Langzaam

Te koud, te nat, te donker, te druk; deze week was helaas geen tuinweer. En dat is in december gelukkig niet zo erg. We zijn de hele week niet naar de tuin geweest. Nou ja, op maandag haalde ik even een piepklein rood kooltje en eergisteren 2 kropjes krulandijvie uit de kas voor het eten, maar we hebben niets in de tuin gedaan.

Des te meer deed ik in huis. Ruud bemoeit zich daar niet mee. Nou ja, als ik het aan hem vraag wil hij (met frisse tegenzin) wel labeltjes knippen van oude kunststof lamellen. Maar ik maak hier de planning, ik koop zaden, en ik bepaal wat wanneer en waar gezaaid moet worden.

Het was er mooi weer voor. Met een warme kop thee tussen mijn koude vingers en een leeslampje bij de computer begon ik aan de planning. En dat is dit jaar nogal wennen. Met een zadenlijst in mijn achterhoofd hield ik altijd rekening met wat ik waar kon zetten, met voldoende afstand tussen 2 rassen, etc. Nu ik alles los kan laten valt de planning juist nogal tegen. Ik kan niet kiezen :-). Als er geen restricties zijn, wat wil ik dan eigenlijk zetten? Veel eenjarige bloemen, veel tomaten, niet teveel aardappelen, genoeg paprika’s, veel minder pepers, dubbel zoveel knolvenkel, minder bietjes (want de vriezer zit nog vol), veel meer soorten en rassen sla (onmisbaar in de tuin omdat we het zo lekker en mooi en bruikbaar vinden).

Buidels, denk ik ineens. “Ik zou wel een kas vol buideltomaten willen”. Geen idee waarom want ik vind alle tomaten mooi en heel veel rassen erg lekker, van klein tot groot. Maar ik heb iets speciaals met buideltomaten, en dat heeft te maken met de vorm, de diepe ribben, het vlezige, en vooral (heel praktisch) met de bruikbaarheid; prima in een salade, prachtig in plakken maar ook heerlijk in een soep of saus (omdat ze bijna allemaal heel smaakvol en vlezig zijn).

En dus zoek ik zo links en rechts wat bloemen voor 2022 uit, wat leuke kruiden, een paar paprika’s, maar nu vooral eerst tomaten. Een mens moet namelijk ergens beginnen.

Ik zoek eerst in mijn zadenboxen wat ik nog aan buideltomaten heb: Liguria, Santa Anna’s Beudeltomate, Red Fig en Pink Fig. Maar natuurlijk wil ik ook weer nieuwe rassen proberen. Ondertussen kreeg ik zaden van Bührer-Keel. En ik wil nog zaden van wat andere buideltomatenrassen kopen, misschien eens op zoek gaan naar een andere kleur dan rood en roze.

En zo struin ik ondertussen ook internet af naar nieuwe en leuke rassen. En als ik toch zaden bestel, dan kijk ik natuurlijk gelijk wat een zadenwebshop verder voor leuks heeft (ondertussen kocht ik bijvoorbeeld onder andere ook Amaranthus Mira, daar ben ik heel erg benieuwd naar, en paprika Black Blocky). En zo begint de planning zich heel langzaam te vullen.

Ik ben er nog wel even zoet mee. En daarom maak ik van dit blog een heel korte, want er komt morgen visite en ik moet nog even opruimen; er liggen hier verspreid over tafel, tv-meubel, computerkast, etc. allemaal briefjes en envelopjes en zakjes met zaden. Tussen kerst en Oud & Nieuw hoop ik de planning af te ronden. Want direct na nieuwjaarsdag wordt het (hopelijk) weer tijd voor de tuin.

Voor nu wil ik iedereen heel fijne kerstdagen wensen!

En ik eindig met een foto van Freek. Er zijn af en toe mensen die naar Freek vragen, of hij nog leeft en hoe het met hem gaat. Freek leeft nog (2,5 jaar nadat hij met het verzoek voor euthanasie bij de dierenarts was gebracht en uiteindelijk verward bij een opvangcentrum terecht kwam omdat hij geen insuline kreeg). En hij is uiteindelijk gewoon een kat geworden. Waar hij in het eerste jaar altijd alleen op een kussentje achterin de kamer sliep, ligt hij nu pontificaal op de bank tussen ons in. Waar hij geen flauw idee had wat een kattensnoepje was heeft hij nu zo z’n voorkeur voor merk en smaak. Hij maakte nooit geluid en nu miauwt hij als hij honger heeft, naar binnen wil, geaaid wil worden, een vogel in de achtertuin ziet en wanneer ik tegen hem praat. Hij was stil en onderdanig en nu is hij veeleisend en ondeugend, zoals een kat hoort te zijn. Freek is nu ruim 14 jaar oud, met kwaaltjes als staar en artrose, maar hij is nog net zo blij met ons als wij met hem, we hopen dat hij nog een jaartje bij ons blijft!!