Nul aardappelen

Nou ja, geen nul, maar 3. Van 5 kilo pootaardappelen staan er nu, bijna 2 maanden na het poten, 3 hele plantjes (pas 10 centimeter hoog) boven de grond.

Vorige week hebben we de 3 veldjes nog gewaarschuwd, we geven jullie nog 1 week de kans en anders gaan we maatregelen treffen. Het heeft niet geholpen :-). Sterker nog, toen we woensdag wat aardappelen op gingen graven om te kijken wat er nu mis was, was het gros al verdwenen, gewoon gecomposteerd in de grond.

Een paar hebben we er nog gevonden:

Overduidelijk niet levensvatbaar meer. Mijn vader noemt dit ‘waterrot’, de aardappel lijkt nog helemaal heel, maar geen uitlopers meer en een beetje zacht. En als je er dan in knijpt (zoals ik voor de foto even heb gedaan, ja, je moet er iets voor over hebben om een goede foto te maken voor je website :-)), barst het velletje en is het daarbinnen dood en zacht en smurrie.

Afijn, geen aardappelen dus dit jaar. Dat is ons in al die 25 jaar nog nooit gebeurd, wel eens een slechte oogst, wel eens een slechte opkomst, wel eens phytophthora met alle gevolgen van dien, maar nog nooit gewoon geen aardappelen gehad. En we zijn niet de enige op ons tuinbouwcomplex, bij sommige mensen staan de aardappelen er prima bij, maar er zijn ook mensen die net als wij gewoon geen aardappelen hebben, allemaal toevallig net gepoot in een week waarna het langdurig en veel regende. En nog een uitspraak van mijn vader: als een aardappel 48 uur in het water ligt is ‘ie dood, door waterrot. Wijze woorden.

Nu kunnen we ze nog wel poten hoor, maar willen we dat? Dan moeten we snel op zoek gaan naar nieuwe pootaardappelen, ze snel poten, hopen op een heel mooie en droge zomer zonder phytophthora (lijkt mij een utopie) en ze dan ergens in september oogsten.

Wij hebben besloten tot geen aardappelen dit jaar. Voor het eerst in 25 jaar gewoon het hele jaar aardappelen moeten kopen, het zal vast vreemd zijn. Maar we moeten door, geen tijd om erover te treuren. En jeetje, wat hebben we een plek over op de tuin. 3 hele veldjes ruimte erbij (elk nadeel heeft zijn voordeel).

Ik had 20 maïszaailingen opgekweekt. Ik heb er nog maar 20 bij gezaaid. Ga ik dit jaar eindelijk eens die maïskoekjes maken die zo lekker schijnen te zijn.

En ik had, omdat preizaden meestal maar 1 of 2 jaar kiemkrachtig blijven, het hele zakje preizaden gezaaid. In de kas, in februari, en zo zien de zaailingen er nu uit.

Ik vind ze groot genoeg om uit te planten (en niet onbelangrijk, ze moet ook gewoon plaats maken voor een tomatenzaailing die staat te wachten om daar geplant te worden).

Zoals ook op de pagina van de prei staat beschreven graven we nu de bos prei uit, spoelen die voorzichtig uit in een emmer water, en dan mag elke preizaailing op 12 centimeter afstand van elkaar in de rij weer uitgezet worden in gaten in de volle grond.

Wat kunnen jonge preizaailingen toch sterke en lange wortels maken! Na de foto hebben we ze gelijk uitgezet in de voorgeboorde gaten, en we dachten dat zo’n 50 preiplanten wel genoeg zouden zijn voor ons. Maar ja, we hebben 3 veldjes over, dus het zijn er nu 120 geworden. En dat is altijd goed, een mens kan nooit teveel prei hebben……. geen betere raad dan voorraad :-).

En we gaan extra veel knolvenkel zetten volgende maand, dat vinden we altijd zo lekker, en extra veel sla. Ik heb ook nog extra  rode Tagetes (afrikaantjes) gezaaid, om de veldjes op te vrolijken. En vandaag nog even wat Amaranthus zaaien. En een paar extra rijtjes pastinaken. En we gaan (nog) meer bonen zetten. Je ziet, we zijn al bijna over de schok heen :-).

Gaat er nog meer mis in de tuin? Nou, eigenlijk alleen de worteltjes die niet wilden kiemen en we woensdag opnieuw hebben gezaaid (en dat is nog steeds ruim op tijd). En de bietjeszaailingen die door de slakken finaal tot op de grond werden afgevreten (in 1 nacht). Maar die zijn allang opnieuw gezaaid, en gekiemd, en staan al weer een week in de volle grond te groeien en worden ook niet meer opgevreten.

De blauwe bessen die zo lang hebben staan mieren schieten nu eindelijk vol in het frisgroene blad, en ze bloeien volop:

En de aardbeien bloeien:

En je kunt zelfs al kleine vruchtjes zien. Zodra ze zijn uitgebloeid gaan we ze afdekken met een net, en dan hopen we ze over een paar weken te kunnen oogsten.

Dus verder lijkt het vooralsnog allemaal best goed te gaan in dit verder aardappelloze jaar :-).

Tot slot nog even de link naar mijn blog op de website van Pokon, ik heb er dit keer iets geschreven over vlierbloesems – die kunnen we vanaf nu weer oogsten, en ze zijn zo lekker (bloemig, geurig, honingachtig), in thee, in jam en gelei, in desserts, in cake, etc..:  Gratis te oogsten…. vlierbloesem (met het receptje van vlierbloesemsiroop, en van aardbeienjam met vlierbloesem).