Moestuinbloemen

Bestaat het woord ‘moestuinbloemen’ eigenlijk wel? Waarschijnlijk niet, als ik zo eens naar het rode streepje onder het woord kijk. Toch vind ik het een handig woord. Want ik denk daarbij aan bloemen die niet alleen mooi zijn maar ook nog iets extra’s bieden. Iets leuks, en dat kan betekenen dat de bloemen eetbaar zijn, of dat ze lekker ruiken, of dat ze geplukt kunnen worden voor in een vaas, of dat ze heel veel bestuivers lokken (en daarmee worden er wellicht en passant ook bloemen van bijvoorbeeld courgettes, bonen, pompoenen, etc. bestoven). ‘Moestuinbloemen’ leveren altijd meer diversiteit in de moestuin op, zowel in verschillende soorten planten alsook in de verschillende soorten dieren die op de bloemen af komen, en dat lijkt me altijd goed.

En nu is het juni. Na al het zaaien, verspenen, uitplanten, voeden en water geven speuren we nu naar de eerste bloempjes. Met deze warmte kunnen we alleen hopen dat er ook nog wat regen valt, dat zou voor niet alleen een groei-explosie maar ook voor een bloei-explosie zorgen.

Op de foto hieronder zie je de Lathyrus odoratus zaailingen die ik in februari in de tuin vond. Ik ken de planten die vorig jaar in de tuin groeiden, en daardoor weet ik dat dit een zaailing van het ras Almost Black moet zijn. Ondertussen is ze iets lichter van kleur, maar dat neemt niet weg dat ze heerlijk geurt en ook nog eens geschikt is voor een klein vaasje.

Soms moet een mens wat langer wachten op een bloem. Deze Digitalis purpurea Sugar Plum zaaide ik vorig jaar. Het waren heel dure zaden, in Engeland betaalde ik ruim 2 Engelse ponden voor hooguit 10 zaadjes. En wie zelf ook wel eens Digitalis zaait weet hoe klein en nietig die zaadjes zijn. En hoe makkelijk bij het zaaien dan ook nog eens 2 zaadje per ongeluk van je hand af rollen. Oeps, toen waren het nog maar 8 zaadjes! En dat dat een heel jaar later dit kan opleveren:

Er komen veel bestuivers (vooral hommels) op af en de bloeiaren kunnen worden geplukt voor in een vaas (maar dat doe ik nooit, dat vind ik dan weer zonde van de planten).

Dat plukken voor in een vaas doe ik juist wel met Dianthus barbatus, duizendschoon, want die bloemen blijven, als je ze goed plukt en verzorgt, meer dan een week mooi in een vaas:

Ik heb dit jaar extra veel bloemen gezaaid. Misschien wel iets teveel, want ik heb vooralsnog geen plaats meer voor roodlof, koolraap, pastinaken en groenbemesters. Die zullen moeten wachten tot de doperwten, sugar snaps, tuinbonen  en kapucijners zijn geoogst en de grond uit kunnen (komend weekend kunnen we daar de eerste peultjes/boontjes van oogsten).

Maar dat neemt niet dat ik heel blij ben met al die bloemen. Ik hoop op een zee van bloemen komende zomer en ben nu al blij met de eerste exemplaren. Het is elk jaar weer bijzonder om te zien wat het zaaien heeft opgeleverd. Zoals deze Eschscholzia californica Apricot Flambeau (slaapmutsje).

Het grijsgroene heel fijn geveerde blad steekt mooi af bij de zijdezachte bloemen waarvan de kleur ergens tussen roze en rood en oranje en geel in ligt. Niet eetbaar, niet voor de pluk, maar vooral voor het mooi, en ook hier komen veel, vooral solitaire bijtjes, op af.

En dan is er nog zoveel wat nog niet bloeit maar wel al groeit, en soms zelfs al in knop komt, van Zinnia’s en afrikaantjes, zonnebloemen en goudsbloemen, lupinen en Salvia’s. Ik loop elke dag een rondje door de tuin, op zoek naar de eerste bloeiende bloem van een soort of ras dat voor mij bekend of juist nieuw is. Ik verheug me op de Dahlia’s die ik op kleur heb gekocht, op de korenbloemen die ik misschien wel 10 jaar geleden voor het laatst zaaide, op een eerste kennismaking met de paars bloeiende wortel Daucus carota ‘Dara’, en op een hernieuwde kennismaking met een bijzondere tabaksplant (NIcotiana mutabilis) die ik al eens eerder had en waarvan ik me nog herinner dat ze bloeide als een enorme wolk van witte, roze en lila poederige bloemen, bijna als ‘marshmellows’.

En elke dag komt er iets bij. Gisteren zag ik alleen nog knoppen in de Cosmos bipinnaturs Xsenia, vanmiddag was er ineens een bloem!  Deze eenjarige lokt ook weer veel bestuivers naar de tuin en is tegelijkertijd ook een heel goede snijbloem. De kleur is heel bijzonder, ze heeft zowel iets van lilaroze als oranjerood in zich. Je zou bijna kunnen zeggen dat het vloekt 🙂

Alleen daarom willen we elke dag naar de tuin; tomaten en paprika’s en aubergines tikken in de kas en water geven waar nodig. Uiteraard ook wieden, dat hoort er nu eenmaal bij. En sla, andijvie, rucola, mosterdblad en snijbiet oogsten. Maar dus ook verwachtingsvol kijken wat er nieuw bloeit!

Tot slot nog even de melding dat ik op de website van Pokon een blog schreef over het dieven van tomaten (met een foto die ik vorig jaar bij een tuinbuurman mocht maken van zijn kasje waarin hij de tomaten niet had gediefd): https://www.pokon.nl/blog/tomaten-dieven/

En ik bakte dit weekend een heerlijke rabarbercake, met een crumble van onder andere macadamianoten en witte chocolade. Het recept heb ik vanmiddag op de website geplaatst: Rabarbercake met macadamianoten en witte chocolade.

Tot slot dan nog één foto, van een Salvia die ik nieuw kocht, een hybride uit de groep microphylla/greggii/x jamensis: Salvia Beeksterhof’s Senna

Misschien wel één van de allerbeste moestuinbloemen die ik ken, want ze heeft ‘het’ allemaal; ze is een kleine heester (of is ze een halfheester?). Ze is matig winterhard maar heel makkelijk te stekken. Ze bloeit van nu tot de vorst. En er komen heel veel hommels op af. En de bloemen blijven een week mooi in een vaas. En het blad ruikt heel lekker (fruitig, kruidig), het is eetbaar, lekker in bijvoorbeeld thee en marinades. En tot slot zijn ook de bloemen nog eetbaar. Wat een feest toen ze begin deze week haar eerste bloempje opende!