Mini-moestuin

Ik ga jullie niet meer vervelen met mijn geklaag over het feit dat ik dit jaar niet kan moestuinieren zoals ik wil. Het heeft een poos geduurd maar uiteindelijk is daar de acceptatie dat het is zoals het is. Over naar agendapunt 2: wat dan? Als het niet gaat zoals ik wil, dan gaat het maar zoals het kan. Mijn allereerste prioriteit gaat nog steeds naar de kassen; die kosten veel kostbare tijd aan dieven, tikken, wieden, water geven, blad plukken, opbinden, etc.. Maar dan heb je ook wat; al flink wat komkommers kunnen oogsten, en de eerste tomaatjes. En we zijn in volle verwachting van de perziken en abrikozen. Ook de paprika’s en pepers doen het nu eindelijk goed en lijken aan een inhaalslag te beginnen.

Afijn, dan buiten. Wat kan ik daar nog? De tuin is overwoekerd door onkruid en nu nog weer een stuk ‘ontginnen’ is me teveel werk (ook omdat ik weet dat het met een regenbui en 20 graden over een week weer overnieuw begint). Ik heb altijd graag planten in potten gehouden. Op een paar na (Franse dragon, Salvia off. albiflora, Zwitserse munt, etc.) lukt dat dit jaar natuurlijk niet. De speciekuipen met afwateringsgaten die ik graag gebruik (bijvoorbeeld voor de winterteelt in de kas, of voor woekerende aardperen, warmtebehoeftige gember in de kas, voor zoete aardappelen, of late aardappelteelt, etc.) stonden dit voorjaar, vaak nog half gevuld met resten compost/potgrond/grond, in een hoek van de tuin. Een paar weken geleden sleepte ik de eerste van die kuipen naar één uitgekozen verhoogde bak van 3 x 3 meter. Om er wat sperziebonen in te planten die het tussen al het onkruid en slakken in de tuin niet zouden redden. En later wat basilicum. En telkens kwam daar wat bij.

Gisteren versleepte ik de laatste 4 kuipen. Er staan er nu 10, ik vulde ze af met compost en restjes grond en potgrond. Er daar ga ik dus eens in moestuinieren (beter laat dan nooit en beter dan vechten tegen de bierkaai in de rest van de tuin).

Helemaal nieuw is het niet voor me hoor. Ik kan het niet laten om kuipen te vullen die leeg staan. Dit is een foto van eind juni 2021; 3 kuipen met zoete aardappelen en 2 met gemengde planten ervoor, in een verloren hoek achter de kas, wel duidelijk minder onkruid dan dit jaar 🙄😄

Ik heb voor de kuipen dit jaar een strategische plek uitgezocht: iets meer dan de helft staat in de zon en iets minder dan de helft staat in de halfschaduw. Zo kan ik kiezen; peterselie, sla en kool in de halfschaduw, boontjes en basilicum in de zon. Het vak ligt beschut tussen 2 kassen in zodat ik er in de herfst ook nog zo lang mogelijk plezier van heb. En heel belangrijk: het vak ligt naast een 1000-litervat zodat ik niet ver hoef te lopen met water.

Ik heb de kuipen langs de randen van het vak in de verhoogde bak gezet, zo hoef ik nauwelijks te bukken en kan ik er vanaf het pad rondom de verhoogde bak makkelijk bij. Het betekent wel dat het midden van het vak ‘bloot’ ligt; toegankelijk voor alle mogelijke soorten onkruid (en dat zijn er hier nogal wat). Ondertussen tieren ridderzuring, heermoes, winde en distels er welig. Ik hoop het iets te kunnen onderdrukken en heb ‘breedwerpig’ Phacelia gezaaid en wat toch nog gezaaide plantjes van Zinnia en Cosmos uitgeplant.

Schrik niet van het onkruid, ik kan het nu ook niet weghalen (te druk met kuipen plaatsen, vullen en beplanten maar phacelia begint ook net te kiemen en dus kan ik er niet op lopen).

Je ziet; ik heb er best goed over nagedacht. Behalve over de vulling dan. Want van zaaien kwam de laatste weken/maanden ook heel weinig. En er is nog iets: wil ik er nu perse enorm veel uit oogsten? Welnee, ik wil er gewoon wat ontspanning en plezier aan beleven in de spaarzame uurtjes dat ik naar de moestuin kan; me omdraaien als ik het voortwoekerende onkruid in de tuin niet wil zien en me concentreren op alles wat wel groeit en bloeit in de ‘minimoestuintjes’.

Ik had weinig tijd meer over van mijn 3 ‘vrije’ uurtjes, het zeulen met de kuipen en het vullen kostte al veel tijd. En aangezien ik niet voor opbrengst maar gewoon leuk ga heb ik geen enkel plan of plantafstand aangehouden maar alle zaailingen die al een paar weken op de terrastafel stonden te verpieteren lukraak cq. kriskras door elkaar in de kuipen geplant.

Er zitten wat slaplantjes tussen, wat palmkool, Mirabilis, nog wat bietjes, paarse basilicum, goudsbloemen, snijbiet en Amaranthus….. een bont geheel van geel, groen, paars en rood. Onder het mom: wat bloemen voor de bijen en wat blaadjes voor onszelf 😀

We zullen zien wat het wordt. De kuipen die ik eerder naar het vak versleepte en vulde zien er, vind ik zelf, al best leuk uit. Dit is een speciekuip met basilicum, wat korenbloemen en een chilipeper, ik propte er gisteren ook nog even 2 slaplantjes bij.

Ik ga over een paar weken wat bio moestuinvoeding geven, zodat de planten in de kuipen tot in de herfst kunnen blijven groeien en bloeien. Sterker nog, de kuipen zitten (met een eigenlijk veel te kleine plantafstand) nu overvol (niks mis mee, ze groeien maar tegen elkaar op en we zien wel wie er wint). Maar ik kan op een gegeven moment natuurlijk ook wel wat gaan oogsten, denk aan de sperziebonen en bietjes, waardoor er plekjes in de kuipen leeg komen. En dus zou het zomaar kunnen dat ik deze week nog wat ga zaaien. Kijk, en dan komt toch mijn eigen handige zaaiagenda weer van pas, eigenlijk is er geen maand in het jaar dat ik die niet even opensla voor wat inspiratie. Mmm, misschien wat Oost-Indische kers, groenlof, koolrabi, bietjes, kleurige snijbiet, wat stamsperzieboontjes, sla en rucola. En toch nog een paar palmkool. Oh, en paarse boerenkool, voor de kleur. En dan nog wat oranje goudsbloemen voor ernaast.

Kijk, zo werkt dat blijkbaar in mijn hoofd: nieuw elan 😄💚

Tot slot van dit blog nog 2 foto’s uit de kas. Zo eens in de zoveel tijd komt er iets serieus nieuws op de markt. Ik kan me nog de komst van de blauwe tomaat herinneren (en alle kruisingen die daarop volgden), hoe bijzonder was dat!! En volgens mij is er ook nu weer zoiets gaande, maar dan op paprikagebied. Er is sinds een paar jaar een paprikaras met bont blad en gestreepte paprika’s verkrijgbaar: Candy Cane. Maar dat is een F1-hybride (en komt dus niet soortecht terug uit zaden, voor mij persoonlijk misschien wel de belangrijkste reden om die nog niet te hebben geteeld).

Maar nu, enkele jaren later, wordt er (ik neem aan met deze Candy Cane of een zusje ervan als één van de 2 ouders) op serieus niveau gekruist met verschillende andere kleuren en vormen paprika’s. En komen er dus zaden van de eerste zaadvaste rassen op de markt. Zo zijn er ondertussen rassen als Magic World, Candy Cane Chocolate Cherry en Bill’s Striped. En natuurlijk ‘moest’ ik die hebben 😄. Kostbaar en maar weinig zaden, en dan ook nog een luizenplaag en een koud voorjaar, ik ben daarom extra blij dat er toch wat planten alle ellende hebben overleefd. En dit is dan een voorbeeld, het is Candy Cane Orange. Met prachtig witbont blad. De gestreepte paprika’s die je nu kunt vinden rijpen nog vooral naar een effen kleur maar ik weet zeker dat er ergens in de wereld wordt geprobeerd om ook rassen met gestreepte rijpe paprika’s te ontwikkelen (want bij de pepers kun je die al wel vinden). Maar deze zijn ook al heel erg leuk 💚!!