Iets heel anders

Dit blog gaat niet over moestuinieren (het volgende uiteraard weer wel) maar over een nieuwe liefde. Ik heb er al heel veel gehad (en nog): tomaten (uiteraard), Salvia’s, pepers, kuipplanten, knolvenkel, blauwe bessen, eenjarige bloemen, Fuchsia’s, etc., etc. Sommige van die liefdes kwamen plotseling (waarbij ik ineens dacht ‘wat zijn dat eigenlijk leuke of lekkere soorten’) en sommige liefdes groeiden (5 jaar lang knolvenkel telen voor in een salade maar er langzamerhand steeds meer lekkere recepten voor vinden en proberen). Een groot aantal van die liefdes zijn gebleven (tomaten, Salvia’s, pepers) maar ik heb soms ook liefdes moeten laten gaan (Fuchsia’s i.v.m. teveel ruimte in de winterberging, en cactussen i.v.m. een volledig gebrek aan gevoel voor de verzorging ervan). En een mens kan simpelweg niet alles hebben en houden.

En nu is er weer een nieuwe liefde: Echeveria. Ik hield vroeger niet zo van kamerplanten. Nou ja, misschien zeg ik dat niet goed; mijn liefde voor kamerplanten is (vooralsnog) erg onderontwikkeld, omdat ons huis vrij donker is en omdat we altijd katten in huis hebben gehad die kamerplanten, of de grond waar ze in stonden, heel lekker vonden. Maar ik sluit uiteraard voor de toekomst niets uit. Ik zeg wel eens: als de dag komt dat ik niet meer kan tuinieren en achter de geraniums beland, dan toch in ieder geval achter de mooiste en gelukkigste geraniums die er zijn.

Ik las ergens eens dat Echeveria’s in de zomer buiten kunnen staan. En omdat het planten zijn die weinig verzorging nodig hebben leek me ideaal voor onze tuin. Want een andere grote liefde is planten in potten. En dat is een lastige liefde want die hebben veel aandacht nodig (voeding, heel vaak water geven, winterstandplaats, etc.), en daar heb ik niet altijd genoeg tijd voor. Maar een Echeveria houdt van een schrale, arme en droge grond. En ze blijkt prachtig in een pot, bloeit ook nog eens maandenlang. Veel voor weinig, dat is het eigenlijk. En dus kocht ik 2 jaar geleden een Echeveria, een heel makkelijk en bekend soort, de Echeveria elegans, voor 2 of 3 euro, om eens te proberen. Dat jaar groeide ze, en bloeide ze ook, maar ze stond eigenlijk niet in de juiste pot en in de juiste grond. En zoals dat hier soms gaat; ik vergat haar in de herfst (doordat ze achterin de tuin stond, door de drukte in de moestuin, de oogst, het inmaken, etc.). Maar…… ze overleefde de winter. Buiten. Zonder enige verzorging of beschutting, in een potje onder de palmboom in de tuin. Het was natuurlijk wel een heel milde winter, maar toch.

In het voorjaar van 2020 beloofde ik haar beterschap. Ze kreeg betere grond (potgrond gemengd met brekerzand en perliet zodat het zo goed mogelijk waterdoorlatend was). En een grotere pot. En een klein beetje langwerkende voeding.

Ze vond dat zo fijn dat ze me beloonde door aan de lopende band stekken te maken. En ze bloeide eindeloos, van eind mei tot in de winter. Heel vrolijk, de kleine bloempjes zijn geel met rood van kleur, een mooi contrast met het licht grijsgroene grote blad, en ze bloeien langs steeds meer overhangende bloeistelen.

In mei maakte ze haar eerste stekken, om een wat vollere pot te maken heb ik die op 1 of 2 stekken na laten zitten. De foto hieronder maakte ik op oudejaarsdag 2020, ze bloeide toen nog steeds en er zijn nog meer rozetten/stekken.

En toen kwam de strenge vorst in februari en de plant heeft dat helaas niet overleefd. Volgens mij niet eens door de vorst maar vooral doordat het de 2 weken vóór die vorst zo vaak en veel regende; bij het opruimen van de resten van de plant viel het me op hoe nat de grond was. Gelukkig dat ik er in de vroeger zomer al 2 stekken van had genomen. Dat stekken gaat belachelijk makkelijk: je snijdt of knipt een rozet van de plant, inclusief de steel waar ze aan vast zit. En die steel steek je tot aan de rozet in een pot met schrale zanderige potgrond. Geef 1 keer water en zet het potje op een zonnig plekje. Binnen een maand zie je dat de stek wat groeit. En dan heeft ze dus worteltjes en kun je haar verder als een volwassen Echeveria behandelen (een zonnig plekje, eens per maand wat water, tenzij het een paar keer heeft geregend want dan is zelfs dat niet nodig, en een klein beetje langwerkende voeding).

Van de 2 stekken die ik nam hield ik er zelf 1, en die stond in een kleine pot op de volkstuin. In oktober of november heb ik die Echeveria in de koude kas op een tafeltje gezet. En die overleefde, droog maar net zo koud als buiten, dus wel de -15 graden:

Sterker nog, vanaf maart maakte ze al weer stekken. En van de moederplant nam ik ook nog snel wat stekken, toen ik in februari zag dat ze doodging. Vooralsnog doen ze het allemaal (7 in totaal):

En zoals dat bij mij altijd gaat met nieuwe plantenliefdes ben ik gaan zoeken naar informatie en wat er nog meer is (want 1 Echeveria is wel weinig voor een nieuwe liefde). En er blijken heel veel Echeveria’s te bestaan. Zucht…., en dat terwijl ik ondertussen al honderden tomatenrassen heb geteeld, ik 2 boxen vol met zaden van eenjarige bloemen heb en de tuin vol staat met Salvia’s. Ik vind heel weinig informatie over de vorstgevoeligheid van die andere soorten en rassen, maar ze komen allemaal uit Mexico en houden van dezelfde omstandigheden. En dus wilde ik wel een gokje wagen en bestelde ik dit assortiment:

Het zijn trouwens niet allemaal Echeveria’s, er zitten ook 3 Aeoniums tussen (waar ik in een grijs verleden eens een plant van in een pot heb gehad maar waar ik weer verliefd op ben geworden sinds ik ze in het programma Gardener’s World regelmatig voorbij zie komen). Ik hoop later dit jaar van deze planten stekken te kunnen nemen die ik in huis kan overwinteren. En de planten mogen dan droog in de koude kas overwinteren. Wellicht overleven ze dat niet allemaal maar voor nu heb ik er vertrouwen in dat ik dit jaar kan genieten van deze planten en de bloempjes die een aantal ervan hopelijk gaan geven!

Tot slot van dit blog: het is fijn dat deze planten weinig verzorging nodig hebben, want ondertussen is dit een deel van de toekomst van onze tuin:

En dat is andere koek. Daarover in een ander blog meer….