Kriebels

“Het wordt niks dit jaar”, zei ik voor de zoveelste keer tegen tuinvriendin Laura. Ik zag haar toen ik snel even naar de tuin ging om wat rucola en palmkool uit de kas te oogsten. “Jawel jôh, kijk maar… alles gaat groeien”, antwoordde ze.

En dat is zo; een tuin is hoe dan ook groen in de zomer, als het niet van allerlei groenten is, dan wel van struiken en bomen en onkruid, en van cadeautjes in de vorm van zaailingen van doorgeschoten groenten, bloemen en kruiden van vorig jaar. Waar maak ik me dus eigenlijk druk over? Dat vindt Laura ook; “Laat het een beetje los en geniet van wat het wel doet. En let niet zo op de plekken die niet naar jouw zin zijn want de tuin zelf zorgt dat ze hoe dan ook vol staat, met wat dan ook”. Ja, daar heeft ze een punt. Ik hou enorm van tuinieren maar ben in mijn eerste 25 moestuinjaren behoorlijk ‘resultaatgericht’ bezig geweest, met de 5 V´s als leidraad (verzorgen, voeden en vervolgens veel vergaren 🙂 ). ‘Adam’ van Gardener’s World omschreef het eens perfect: hij noemde moestuinieren niet de makkelijkste vorm van tuinieren, waarbij je soms beter kunt kijken naar het (leer)proces dan naar het resultaat. Daar ga ik dit jaar vast nog vaak over nadenken :-).

Ik moet ook maar kijken of ik de komende 3 maanden tijd heb voor de website en blogs. Wij wonen al ruim 30 jaar in ons huurhuis en dat wat er toen nieuw in kwam is nu, soms letterlijk, wel ‘op’. Van gescheurd zeil in de gang tot een kast die bij het openen moet worden tegengehouden omdat die anders uit het scharnier valt, en een ‘lamp’ op de overloop die bestaat uit 3 peertjes zonder kap. En dan heb ik het nog niet over het 30 jaar oude granol op de muur en rauhfaserbehang in de slaapkamer. Het werd/wordt echt hoog tijd dat er iets gebeurde/gebeurt. En dus ben ik de hele winter al aan het verven en opruimen. En komt nu het uit handen geven van de rest. Direct na Pasen komen een stukadoor en schilder die 2 weken nodig hebben voor alles wat ze gaan doen, en daarna nog 2 weken mensen die de vloeren komen leggen, behangen, spullen weer ophangen, de meubels (terug)brengen, etc.

Ja, het was goed dat we dat niet in de koude en vooral kletsnatte winter deden. Maar het betekent wel dat we de hele maand april op 2 kamertjes op de bovenverdieping moeten bivakkeren – daar waar nu de paprikazaailingen nog staan. Ik moet vaak thuis zijn, en tegelijkertijd heb ik geen idee of ik nog internet heb en wat aan de website kan doen of een blog kan schrijven. En tot slot kregen we bericht dat de woningstichting vanaf half juni 2 weken lang een nieuw toilet en nieuwe badkamer gaat plaatsen. Twee weken lang ook weer vooral thuis zijn, met allerlei mensen over de vloer die komen slopen en bouwen en tegelen en herrie maken, een nooddouche en een chemisch toilet. Mmm…. het wordt een bijzonder jaar, ik schreef het al.

Ik ben van nature nogal een probleemoplossende tobber en dus lig ik nu al vaak wakker van hoe het allemaal moet, ook met Ruud, en met de kat, en de meubels en de nog behoorlijk volle vriezer. Maar ook de tomaten die juist dan groeien en moeten worden opgebonden en getikt, en natuurlijk het water geven, het onkruid, zaaien, en zo kan ik nog even doorgaan. Kriebels dus. Volgens mij gezonde kriebels want het is nogal wat (vind ik zelf). Ik geef toe dat ik blij zal zijn als alles voorbij is en de rust is wedergekeerd (en we een prachtig huis hebben waar we hopelijk nog jaren in kunnen wonen). Ik hoop vanaf juli, als ook de badkamer en het toilet zijn vernieuwd, de rest van de zomer lekker naar de tuin te kunnen gaan. Misschien om wat te doen maar de kans is ook vrij groot dat ik moe ben en vooral wil luieren. Ook goed. Tegelijkertijd: ik ken mezelf; als er (hopelijk) dan toch tomaten rijpen, de overvloed courgettes begint, we de eerste sperzieboontjes kunnen eten en pootaardappeltjes kunnen oogsten moet ik nog maar zien wat er van dat luieren terecht komt…… het zit heus wel in mijn aard maar dan weer niet als het om tuinieren en oogsten gaat :-).

Genoeg over mijn bekommeringen en beslommeringen. Er zijn nog meer kriebels. Echte lentekriebels. We zien het bij het avondeten (zonder verlichting!), horen het aan het winterkoninkje (wat een geluid komt er toch uit zo’n klein vogeltje), zien het aan alles wat uitloopt, en voelen het (soms) aan de temperatuur. Er wordt op de tuin al gevochten om het nestkastje. En de rabarber lijkt bijna elke dag wel een paar centimeter te groeien. We oogsten nog volop van de rucola en kool in de kas maar zien ze nu ook doorschieten. Ik laat ze zo lang mogelijk staan en verheug me nu al op de bloemen! En ik hoop de hommels en bijen met mij. Waar ik er trouwens nog maar weinig van heb gezien. Ik zag toevallig wel vandaag (vrijdag) de allereerste vlinder in het zonnetje voor de kas zitten.

Pas over zo’n 6 weken moeten deze planten eruit, om de kas in orde te maken voor de tomaten, paprika’s, komkommers, etc.. Op die paprika’s hoop ik maar veel vertrouwen is er niet want ondanks 2 keer vernevelen met een bio zeepsopje hebben ze nog steeds luis. De tomaten heb ik eergisteren gezaaid; veel minder rassen dan in andere jaren. In mijn probleemoplossende modus bedacht ik dat het handig zou zijn om minder rassen maar meer planten van dezelfde en vooral grote tomaten te zetten (voor broodbeleg en salades en voor het inmaken/wecken van soep en saus). Niet dat ik geen cherrytomaatjes zet hoor, ik heb bijvoorbeeld Datterino Arancio en Sprite gezaaid, maar ik ga dit jaar vooral planten met grote tomaten zetten, zoals Russian 117, Homestead, Tseknovsky Gigant, Coeur de Boeuf de Nice, etc.

En ik hoop op lekker veel fruit. Want de perzik en abrikoos in de kas bloeien volop. Zie ook de foto van de abrikoos bovenaan deze pagina. En hieronder zie je de perzik (let niet op de ruiten, die moet ik eigenlijk nog wassen maar dat staat zeker niet heel hoog op mijn nogal volle werkbriefje):

Zelfs buiten zie ik de peer en appel al heel voorzichtig uitlopen, en dat geldt ook voor de bramen, bessen, etc.. Oh ja, het geldt ook voor de brandnetels die al volop verschijnen. En ze zijn nog niet zichtbaar maar bij het planten van wat Salvia’s en fruitboompjes kwam ik heel veel wortels van heermoes (van die vertakte korte zwarte) en winde (dikke lange witte) tegen. Dat belooft nog wat!

Tot slot nog 2 foto’s en een kleine tip (of misschien is aanmoediging een beter woord). Ik zaaide op de laatste dag van januari de paprika’s en pepers. Maar paprika Etkezesi Pelso (al oudere zaden) wilde niet kiemen. Uiteindelijk heb ik het vermiculiet waar ik de zaden in had gezaaid in een potje gedaan en dat een week in een hoekje buiten de propagator gezet, bij zo’n 16 of 17 graden, met het deksel erop zodat het goed vochtig bleef. En daarna weer open, en terug de warme propagator in (25 graden). Ruim 5 weken na het zaaien kiemen de zaden nu alsnog! Ik heb dat wel eerder ervaren; paprika’s en pepers kiemen graag bij een hoge en constante temperatuur van ongeveer 23 tot 28 graden. Maar als zaden ouder zijn of om een andere reden niet willen kiemen kan het helpen om de zaaisels een weekje koel te zetten en daarna weer warmer. Je kunt het zien als een heel milde vorm van stratificatie, om de dormantie te doorbreken. In gewoon Nederlands: tijdelijk een beetje kou om de slapende zaden wakker te schudden.

Mooi!! Voor het geval een aantal paprika’s het niet halen (en die kans is dankzij de luizen vrij groot) heb ik ze vanmorgen allemaal verspeend/opgepot.

Dan de laatste foto: de zon zorgt voor lentekriebels, de vlinder die ik zag, de rabarber, het zaaien van de tomaten en al die andere dingen, maar zeker toch ook de eerste bloeiende narcis!!