Het einde in zicht

Het geduld van de moestuinder wordt wel op de proef gesteld, -8 graden bij windkracht 8. En dat terwijl mijn groene vingers natuurlijk gewoon door kriebelen, want dat stopt niet met een paar graadjes vorst.

Het is gewoon tijd. Op 1 maart begon de meteorologische lente. Als het even niet waait horen we de meesjes tjilpen, want die weten ook dat het lente is. En de dagen worden al duidelijk langer licht.

Maar we kunnen niet tuinieren. En dat terwijl we toch zo veel plannen hebben. Zaden van worteltjes, bietjes en spitskool liggen al apart. En de pootuitjes en sjalotten ook.

Afijn, als we buiten niet kunnen tuinieren, dan kunnen we in ieder geval wel binnen tomaten zaaien. Geloof het of niet, maar ik heb het volgehouden tot 1 maart. Wat een zelfbeheersing!

Eindelijk tomaten gezaaid, heerlijk! Want ik krijg dan direct ook altijd al visioenen van geuren en kleuren en planten en de zomer.

Alleen al het klaar zetten van de spullen is prettig, de zakjes en de labeltjes bij elkaar zoeken. 2 traytjes vullen met vermiculiet. Ik had ook prima kunnen zaaien in potgrond met wat brekerzand erdoor hoor. Maar er zijn 2 redenen waarom ik dit keer heb gekozen voor vermiculiet:

1. De potgrond is bevroren (al had ik dat gemakkelijk op kunnen lossen door een zak potgrond bij de kachel te leggen tot die een prettige zaaiwarmte had)

2. Dit neemt weinig ruimte in, ik heb 3 zaadjes per vakje gezaaid (en dat is dan 3 keer zo veel als dat ik nodig heb, voor alle zekerheid). De zaailingen die kiemen kan ik gemakkelijk uit het vermiculiet halen en verspenen.

Voor mensen die ook, al dan niet voor de eerste keer, in vermiculiet zaaien is dit misschien nog handig om te vermelden; op de meeste websites wordt geadviseerd om het vermiculiet eerst nat te maken en dan in de tray’s te verdelen. Maar dat vind ik langzamer en rommeliger werken. En het belangrijkste; je moet het vermiculiet dan toch wat aandrukken om te zorgen dat elk vakje goed gevuld is. En aandrukken zorgt altijd voor wat minder luchtigheid.

Ik heb dit keer de tray op een dienblad gezet, gevuld met droog vermiculiet (en dat is dan een werkje van 20 seconden). En daarna met een plantenspuit door en door nat gemaakt (tot het vocht onderuit de tray komt). Daarna de tray in het kweekkasje gezet (niet doen als het vermiculiet nog droog is want dan ligt alle vermiculiet gewoon weer op het dienblad 🙂 ). Door het vernevelen is de laag vermiculiet nog net iets gezakt, precies genoeg om nu gelijk op te zaaien. Uiteraard na het zaaien nog afdekken met vermiculiet, vernevelen met nog wat water. Deksel erop, schuifjes dicht en klaar is Diana.

Ik hoop en denk dat het vermiculiet nu nog wat losser is, en dat worteltjes er nu nog wat makkelijker in kunnen groeien, en de zaailingen nog wat makkelijk uit het vermiculiet kunnen worden ‘getrokken’. Of dat ook echt zo is gaan we binnen 2 weken zien, want dan zullen de eerste tomaten zijn gekiemd.

En daar staan ze dan:

Op een onverwarmde slaapkamer, in de zon, naast een aantal paprikazaailingen die al van de verwarmde kamer af mochten. Het is er nu best fris (12 tot 15 graden). Maar de vorst verdwijnt na het weekend en dan wordt het vanzelf warmer. Bovendien wordt het in de zon in het kweekbakje al snel meer dan 20 graden (p.s.: ik zag dat deze kweekbakjes bij de Action weer te koop zijn, 3 euro).

Zo, dat was een een uurtje toch-een-beetje-tuinieren. Wat nu? Wachten tot de vorst voorbij is. Binnen eenjarigen zaaien. En ergens volgende week gaan we naar de tuin, om te voelen of de grond al ontdooid is.

Heeft deze vorst dan enig nut gehad? Ja, want ik heb wel veel op de website gedaan. Ik heb de indexpagina eens opgefrist, linkjes gecontroleerd/gerepareerd, nieuwe foto’s geplaatst, etc.: Index

En de pagina over pruimen is eindelijk klaar (voor zover een pagina ooit echt klaar is): Pruimen

En ik kreeg in een vorig blog van Nadine de vraag of ik eens iets wil schrijven over de mooie moestuin. Leuk verzoek!! En ik ben daar gelijk aan begonnen. Maar ik ben erachter gekomen dat dat niet iets is wat ik in een weekend of week kan. Als ik iets schrijf zoek ik ook altijd even een aantal tuinboeken op, voor inspiratie, of om nog even te kijken of ik niets vergeet, of om te controleren of iets wel klopt, etc.. En dus zat ik afgelopen week met een stapel boeken bij de kachel, pen en papier erbij. Maar na elk boek werd de lijst met “oh ja, ook niet vergeten om iets over te schrijven” langer: iets over soorten die geschikt zijn voor zon of schaduw, iets over een verhoogde bak, over nuttige dieren natuurlijk, er moet ook iets in over de vruchtwisseling, en over mooie combinaties, over een planning, over hoogteverschillen. De lijst is ondertussen al zo lang dat het niet 1 pagina kan worden. En dus kun je in de menubalk onder Tuin Overig al verschillende kopjes over de mooie moestuin vinden. Er wordt een wachtwoord gevraagd en dat wil ik best verklappen: mooiemoestuin (niet origineel, wel duidelijk).

Dat wachtwoord heb ik ingesteld omdat de pagina’s nog leeg of amper gevuld zijn, het zijn zeker nog geen echte pagina’s om te bezoeken. Maar als iemand het leuk vindt om de komende weken (en zelfs maanden) te volgen hoe die pagina’s zich ontwikkelen, dan kan dat dus met het wachtwoord.

En ik kan in een aantal weken wel flink doorschrijven maar vooralsnog ben ik eerst aan het zoeken naar bijpassende foto’s. En….. ik wil heel graag veel en mooie nieuwe foto’s maken, en dat gaat dan komende lente, zomer en herfst gebeuren.

Maar ik ben wel zo enthousiast dat ik het even met Ruud heb overlegd. Want ik wil dit jaar 1 verhoogde bak helemaal voor mezelf. Die ik kan inrichten zoals ik wil. Ruud zegt: “Dat doe je nou toch ook altijd al?”. En dat is ook wel een beetje zo, maar ik houd wel altijd rekening met Ruud. Want Ruud is een traditionele moestuinder; Ruud houdt van recht en rijtjes, en soort bij soort. Ruud houdt zeker niet van planten die niet recht staan (logisch, als je een duimstok gebruikt als je bonenstaken zet). Maar ik vrees dat mijn mooie moestuinbak allesbehalve een monocultuur in rechte rijtjes wordt 🙂 . Ruud zegt: “Het wordt dus een zootje. En hoe ga je dan wieden?”. Zucht.

Ik heb ook al de bak uitgezocht, het wordt deze:

Mooi vak, lekker in de zon, groot genoeg. Dat wordt mijn mooie moestuin in 1 bak. Alles bij elkaar. Ik ga er een hekwerkje in zetten dat ik nog blauw ga verven, niet recht maar schuin in zaaien. Er komt van alles in (binnen 1 jaar); groenten, kruiden, fruit, bloemen. Misschien ook leuk om er een pot in te zetten, en iets wat leuk over de rand kan vallen. Ik moet even mijn zaden nakijken, uitzoeken wat er allemaal in deze bak zou kunnen passen. Wellicht wat overdreven maar mijn hoofd loopt bijna over van de plannen.

Ruud zegt: “Ik vind het allemaal prima, als ik maar wel genoeg bonen kan oogsten”. Nou, dat is beloofd, want ik heb paarse stamboontjes en  rood-witbloeiende pronkbonen gekocht 🙂

Tot slot nog 1 foto die eigenlijk bij de tomaten hoort. Want ik zaaide deze Ildi in 2004, en dat is dus 14 jaar geleden. Ik heb er deze winter eens nieuwe zaden van gevonden en gekocht. En ik hoop dat ze het komende zomer net zo goed doet als 14 jaar geleden!