In de war

Ruud had het slecht vandaag. Eerst was er vanmorgen het  voorstel om nog een vak/bak beschikbaar te stellen voor mijn mooie-moestuin-project. “Heb ik hier nou nog wat te zeggen in deze tuin?”, vraagt hij. “Maar Ruud, in mijn 2 vakken ga ik ook gewoon bonen zetten hoor”. En met die opmerking haal ik Ruud over.

Ik had eerst bedacht om één mooi moestuinvak te maken, met een kakofonie van planten die niet alleen lekker maar ook mooi en bijzonder zijn. En dat zou dit vak worden:

En daar was/ben ik echt heel blij mee. Maar tegelijkertijd kiemen er zaden, en koop ik nog zaden van een prachtige witbonte kool en van een hoge blauwe Ageratum, en borrelen er meer ideeën op. En ik bedenk; wat als ik 2 vakken zou hebben? Één vak in de zon, met planten in mijn meest favoriete kleurencombinatie: geel, oranje, rood, en met fel groen en donker blad. Maar daarnaast ook nog een vak in de halfschaduw, met planten in de koele kleuren wit, roze, lila en paars, met ook donker blad, maar daarbij ook wat grijsachtig blad.

Ruud vindt het prima, mits alle aardappelen maar gepoot kunnen worden, en er genoeg plaats is voor veel bonen. Yes!! 2 vakken voor Diana.

Tot zover ging het vanmorgen nog goed, we tuinieren in stille harmonie. Ik zaai, Ruud rijdt nog een paar kruiwagens mest naar de composthoop, ik verspeen peterselie en spitskool, Ruud verwijdert het onkruid uit de bak waar we volgende week aardappelen willen gaan poten.

Het gaat dus best goed. Tot we de doperwten uit willen gaan planten, want die zijn groot genoeg:

Je kunt zien dat de zaailingen al een centimeter of 8 hoog zijn, en dat er zelfs al ruim voldoende worteltjes onderuit de tray hangen. Met de steel van een oude houten keukenlepel duw ik van onderuit de zaailingen met plugje/worteltjes uit de tray:

Maar dan beginnen de ‘problemen’. De gehalveerde hekwerken die we daar voor willen gebruiken passen niet in de verhoogde bak die daarvoor bestemd was. “Dan maar een ander vak”, oppert Ruud. Maar nee, dat kan niet, want het ene vak is al bestemd voor de aardappelen, in een ander nog beschikbaar vak stonden vorig jaar al peulgewassen, en nog een ander vak is al vergeven aan mijn projectje.

Ik opper: “Waarom zetten we de 2 hekwerken niet diagonaal in plaats van recht?”. Ruud verschiet van kleur, want dat kan echt niet.

Ik probeer hem voorzichtig over te halen, de tuinbonen kunnen ervoor en erachter, en dan is er nog genoeg plaats voor een rij stokbonen achterin. En ik beloof ook in mijn eigen 2 vakken (eens gegeven blijft gegeven) wat stokken te zetten. Ruud is er niet blij mee maar vooruit dan. En daar staan ze dan:

Ruud zegt: “Ze staan scheef”. Ik zeg: “Nee Ruud, ze staan niet scheef, ze staan schuin. En dat past echt heel leuk in onze nieuwe mooie moestuin”. Ruud hoort me al niet echt meer en probeert met een meetlat uit te meten hoe hij in vredesnaam nog tuinbonen recht kan uitplanten bij ‘scheve hekken’.

“En hoe moeten we dit nou afdekken”, vraagt hij. Daar heeft Ruud een punt, want zo vroeg in het seizoen is het helaas nog geen optie om de doperwten en tuinbonen niet te beschermen tegen vogels. Dan maar een grote blauwe tent, voor zo lang het nodig is;

En als je goed kijkt zie je bij het achterste hek een dubbele rij doperwten, en bij het voorste hekwerk een enkele rij. Morgen nog even 50 nieuwe doperwten zaaien.

Nee, Ruud vindt het niet mooi, niet handig ook. Ook niet als ik zeg dat het goed is om in de tuin niet alleen maar rechte lijnen te hebben maar ook afwijkende vormen. Belagers raken in de war als niet alles in rechte hapklare lijnen staat. Helaas Ruud ook een beetje.

Mijn vers opgeëiste mooie moestuinvak 2:

Beetje rommelig nog. Maar rechts, voor de lelijke 1000-litervaten heb ik een gaasrek gezet, en daar gelijk een mengsel van kapucijners en paars bloeiende Lathyrussen uitgeplant. Ruud zucht, “Wat heb je nou aan zo’n klein stukje kapucijners?”. Ik antwoord; “Nou, dat zijn 2 maaltjes, en de rest van de kapucijners mogen bij een ander hekwerk”.

Ruud geeft het op voor nu, en meet met zijn altijd trouwe meetlat nauwkeurig de afstand tussen de nieuw aan te planten frambozen en de palen die de grond in moeten worden geslagen.

Ik ga ondertussen zaaien; afwisselend rijtjes heel lange Hinona Kabu-raapjes en Deep Purple worteltjes, in de dubbel verhoogde bak. En als Ruud klaar is met het uitmeten van de palen voor de frambozen komt hij even kijken. “Leg alsjeblieft die stenen een klein beetje netjes neer”.

“Natuurlijk, Ruud”. Ik ga niet (meer) in discussie, Ruud had het vandaag al zwaar genoeg, ik snap dat er letterlijk en figuurlijk wat dingen moeten worden rechtgezet. Zonder discussie loop ik naar de bak en leg de stenen goed:

Ruud knikt goedkeurend. Misschien moet ik nog even wachten met vertellen dat ik aan het lange hekwerk ook kapucijners met Lathyrussen wil mengen…..