Luis op zoete aardappelen?

Ik kreeg vorige week een appje van tuinbuurman Peter, met de opmerking dat de stekken van de zoete aardappel die ik hem gaf er goed uitzagen. Hij deed er een fotootje bij, van één stek waar hij twijfels over had, hij had die apart van de andere gezet omdat deze stek wellicht ‘luis had’. Ik herkende het op de foto, ik zag hetzelfde bij een paar van mijn eigen stekken: kleine wittige puntjes op de bladeren, soms midden op het blad maar vaak op of rond een nerf.

(Als je op een foto klikt zie je die in groot formaat, mocht je het herkennen en willen vergelijken).

Ik dacht ook dat het luis was, de stipjes hebben ongeveer hetzelfde formaat. En ik ben altijd huiverig voor luis in huis, bang dat ze overstappen naar de grote hoeveelheid peperzaailingen, Salviastekken, zaaisels, etc. in huis (en die zaailingen en planten nemen de luizen vervolgens volgende maand mee naar de kas, met alle gevolgen van dien). Als ik één ieniemini luisje zie gaat de hele plant direct in quarantaine 🙂 .

Maar dit was geen luis, want ik kon het er niet vanaf vegen, het zat vast aan het blad. En dus hield ik het wel in de gaten maar bleven de stekken verder gezond, op die witte puntjes na.

Ik bedacht dat het misschien toch eens handig was om uit te vogelen wat het precies is. In boeken en op internet kon ik vooralsnog niets vinden, maar zoeken in de Engelse taal levert altijd meer informatie op. En dus zocht ik op kromme bewoordingen als ‘white crystal dots leaves sweet potato cutting’ en zo komt google er uiteindelijk toch uit 🙂 . Ik kwam bij het woord edema uit (vertaald; oedeem, en ik dacht gelijk aan de bekende dikke enkels bij mensen die om welke reden dan ook vocht vasthouden).

Er zijn stekken zonder blaadjes met oedeem, of met wat oedeem maar er is 1 stek met ernstig oedeem:

Ik vond na verder doorzoeken deze informatie op verschillende Amerikaanse websites:

Oedeem bij zoete aardappelstekken treedt op wanneer wortels sneller water opnemen dan het door de plant (en dus de bladeren) kan worden opgenomen. Daardoor bouwt de waterdruk zich op in de bladcellen waardoor die opzwellen en ‘uitpuilen’.

Dit fenomeen komt het meest voor in de late winter, wanneer het vaak langere tijd koel en bewolkt weer is. Waarschijnlijk ontwikkelt het zich wanneer de grond warm en vochtig is (en de wortels dus vocht op gaan nemen) maar de lucht juist koel en vochtig. De bladeren zijn dan nog te klein en in de minderheid en kunnen dat vocht niet in voldoende mate opnemen waardoor het zich ophoopt in die wittige puntjes (soms dus zelfs bobbeltjes).

Toen ik dat eenmaal wist durfde ik het ook wel te proeven, ik krabde er wat van die puntjes af maar ze smaakten naar niks (ik gokte op zout, zoet, kalkachtig of mineralig), maar het is dus echt alleen vocht.

Ik las ook dat het bij de blaadjes die het hebben niet meer weggaat. En ik zie nu dat nieuwe bladeren het niet meer hebben, blijkbaar wordt de lucht in huis warmer, komen er meer bladeren en wortels en herstelt het evenwicht.

Weer wat geleerd!

Tot slot nog even de link naar mijn blog op de website van Pokon, daar schreef ik al eerder iets over de teelt van Lathyrus maar het blog werd verplaatst waardoor de link niet meer werkte. Bij deze de juiste link: Onmisbaar in de (moes)tuin: Lathyrus