Nat – natter – natst

Deze week heb ik de tuin helaas maar één keer gezien. Niet omdat ik geen tijd had, en al helemaal niet omdat ik niet wilde. Nee, het weer was dit keer de boosdoener. Het regende, het sijpelde, het miezerde, het goot, druppelde en striemde (met dank aan windkracht 9). Het stortte en het motregende. Oh ja, met af en toe wat sneeuw en hagel tussendoor, en een klap onweer.  

Eén keer kon ik naar de tuin, 2 uurtjes. Met warme waterdichte laarzen aan waadde ik over/door het pad naar de moestuin. In de grond was niks te doen (nou ja, er is altijd heel veel te doen, maar op dat moment was er geen grond, alleen maar modder). Gelukkig was daar de kas, en de kuipen/potten. 

Op de foto bovenaan dit blog zie je de kuipen die achteraan in de tuin staan. Ik wil ze gaan verzetten, meer naar voren halen. Dan kan Jan het hele achterste stuk gebruiken om aardappelen te telen, het is een stuk in de halfschaduw met rijke grond door alle mest en compost die we in de afgelopen jaren hebben toegevoegd. En er hebben zeker 10 jaar geen aardappelen gestaan. Bovendien kunnen aardappelen prima tegen halfschaduw. Er staan trouwens ook nog flink wat vaste planten maar de grond is nu veel te nat om die uit te graven en te verzetten. 

Afijn, in de korte tijd dat ik op de volkstuin was heb ik de kuipen (vol met onkruid en plantenresten) schoon kunnen maken.

Ik hoop komende week tijd te hebben om de kuipen leeg te maken, te verzetten en weer te vullen. En door het koude en droge weer dat voor de komende dagen is voorspeld zal de grond ook wat minder nat zijn en hoop ik ook met het opgraven van vaste planten te kunnen beginnen. 

Wat er trouwens geen bezwaar tegen het kletsnatte weer heeft zijn de groenbemesters. Vooral het Westerwold’s raaigras ziet er qua frisgroene kleur bijna uit alsof het een mooie dag in mei is:

De winterrogge en rammenas staan er trouwens ook nog prima bij. En in de kas groeien mosterd, Japanse haver en winterkoolzaad prima. Ik ben benieuwd hoe de groenbemesters zich in de komende winter ontwikkelen en wat ik er de komende maanden van ga merken als het gaat om winterhardheid, afsterven, verwerking, grondverbetering, voeding die beschikbaar komt voor planten, etc. Een leuk experiment! En ik geef eerlijk toe, zo veel groen in de winter heeft ook iets vrolijks, en het is altijd beter dan kale grond. 

Naast de groenbemesters groeien ook de winteruien en knoflook goed. Ik pootte beide een maand geleden (kan nu ook nog maar dan ook liever nog vandaag dan morgen). De knoflook pootte ik buiten in 4 rijen, de winteruien staan in de kas. Ze zijn uitgelopen en het loof is nu ongeveer 4 (de knoflook buiten) tot 10 (de uien in de kas) centimeter hoog, en dat is voor de start van de winter prima (te weinig of nog geen loof geeft wat sneller schimmel of rot, te veel loof zorgt soms voor meer vorstschade en een slecht herstel daarna doordat de voeding in de bol/knol al is verbruikt).

Naar aanleiding van het blog dat ik schreef over Dode microben had ik bedacht om de knoflook tussen de winterrogge in te planten. Ik vind het best spannend; vroeger werd toch duidelijk gezegd dat dat niet kan werken omdat de winterrogge de voeding van de knoflook zou gaan inpikken. Met de kennis van nu zouden de worteltjes van de winterrogge juist moeten zorgen voor meer humus en voeding voor de knoflook (en andersom). Het ziet er wat rommelig uit maar vooralsnog lijken de knofloken zeker niet minder goed uit te lopen of te groeien.  

Zoals je al op de foto daarvoor zag plantte ik de uien in de kas langs de rand, voor en achter, met daar tussenin winterkoolzaad en mosterd, ook die zien er vooralsnog prima uit.  

Tot slot van dit blog wil ik graag melden dat ik afgelopen week een leuke mail van Annelies kreeg. Ze heeft een gastblog geschreven, over haar moestuin in een schaduwrijke omgeving. Dankjewel Annelies!! Als iemand het ook eens leuk vindt om een blog over zijn of haar tuin te schrijven: meer informatie daarover vind je in dat blog. Bij deze gelijk nog even de link: Gastblog Annelies 

En dan nog één foto. Ondertussen staan alle stekken die ik afgelopen augustus nam en vorige maand oppotte op een tafel in de kas. De winter moet nog gaan beginnen maar nu geniet ik nog even van de jonge plantjes want vooral de Salvia’s bloeien nog!

Op de foto zie je bijvoorbeeld vooraan Salvia Amistad, één van mijn favoriete Salvia’s (een guaranitica). Maar ook Pink Pong (roze, links erachter). En Coreopsis verticillata Full Moon (geel vooraan) bloeit ook al zo lang (van juni/juli tot de eerste vorst). En nu maar hopen dat ze goed de winter door gaan komen!!