Kleurtjes

Nog steeds erg druk in de tuin. Nu vooral met wieden en water geven, maar ik wil nog steeds ook nog zaaien, het komt er gewoon niet van. Nu weer een dagje uitgesteld naar morgen, maar dan wil ik ook nog wat laatste planten uitplanten, het stukje rond het vijvertje wieden, de Lathyrussen opbinden, een net over de aardbeien doen, de tomaten tikken, de gezaaide en kiemende pastinaken water geven, en zo nog een stuk of 30 dingen :-).

Dit jaar heb ik eens wat meer soorten Basilicum gezaaid, voor verschillende doeleinden. De Genovese voor de pesto, de Blue Spice en Subja voor de thee, de Crimson King en a Foglie di Lattuga Violetto voor het mooi, in salades, maar ook de pesto.

Op de foto’s zie je een paar verschillende rassen, op de bovenste Emily, een Genovese-type maar dan zeer compact (30 centimeter hoog) en daardoor zeer geschikt voor in pot. Eronder de Crimson King, tot nu toe mijn favoriet qua kleur. Maar daaronder zie je nog een foto van de ‘a Foglie di Lattuga Violetto’, een lange naam maar wel een erg bijzondere combinatie van groen en paars en extra grote bladeren.

In de slasoorten die we nu elke dag kunnen plukken zitten ook veel kleurtjes; van groene bindsla en donkerrode Hyper Red Crumble tot gevlekte Mottistone en groen met roodbruine De Morges Braun. Deze week nog even pluksla zaaien, die schiet wat minder snel door.

Ook de tomaten worden nu zo langzamerhand duidelijk, helaas nog geen kleur maar er zijn al duidelijke verschillen in grootte en vorm te zien, ik zie nu pas dat ik meer roma’s heb dan ik dacht (gelukkig, want ik wil dit jaar veel tomaten gaan drogen).

Klinkt allemaal erg leuk, en ik verheug me dan ook nu ook al op de oogst. Maar niet alles is rozengeur en maneschijn. Vandaag sprak ik tuinbuurvrouw Corrie die de eerste aardappelen met Phytiophtora had. Getsiederrie. Voor haar, maar ook voor onszelf, want als Phytophtora eenmaal begint, is er geen houden meer aan. En dat zou echt heel jammer zijn want de aardappelen zijn nog veel te klein om te oogsten. En dan vrees ik ook (net als vorig jaar) voor de buitentomaten.

Morgen ga ik uit voorzorg de pot met Cherry Cascade, waar ik 3 Engelse ponden voor 6 zaden voor betaalde, in de kas zetten. Want die wil ik echt niet verliezen (eigenlijk wil ik niets verliezen, maar ik heb van dit ras geen zaden meer over, dus is extra voorzichtigheid belangrijk). En dan gaan we vanaf nu de kassen dichthouden. Normaal gesproken zet ik overdag de deur een stukje open, er hangt een gordijntje voor om het in- en uitvliegen van (kruis)-bestuivers tegen te gaan. Maar nu gaat de deur dicht. Phytophtora verspreidt zich via de lucht/wind, vorig jaar hebben we gemerkt dat het dicht houden van de deuren in juli en augustus (toen alle aardappelen en buitentomaten van iedereen op het complex ziek waren) duidelijk hielp om Phytophtora buiten de kas te houden.

Nou, een leuk eind van dit tuindagboek is anders. Maar soms helpt het om andere mensen alvast te waarschuwen dat de eerste tekenen alweer gesignaleerd zijn.

In ieder geval tot slot nog een foto van Nemophila maculata, word ik zelf in ieder geval weer vrolijk van. En gelukkig eten we morgen een biefstukje, met sla (alweer – ik hoor en zie iedereen op ons volkstuincomplex sjouwen en leuren met heel veel kroppen sla :-)).