Late oogst

We schieten nog niet erg hard op in de tuin met het opruimen, staan met dit mooie weer nog in een soort ‘zomerstand’, waarin we vooral zo links en rechts wat zaden oogsten, wat groenten oogsten, wat kletsen met tuinburen en vooral genieten van het feit dat we op 18 oktober in een t-shirt buiten zijn. Het gaat vanzelf veranderen (deze week al).

We hebben vandaag zomaar ineens een stukje tuin afgestoten. We hadden het er in de afgelopen maanden al een paar keer over gehad, maar ik vond het wel erg zonde en jammer (want weg is weg). Maar we zijn nu eenmaal ook geen 20 meer (en helaas ook geen 30, en ook geen 40). Het gaat om een klein bloementuintje achter kas 2. Het was dit jaar een doorn in mijn oog omdat we er gewoon niet genoeg tijd voor hadden (of maakten) om het onkruidvrij te houden. En dus verzonnen dat er volgend jaar dan misschien aardappelen op zouden mogen. Maar dat hoeft niet meer, want gistermiddag de knoop doorgehakt en er een jongen blij mee gemaakt (mocht je dit lezen, gefeliciteerd Lex!).

Wees niet bang dat onze tuin en daarbij mijn tuindagboek ophoudt hoor, we hebben van de 485 vierkante meter nu nog 450 vierkante meter over – nog meer dan genoeg werk, oogst en plezier :-).

Gisteren de pot met de zoete aardappelen meer eens omgekieperd. Het blad werd al lelijk, geel, aangevreten door slakken, en het wordt wel erg koud en nat voor ze in de komende week. Op de foto zie je de oogst van de stekken die ik van 2 aardappelen haalde. Niet heel geweldig maar eigenlijk toch ook best goed (er rekening mee houdend dat de pot buiten stond, in de halfschaduw bij gebrek aan een betere plek, en we ook wel eens vergeten om de pot water te geven in de afgelopen droge, warme zomer). Dus ja, volgend jaar opnieuw, want wel erg leuk! Maar dan wat eerder beginnen met stekken (in februari al), en misschien eens een paar planten in de volle grond in de kas zetten, waar er meer warmte en meer vocht en voeding uit de bodem valt te halen.

Nu nog even geen tijd maar ik beloof voor het eind van het jaar een pagina te maken met mijn ervaring rond deze plant, hoe je ze kunt stekken, wanneer ze naar buiten kunnen, welke voeding ze nodig hebben, etc.. Ik heb al foto’s van de stekken en plant, etc. er voor klaar liggen.

Komende week gaan we de aardamandelen en oca’s oogsten, ook daar heb ik al foto’s van gemaakt voor eventueel een eigen pagina. Nu maar hopen dat die oogst dan ook nog een beetje gelukt is :-). En gisteren ook de Yacons geoogst.

Ik had 3 stekken geplant in het voorjaar en dit is de oogst van 1 zo’n miezerig plantje in het voorjaar: de planten wel ruim 2 meter hoog en een meter breed. En knollen zo groot als kleine meloentjes. Voor een weeshuis aan Yacons…….. :-).

Helaas dan wel maar heel weinig materiaal om weer stekken van te nemen (want de eetbare knollen zijn geen stekmateriaal, dat komt alleen van heel kleine rode knolletjes tussen de grote knollen in. Vanmiddag proberen 2 of 3 van die rode knolletjes te vinden en op te potten voor volgend voorjaar. Voor wie Yacon niet kent, ze is een Zuid-Amerikaanse plant, behoort tot de zogenaamde ‘superfoods’. De knollen zijn eetbaar, smaken ergens tussen meloen en peer in, maar dan minder zoet, en met de knapperigheid maar niet de smaak van radijs. Knapperig, zachtzoet en sappig dus. Tegenwoordig kun je via een aantal webwinkels plantmateriaal kopen, google als je daar interesse in hebt vooral eens op de term ‘Yacon stekken’.

Zomaar, plotseling viel ons oog erop, stonden de knofloken boven de grond. Nog geen 2 weken geleden gepoot, en best diep (de bovenkant een centimeter of 2 tot 3 onder de grond). En nu stonden ze ineens boven de grond, al sprieten van een centimeter of 4. met dank aan het mooie weer, en de grond die nog steeds warm is. Voor de knofloken is het wel goed dat het weer gaat omslaan, want als het nog zo warm zou blijven zouden ze voor de winter zoveel loof krijgen dat ze veel vorstschade op zouden kunnen lopen.

Er ligt al demonstratief een herfstblad tussen de knoflooksprieten. Er zullen er komende week met alle verwachte wind, regen en kou wel flink wat meer bij komen. En dan wordt het dus tijd om na het lanterfanten van de afgelopen 3 weken eens wat harder te gaan werken. Omdat we nog steeds heel veel te doen hebben. En om warm te blijven.

Tot slot nog een foto van de Salvia microphylla in onze voortuin.

Het is een kleine halfheester met kleine ovale blaadjes die heel fruitig geuren (en lekker zijn in de thee). En kleine maar opvallende lipbloempjes (die ook eetbaar zijn), in dit geval in een kersrode kleur. Bloeit vanaf ongeveer mei tot het gaat vriezen (lang, heel lang dus). Ik vind ze zelf altijd echt heel lief, naast deze donkerrode heb ik op de volkstuin ook nog microphylla’s in oudroze, felrood en lilapaars, en ik kan er nooit langslopen zonder even aan het blad te ruiken.

Tot slot nog een mededeling, voor de mensen die er interesse in hebben (ik krijg er al mailtjes met vragen over); op 11 november aanstaande zet ik de zadenlijst op de website.