Nu al

Juli is hooimaand, augustus oogstmaand en september herfstmaand. Maar augustus was hier vooral nat, koel en winderig en daardoor lijkt de oogstmaand hier door te schuiven naar september. Niet dat we in augustus weinig konden oogsten hoor. Maar nu lijkt alles wel tegelijk te komen, ik kan het niet meer bijbenen. Niet in de tuin en niet in de keuken.

Ik heb, schrik niet, 70 potten dunne tomatensaus. Genoeg voor een wintervoorraad, dus wat ik nu nog kan oogsten eten we gelijk op of geef ik aan tuinburen/-vrienden. Nu begint de grote paprika- en peperoogst. De paprika’s die ik kan oogsten vries ik in blokjes in (voor in pasta, stoofschotels, ovengerechten, soep, etc.). Maar ik maak dit jaar ook deze lekkere chilisaus weer. En ik ga ook weer eens massa de pimentao maken (als dat lukt zal ik het recept op de website weer eens bijwerken/aanpassen).

Natuurlijk maak ik sambal oelek van de pepers, mijn meest gebruikte sambal (omdat het in elk gerecht past), maar met zoveel opbrengst als dit jaar ook nog wel wat andere soorten.

Als ik in een jaar slechts 1 peper zou mogen zaaien, dan zou het Habanero Paper Lantern zijn (ze wordt ook wel Hot Paper Lantern genoemd). Dit is al zeker de 4e of 5e keer dat ik haar zaai en voor een warmtebehoeftige chinensepeper is ze ook nu weer relatief vroeg (in de kas oogstte ik de eerste rijpe peper half augustus al). In dit geval is het een voordeel dat ze niet zo typisch kruidig is dat je de pepers alleen in Zuid-Amerikaanse gerechten kunt gebruiken (er zijn habanero’s die schreeuwen om roti :-)); ze heeft een lekkere zacht kruidige geur een fijne frisheid waardoor ze zeker ook geschikt is voor Italiaanse gerechten, en Mexicaanse, Aziatische, etc.. Ze is trouwens wel erg heet, habanerowaardig: lekker zuinig in gebruik 🙂

En, oh ja; de pepers zijn behoorlijk groot, wel tot 5 of 6 centimeter lang en ze hangen in trosjes van vaak 2 of 3 pepers bij elkaar aan lange dunne steeltjes. De opbrengst (in grootte en aantal) is geweldig. Oftewel: een win-win-win peper 🙂

En daarmee begint het; nu al bedenken welke soorten het geweldig doen, welke niet en waarom niet, welke erg lekker zijn, welke laat of vroeg zijn, heel sappig of juist een beetje droog, etc. Welke zou ik volgend jaar weer willen telen? En welke andere soorten zou ik dan ook nog willen zaaien? En voor ik het weet denk ik al na over 2024, zoek ik al eens naar een Italiaans tomatenras dat vergelijkbaar is met Liguria en Pomodoro Suore e Frati, kijk ik op internet of ze een bepaalde Salvia ook in een andere kleur hebben, bedenk ik dat ik volgend jaar eerder peterselie moet zaaien, wat meer savooikool ook, en worteltjes voortaan voorzaaien. En ga zo maar door.

Ik weet dat ik in dat vooruitdenken niet alleen ben. Ik kreeg zelfs al een mailtje van iemand die een wensenlijstje had en zaden wilde bestellen. Ik heb het al vaker geschreven maar meld het nog maar een keer: er komt dit jaar geen zadenlijst meer, door omstandigheden heb ik er niet genoeg tijd voor om het goed te doen (en het minder goed doen is geen optie). Maar ik heb natuurlijk wel zaden voor eigen gebruik geoogst. En om mee te ruilen. Ik zou dat heel leuk vinden; zaden ruilen met mensen die een favoriete tomaat, paprika, peper, eenjarige, etc. hebben die ik zelf nog niet heb, of misschien wel stekjes van bijzondere vaste planten, kruiden of iets dergelijks. Mochten mensen niets te ruilen hebben of niet zeker zijn over de soortechtheid waardoor ze niet kunnen ruilen; als ik na het ruilen nog zakjes zaden over heb zou het kunnen dat ik komende herfst in een blog toch nog eens meld dat ik die zaden voor 60 eurocent per zakje verkoop. Maar dat durf ik nu nog niet te beloven, het hangt af van hoeveel zaden ik nodig heb voor het ruilen 🙂

Nu ik toch bezig ben ga Ik gelijk maar wat opbiechten; ik heb al wat zaden gekocht. Ik ga even ongegeneerd reclame maken (geen aandelen), want er is niets leuker dan een zadenwebshop met soorten die vrijwel allemaal bijzonder zijn. En met zulke mooie foto’s dat zelfbeheersing lastig wordt. Mocht iemand er interesse in hebben: Angelo Dorny

En dan misschien nog een tip voor alle mensen die al aan het ruilen zijn geslagen: ik kreeg afgelopen voorjaar van Kay wat stekken van eeuwig kool die hij ingenieus had verpakt. Ik heb daar zelf een eigen draai aan gegeven en zo heb ik zelf al wat stekken verstuurd:

Ik oogstte stekken zoals altijd (zo laat mogelijk stekken nemen, ruim onder een knop afgeknipt zodat ze later nog op de juiste plaats kunnen worden afgesneden en direct in water gezet tot verzending). Ik wikkel de stekken in wat nat keukenpapier (meer dan vochtig maar niet kletsnat want dan kunnen de stekken gaan rotten). Ik gebruik een rol plastic voor een vacumeerapparaat en seal dat met zo’n vacumeerapparaat aan één kant dicht. Dan gaan de stekken er plat en met nat keukenpapier in en seal ik de andere kant met een klein beetje lucht erin dicht (dus niet vacumeren!). Op deze manier zijn de stekken vochtig zonder kletsnat te zijn, beschermd door het dikke plastic, er kan geen vocht lekken, het weegt niet onnodig veel zodat het misschien ook nog wel een postzegel scheelt, en het geheel past zo prima in een luchtpostenvelop. Sinds dit voorjaar mijn favoriete manier!

Omdat een stek in een plastic zakje nou niet echt een mooie foto is om mee te eindigen nog één foto: van één van mijn meest favoriete Salvia’s: Salvia Amistad. Alle Salvia’s bloeien hier op dit moment trouwens prachtig (met dank aan het rustige en warme weer). Dit weekend nog even genieten voor het volgende week gaat regenen en waaien.