Herfstig

We zijn een hele week niet naar de tuin geweest. Ja, om even een gieter water in de kas te gooien of om snel wat rucola te plukken of een groenlof (zie foto hieronder). Maar niet om te ´werken´ (dat werkwoord slaat zeker niet op de verplichting maar vooral op de zwaardere klusjes in deze tijd :-)). Gelukkig staat er een heel tuinweekend voor de deur. Waarin we (tenzij het regent) gaan opruimen, opruimen en opruimen.

Stukje voor stukje, vak voor vak en kas voor kas gaan we onkruid wieden, plantenresten van bijvoorbeeld pompoenen, afstervende eenjarige bloemen en doorgeschoten andijvie op de composthoop gooien, mulchen rond de planten die mogen blijven staan (zoals de boerenkool, palmkool, pluksla, bietjes, etc.). En dan heb ik het nog niet over het bij elkaar rapen van labeltjes, lege potjes en emmers, pootstokjes, zaaibakjes en al die andere dingen die ondertussen links en rechts in de tuin zijn blijven liggen. Er staan nog stekken die overgepot moeten worden, planten die de kas in mogen voor een droge en net iets minder koude overwintering, zelfs wat vaste winterharde sierplanten die ik nog uit moet planten.

Ik kreeg afgelopen zomer van tuinbuurman Jan een kleine olijfboom die hij bij iemand die de boom niet meer wilde uit de grond haalde. Met slechts enkele nietige worteltjes, amper 10 centimeter lang, ik dacht dat het niks zou worden. Maar na het oppotten in potgrond met veel brekerzand, perliet en vermiculiet heb ik het boompje flink teruggesnoeid, in de schaduw gezet, elke week voeding en vocht gegeven. Heel voorzichtig kwamen er nieuwe takjes en blaadjes. En nu, 4 maanden na het hachelijke oppotten staat ze er stralend bij! Ze mag de kas in voor de overwintering. En misschien mag ze wel in een pot blijven.

De knoflooktenen die ik 3 tot 4 weken geleden plantte beginnen uit te lopen. Ze kunnen de komende weken nog wat groeien, voor niet alleen de lucht maar ook de grond koud wordt, en ze pas eind februari weer verder groeien.

En we kunnen dus nog volop uit de tuin oogsten; van koolrabi, boerenkool en palmkool tot snijbiet, bietjes, winterrammenas, andijvie en pluksla. Het wordt tijd om de geoogste pompoenen die we nog niet hebben gegeten naar zolder te brengen voor bewaring. Het wordt tijd om bladeren bij elkaar te gaan rapen voor bladaarde/bladcompost. Het wordt tijd om de composthoop om te zetten. En tijd om een kapotte plank van een verhoogde bak te vervangen. Als er nu mest zou komen zou ik het al wel over de Japanse haver in de kas willeb verdelen. Dan kan ik daarbovenop de minder winterharde planten in potten zetten. Zoals deze Salvia Amante, één van mijn favorieten (net als Black & Blue en Amistad). Ze bloeien allemaal nog volop en lokken daarmee de laatste en wat sloom en moe geworden hommels naar de tuin:

In september geniet ik nog zo lang mogelijk van de zomer, in oktober verzet ik me altijd een beetje tegen het einde van de zomer en het begin van de herfst, zeker als het mooi weer is. Maar nu weet mijn trage biologische klok ook dat het echt herfst is. Tijd om op te ruimen, te oogsten, de grond te verzorgen, denken aan compost, mest, bladaarde, etc.. De zomerjas zit in de was, de winterjas is van zolder gehaald. En mijn gevoerde laarzen, want de tuin zal tot in het voorjaar kletsnat blijven (tenzij het stevig gaat vriezen). En natuurlijk begin ik na te denken over moestuinjaar 2023!

Ik eindig dit blog waar ik ook mee begon: dat we een hele week niet naar de tuin zijn geweest. Dat komt natuurlijk door de zadenlijst. Iedereen die zaden heeft besteld heel hartelijk dank daarvoor!! In principe moet iedereen die zaden heeft besteld ondertussen bericht hebben gekregen dat de envelop op de post is gegaan. Dit weekend ga ik nog even de bijzondere bestellingen nakijken (mensen die nog niet hebben betaald, een huisnummer vergaten door te geven, etc.). En dan ga ik volgend weekend wellicht nog wat uitverkochte soorten terug in de lijst zetten. Ik ben vooral heel benieuwd wat mensen volgend jaar van de 3 tomatenmengsels vinden en hoop dat ze dat nog eens willen laten weten!

En nu…… is het mijn tijd om zaden te bestellen. En als het regent zou het zomaar kunnen dat ik mijn planning er al eens bij pak en wat in ga vullen. Twee kan ik er al wel noemen: ik geef het teveel aan tomatenzaailingen altijd aan tuinburen. Ik zag bij één van hen dit jaar een tomatenplant met de naam ‘oranje ‘Sprite van Diana’ :-). Dat kan natuurlijk niet, Sprite is rood. Peter vertelde dat hij dit tomaatje al een paar jaar elk jaar weer zaait, hij weet niet hoe en wanneer en met welk ander tomaatje ze gekruist is maar de opbrengst is meer dan prima, de tomaten lijken op Sprite maar dan oranje, en wat groter. Met een heerlijke smaak, en lekker vroeg. Oftewel: ik kreeg wat zaden en die ga ik zeker komend jaar zaaien.

En ik kreeg afgelopen zomer een appje van tuinvriendin Laura: zij kreeg uit Servië van de moeder van de vriend van haar dochter zaden van een tomaat met de naam Voljuska of Vojluska. Ze appte dat ze er een tomaat van had geoogst die helaas wel laat was en niet een heel grote opbrengst gaf maar dat die zo belachelijk lekker was dat ze de tomaat gelijk en helemaal in haar uppie ‘opgevroten’ had. Die moet je proeven!!!”, appte ze met uitroeptekens. Een weekje later kreeg ik een hardvormige donkerroze tomaat die ik zelf ook zo enorm lekker vond dat ik met moeite een stukje aan Ruud afstond. De lekkerste tomaat die ik ooit at? Misschien, ik denk het zelfs wel, al zijn omstandigheden als vocht, voeding en rijpheid van de tomaat, en mijn trek of honger op dat moment natuurlijk ook bepalend. Met maar 1 tomaat is het lastig vergelijken. Maar ze was wel geweldig lekker (en een mindere opbrengst maakt niet meer uit: kwestie van op 2 stammen telen). Ik oogstte uiteraard gelijk zaden, ze wordt zeker in 2023 gezaaid! En zo begint heel in de verte in mijn hoofd een nieuw moestuinjaar al weer een beetje vorm te krijgen.