Eustachys distichophylla

Een zeer bijzonder grassoort, helaas niet goed winterhard, maar prima als eenjarige te zaaien.

Vreemd genoeg zijn de zaden heel goed bestand tegen kou, op internet wordt zelfs geschreven dat ze een koudekiemer zou zijn.

En dus zaaide ik haar in 2013 begin februari in de koude kas voor, met weinig hoop.

Maar de zaden kiemden daar prima (terwijl de winter toch lang en koud was), rond half maart. Ik heb de zaailingen rond eind april in een grote pot uitgeplant.

De plant maakt zo’n 30 – 35 centimeter hoog grasachtig blad, midden- tot donkergroen van kleur met hier en daar iets roodachtigs erin.

Vanaf begin augustus ‘bloeit’ de plant dan met aartjes die op stevige maar slanke 70 cm hoge stelen staat.

En de aartjes komen als een zijdezacht bosje uit knop en vallen dan als een soort van parapluutje uiteen, ze zijn heel zacht en aaibaar, wiegen vrolijk in de wind (maar vallen niet om, zelfs hier 18 kilometer van de winderige kust niet).

Zaai haar dus vooral vroeg in het voorjaar, en bij koude (als je geen kas hebt, zaai haar dan in februari buiten in potjes voor (pas op voor al teveel hagel en regen), na een week of 4 tot 5 kun je haar dan naar binnen halen voor de kieming (op een koele slaapkamer).

Wellicht door die zaairegels wat minder geschikt voor een beginnende zaaier, maar wel een leuke uitdaging en een zeer bijzondere en zeldzame plant, voor de vollegrond, maar dus ook erg leuk in pot.

Aan de andere kant; ik heb haar niet in huis gezaaid, misschien lukt dat ook wel gewoon, ze is te onbekend om er echt veel informatie over te vinden.

In ieder geval zijn mijn 2 pogingen in 2 verschillende jaren in de koude kas prima gelukt. En je kunt er zelf heel gemakkelijk weer zaden van oogsten; rond oktober rijpen die zaden die lang de ‘paraplu’ zitten. Wrijf met duim en wijsvinger langs de zaden, zitten ze vast, dan nog even wachten. Maar vallen ze zo in je hand, dan zijn ze rijp, kun je ze nog een weekje na laten drogen en ze in januari/februari weer zaaien.