Lekker!

Ja, lekker, maar niet voor ons:

Agastache Kolibri, eind februari zo zorgvuldig gezaaid, met liefde opgekweekt, vol verwachting wat ze gaat worden, en woensdag met zorg uitgeplant en water gegeven. En dit was dan woensdag, slakken hebben geen enkele boodschap aan emotionele banden, in 1 nacht zonder over na te denken weggevreten.

Nou ja, dan heb ik ook geen band meer met de slakken. En omdat ik dit wel een klein noodgeval noem de slakkenkorrels maar tevoorschijn gehaald. Heeft niet mijn voorkeur, ik gebruik nog geen half doosje per jaar (en uiteraard alleen Escargo of een zusje ervan, omdat dat niet schadelijk is voor andere dieren en alleen de slakken doodt). En dan vooral ook bijna alleen in de kas, omdat ze daar veel schade aan kunnen richten,  zich explosief kunnen vermeerderen, en dus niet weg kunnen omdat de kas een bijna gesloten systeem is.

ik heb liever dat ze iets minder eten, zolang de plant sterker mag zijn dan de slak vind ik het goed, en dan hebben de vogels ook nog wat te eten. Maar in 1 nacht dit, dan ben ik er wel klaar mee.

Nou ben ik altijd wel voor het principe ‘spreid je kansen’, en dus staan er nog 2 Agastache Kolibri-planten. En ook best dichtbij die eerste die zo gehavend is (centimeter of 30). En deze is nog bijna intact. Slakken eten blijkbaar liever ook eerst de plant helemaal op en beginnen dan pas aan de volgende. En als ik het goed zie zijn ze ook al heel voorzichtig aan deze begonnen. Nu ik de foto op dit formaat bekijk zie ik er nota bene zelfs 1 liggen (rechts achterin).

Zucht, dood maken is allesbehalve mijn hobby, maar als ik moet kiezen tussen Agastache en slak, kies ik nu eenmaal voor Agastache.

Van de tuinbonen zijn ze ook duidelijk aan het snoepen. Maar de tuinboon lijkt het te winnen, ze groeit sneller dan de slak kan eten. Maar ik houd ze wel in de gaten.

En komt gelijk de grote vraag; zou het door het stro komen? Maar dat kan ik natuurlijk niet beoordelen. We hebben elk jaar slakken, soms wat erger, soms juist minder erg, maar ze zijn er altijd. En de zachte winter zal ze hebben geholpen om heelhuids en hongerig het voorjaar in te gaan. En dan heb ik het nog niet over de baby’s die massaal worden geboren. Het is wel zo dat ze een lekker koel en vochtig verstopplekje hebben onder het stro. Maar anders zitten ze vaak onder stenen, afval, potten. Of erger nog, onder randen van potten (iedereen die tuiniert heeft wel eens een pot opgepakt en daarbij een slak met de blote handen dood geprikt – ik word al wat misselijk als ik er aan terugdenk :-)).

Afijn, we gaan het allemaal zien en beleven. Het is in ieder geval duidelijk; de slakken zijn er dit jaar in grotere getalen dan vorig jaar. Ik hoop maar dat de natuur het zelf een beetje oplost, laten er vooral wat meer lijsters en kikkers en egels geboren worden. Ze mogen bij ons gratis naar eten zoeken.

Tot slot nog even een foto van iets wat wij dan ook lekker vinden:

De slakken trouwens ook, maar hier zijn ze vanaf gebleven (de Agastache en tuinbonen blijkbaar toch lekkerder). Voor de foto nog even het loof eraan gelaten, maar direct na de foto het loof van de radijsjes gedraaid en op de compostbak. En de radijsjes eten we als snack, maar vanavond mogen ze ook door de eerste sla van eigen tuin. En morgen eten we spinazie, ook van eigen tuin. Ook lekker!