Na zaaien volgt kiemen

Dit wordt een flink tuindagboek met van alles en nog wat; foto’s, linkjes, antwoorden op vragen en noem maar op.

Maar eerst……. tatata:

De verhoogde bak waar in november de knofloken in zijn geplant eens schoongemaakt. Tot vorige week zag ik maar een stuk of 6 knofloken. Maar in 1 week tijd zijn er heel veel bij gekomen. Is de grond al minder koud? Zijn het aantal lichturen per dag al toegenomen? Beetje van allebei misschien, ik ben er blij mee!

Ook in de kas gaan de eerste soorten van 2017 kiemen. De spinazie die ik vorige week liet zien, met kiemende zaden met nog dubbelgevouwen blaadjes, ziet er 1 week later al zo uit:

Over weer een week wordt het eerste echte blaadje gemaakt. Oftewel; over een week of 3 tot 4 (afhankelijk van het weer) eten we spinazie!

En ook de eerste tuinbonen zijn gekiemd, gezaaid in de kas, en ondertussen verspeend:

Nog maar piep hoor, maar nu ze uit hun traytje zijn en allemaal een eigen potje met grond, eten en drinken hebben, verwacht ik dat ze snel zullen groeien (wel duimen voor een zonnetje).

En zo begint het nieuwe tuinjaar echt te komen. Volgende week maart, oei…. dan kunnen sjalotten en pootuitjes de grond in. En dan hebben we nog wel wat te doen.

Ondertussen……… in huis:

Het gaat niet hard, hè, pepers, aubergines en paprika’s staan erom bekend, ze kiemen langzaam, en groeien langzaam. Je kunt je nu nog niet voorstellen dat deze 2 kiemblaadjes later af gaan vallen, als hun doel om echte blaadjes te laten groeien bereikt is. En dat 3e en 4e blaadje begint te komen, heel langzaam, maar het komt. Ook voor deze zaailingen hoop ik op een zonnetje achter het raam van de slaapkamer.

En, oh ja, had ik al gezegd dat ik dit jaar voor mijn allerlaatste zadenlijst mijn meest favoriete soorten en rassen ga zaaien? En daarom ben ik dubbel blij, ik weet namelijk al wat ik komende zomer zo’n beetje kan verwachten: de knalrode Kaboutermutsenpaprika, de vroege rode paprika Earliest Red, de lilapaarse paprika Lilac, de violetpaarse paprika Blue Jay, de lichtrode, vroege, grote en iets pittige peper Aji Blanco Cristal, de gele puntpaprika Golden Treasure, en de Titan (ja, die is wel nieuw, want je verheugen op je meest favoriete kleurtjes en vormen en smaken is helemaal leuk, maar er moet wel ook nog iets zijn om het een beetje spannend te houden 🙂 ).

Ik heb ook allerlei wat oudere zaden van sla-rassen bij elkaar in een bakje gezaaid (in de koude kas), in de hoop dat er nog iets van zou kiemen. Nou, heel veel zelfs! Ze mogen in dit bakje blijven staan tot ze zeker 4 of 5 blaadjes hebben. Dan maak ik de grond echt moddernat en kan ik voorzichtig zaailingen uit elkaar pulken en uitplanten. Niet ideaal maar het kan wel hoor. Maar ik verheug me nu in ieder geval al op gele sla, en groene, en rode, en gespikkelde.

En dat waren dan de vorderingen m.b.t. de zaden. En dan nu een flinke hoeveelheid mededelingen.

Allereerst; ik heb nog een blog geschreven op de website van Pokon, en daar laat ik zien hoe onze tuin er een paar jaar geleden uit zag en hoe nu de vorderingen van het maken van de grote verhoogde bakken gaat, een deel is al gevuld, en er is er weer één bij, nog één te gaan en dan stoppen we er mee voor dit jaar: Verhoogde bakken

Dan ook dit nog: Groei & Bloei heeft me gevraagd of ik van een aantal groenten en kruiden een stukje wil schrijven op hun website. Ja natuurlijk!! Het zijn wat andere stukjes dan die ik op mijn eigen website schrijf, meer kort en bondig (op mijn eigen website wellicht niet mijn sterkste eigenschap 🙂 ), meer algemeen en vooral voor de beginnende moestuinder die een Albert Heijn moestuintje heeft gekregen bij de boodschappen. Want die schijnen er dus ook dit jaar weer te komen. En ik vind dat leuk!! Niet iedereen is het met me eens en dat is prima, ik las vorig jaar negatieve reacties over dat Albert Heijn alleen maar geld wil verdienen (open deur, lijkt mij), veel van die moestuintjes gedoemd is te mislukken, etc.. Wat mij betreft is elk kind (of volwassene) dat, voor nu of voor later, nog eens met plezier terug denkt aan een zelfgezaaid potje peterselie er één, en mogelijk een zieltje gewonnen voor het moestuinieren 🙂 ! Maar afijn, om een lang verhaal kort te maken, met dat doel heb ik de stukjes geschreven, en een paar stukjes plus een eigen foto kun je daar al vinden:

• Andijvie
• Basilicum
• Broccoli
• Cherrytomaat
• Courgette
• Doperwt
• Radijsjes

Je kunt er reacties achterlaten en op die manier misschien ook nog extra tips geven en zo bijdragen aan een goede afloop voor al die moestuintjes.

Poeh, wat een hoop meldingen. Want nu een vraag van iemand uit een vorig tuindagboek, hoe het met de tomaatjes van het ras Mount Vesuvius is afgelopen. Nou, zo:

Dit zijn de allerlaatste 3 tomaatjes, ze zijn wel erg gekreukt en gedeukt maar leven nog steeds (op een koele kamer bij ongeveer 10-12 graden). Voor wie het verhaal van deze ‘bewaartomaatjes’ uit Italië van eigen teelt heeft gemist, ik heb deze tomaatjes op 17 september geoogst, helaas niet heel voorzichtig behandeld en ik kwam er vervolgens achter dat je deze tomaatjes lang zou kunnen bewaren.

Doorgesneden:

De tomaatjes zijn dus op 17 september 2016 geoogst en koel bewaard. En we hebben nu de laatste 3 opgegeten, 5 maanden en 1 week nadat ik ze heb geoogst. En ze waren nog lekker; sappig, vlezig, fris tomatig van smaak, alleen het velletje, dat is wat stevig (moet ook wel als je bijna een half jaar ligt te liggen). In dit favorietenjaar zaai ik haar natuurlijk weer!

Iemand vroeg ook nog iets over het zaaien in vermiculiet en vooral het hergebruik; wat te doen als er bacteriën of schimmels in achter blijven. Dat weet ik ook nog niet precies want dit is het eerste jaar dat ik het probeer maar als je het vermiculiet helemaal goed laat drogen is er geen voedingsbodem meer voor bacteriën. Maar bij twijfel, en omdat vermiculiet zo heet kan worden dat ze bij de bouw van schoorstenen wordt gebruikt, ga ik bij twijfel gewoon eens proberen er kokend water over te gooien.

En dan nog John, met zijn prei-zaailingen die in huis lang en dun worden: naar buiten. Prei kan makkelijk -10 verdragen (dan groeit ze natuurlijk niet meer maar liever een week niet groeien dan 15 centimeter hoog worden). Misschien ben je nu al te laat, het kan zijn dat je zaailingen om gaan vallen als je ze buiten zet. Maar waar je ze nu hebt en houdt gaat het ook niet goed. Prei is trouwens een eenzaadlobbige; en dat betekent dat ze in één spriet omhoog komt. Zo zien preizaailingen eruit:

Tweezaadlobbigen kiemen met 2 tegenover elkaar staande blaadjes, éénzaadlobbigen kiemen zo, met 1 lange spriet, net als bijvoorbeeld maïs. Dus misschien gaat het nog niet zo slecht met je zaailingen. Maar ze moeten wel naar buiten, wellicht met afharden, maar prei zaai je niet binnen (ik heb ze nog wel eens in januari in de volle grond gezaaid, het kiemen duurt 2 of 3 weken langer dan zaaien in de koude kas maar het gaat prima).

Dan nog een opmerking van 2 mensen in een vorig tuindagboek over zaden (van mij) van de aubergine Early  Black Egg die niet willen kiemen en de vraag of de zaden wel goed zijn. Daar schrik ik altijd een beetje van, ik probeer echt op de juiste manier te oogsten (vruchten laten hangen tot ze helemaal verkleurd en gerimpeld zijn, verse zaden, afgelopen september geoogst, de zaden spoel ik uit in water, alles wat drijft gaat weg, alleen gezonken zaden droog ik en alleen mooie gevulde zaden die karamelkleurig zijn verpak ik). Zijn er meer mensen bij wie de Early Black Egg niet wil kiemen?

Dan nog een erg leuke vraag van Hanneke over het zaaien; of het niet beter is om te zaaien in (deels) de grond waar later in geteeld gaat worden. Van vermiculiet of koffiefilter naar grond is zo’n grote overgang dat er zaailingen dood gaan. Als iets kiemt in bijvoorbeeld potgrond met kleigrond en zand (dus dat waarnaar ze later ook worden verspeend) is de kans groter dat zaailingen het overleven en ook sneller na het verspenen weer aan de groei gaan. Dat is zo, dat ben ik helemaal met je eens. Ik heb er ook eens iets over gelezen en het ook wel eens geprobeerd, al is dat ondertussen wel heel lang geleden hoor. Mijn ervaring was (ik zaaide in kleigrond met zand en bemeste tuinaarde) dat niet veel meer dan de helft van de zaden kiemden, het waren peperzaden (van een Madamme Jeannette of iets in die richting). Dus ik verloor al veel van de zaden voor ze kiemden. En ik vroeg me af; wil ik al de helft van de zaden verliezen voor de kieming of ik wil onder zo gunstig mogelijke omstandigheden zo veel mogelijk zaden laten kiemen? En ga ik dan bedenken wat de beste manier is om ze verder te laten overleven en groeien, en neem ik het op de koop toe dat er nog wel eens een zaailing dood kan gaan van een te grote overgang? Maar je hebt er zeker een punt, en met bijvoorbeeld kool of uien, etc. heb ik het wel geprobeerd (en nog wel eens, ook uit krenterigheid, half potgrond, half grond uit de tuin) gaat het wel prima, en dan is er inderdaad ook bijna geen groeistilstand zoals ik die wel altijd heb bij pepers. Maar toch ben ik nu heel blij met mijn pepers; bijna alles gekiemd, een paar dode zaailingen een paar dagen na het verspenen, maar het gros leeft en groeit.

En dan is dit wel het einde van dit lange verhaal, nu de storm voorbij is gaan we maar eens voorzichtig kijken of er schade is aan kas of wat dan ook op de tuin.

Maar tot slot nog 1 tip die niets, maar dan ook helemaal niets met tuinieren te maken heeft, maar wel geweldig leuk en lekker voor het weekend; bak deze Chocolade Crinkle Cookies:

Mooi hè? En ze waren lekker! Het is misschien wel 5 jaar geleden dat ik voor het laatst koekjes bakte, maar deze ga ik zeker vaker maken. Je kunt hier het recept vinden: Chocolate Crinkle Cookies