zullen we vooral zoveel mogelijk binnen blijven. Maar dat neemt niet weg dat ik nu ongedurig ben. Want ik wil zo graag. En ik ben ook niet alleen. Zij wil ook:

De chayote begint op de koelste kamer die we hebben al uit te lopen. Ik moet gaan bedenken of ik haar al op wil gaan potten, maar de kans is groot dat ze dan nog sneller gaat groeien en ik in april met een 2 meter lange slingerplant in huis zit :-).

En de chayote is niet de enige. Ik had een aantal ’tomaten’ van het ras Granny Smith bewaard. We hebben er al een aantal gegeten, het vruchtvlees nog net zo stevig als in september (en ze smaakt nog steeds niet naar tomaat maar meer naar tomatillo).

Er lagen er nog 3 op een schaal, ook weer in de koelste kamer in huis. Maar het was er blijkbaar af en toe toch warm genoeg. Want toen ik de tomaat doorsneed om in een salade te gebruiken werd duidelijk dat ze al wakker wordt want de zaden zijn in de tomaat al gekiemd :-). Zie ook de foto bovenaan dit blog. En in close-up:

Ook de 2e serie paprika-, peper- en auberginezaailingen hebben het voorjaar in hun hoofd:

Van de eerste serie zijn de meeste zaden gekiemd. Maar niet allemaal, dus heb ik deze week nog wat nieuwe zaden gezaaid. En ook nu kiemen de eerste zaailingen in de propagator binnen 5 dagen. Ondertussen beginnen de zaailingen die ik vorig weekend verspeende heel voorzichtig te groeien. In het begin gaat dat altijd tergend langzaam (doordat de zaailingen op een kamertje staan waar het alleen echt warm wordt als de zon schijnt), maar er is al verschil met vorige week te zien.

Vorige week, net na het verspenen:

Nu (donderdagmiddag):

Als er eenmaal een derde blaadje verschijnt (het eerste echte blaadje na de 2 kiemblaadjes) zal de groei sneller gaan.

Vrijdagmiddag gaan we naar de tuin, kijken of we iets kunnen doen, misschien wat planten beschermen tegen de aankomende vorst. De weersvoorspellingen geven niet alleen alleen aan dat er veel sneeuw gaat vallen maar ik zie ook na het weekend temperaturen tot -11 graden staan (en dan wonen wij nog in Zuidwest Nederland, 18 kilometer van zee, ik vrees dat het landinwaarts nog flink harder zal gaan vriezen. Ik zal vanmiddag/vanavond een blog schrijven over wat we hebben kunnen doen, en over welke planten ik me wel of geen zorgen maak.