Herfst

Dat was al gelijk een mooie test voor de verschillende soorten bodembedekking. De hele week niet alleen flink wat regen maar ook veel wind, heel veel wind.

Geen tuinweer deze week, slechts 1 dag dat het droog was en er geen windkracht 7, 8 of zelfs 9 stond. Op die dag hebben we nog een bak gevuld met gevallen blad, om wel goed de eigenschappen te kunnen ervaren tussen de verschillende bodembedekkers.

Persoonlijk vind ik het niet de mooiste bak (het oog wil ook wat :-)), en daarom is het de achterste bak op de tuin met verhoogde bakken geworden, aan het einde van de tuin dus. En met windkracht 7 die dag ervoeren we gelijk al wel dat vers gevallen blad nog zo licht is dat het heel snel verwaait.

Zo, opgelost. En dit rek zal een week of 3 mogen blijven liggen, en dan neem ik aan dat het blad nat en zwaar genoeg is om zichzelf in de bak vast te houden.

En dus ziet de tuin met verhoogde bakken er nu zo uit:

Niet op de foto te zien maar we hebben in totaal 14 bakken, daarvan hebben we er 3 bedekt met stro, 1 met blad, 5 met de gekregen kokos-bodembedekker van Pokon en 5 met de gekregen cacaodoppen. De rest van de tuin is bedekt met stro, een klein deel met verse mest (waar volgend jaar de pompoenen en courgettes mogen komen), en de kassen krijgen dus geen bedekking (absolute eis van Ruud :-)).

Voor nu, als ik zou moeten zeggen over de ‘verwaaibaarheid’ van de verschillende bedekkingen van laag naar hoog: het blad in deze staat komt even op 4 want verwaait dus zeer gemakkelijk (maar dat is niet eerlijk want moet eerst nog nat worden en zich zetten in de bak). Op plaats 3 komt dan het stro, dat we toch wel ook flink aan hebben moeten vegen na alle wind van deze week. Op plaats 2 komen dan de cacaodoppen die als ze nat zijn zeker goed blijven liggen, maar als de bovenlaag droog is ook wel iets verwaaien. En op nummer 1 komt de kokosbedekking; uit elke bak maximaal een stuk of 10 brokjes gewaaid en meer niet.

Is voor mij in ieder geval al een niet verwachtte uitkomst (want ik dacht dat naast het nog droge blad vooral de lichtgewicht cacaodoppen makkelijk zouden verwaaien). Er zijn vast ook mensen die dit allemaal erg oninteressant vinden, maar voor ons, 18 kilometer van zee, met altijd wind, en vaak ook wel veel wind, is dit toch wel belangrijk :-).

En dan……

De eerste knofloken lopen uit! De foto een dag of 7 geleden gemaakt en eergisteren even andijvie van de tuin gehaald (want ja, we eten nog steeds meerdere keren per week van de tuin) en toen zag ik dat er al weer meer boven de grond stonden. Ik ben er blij mee.

Ook blij mee 🙂

De derde kas is voor de helft gespit en de ‘weeuwenteelt’ bloemkool en spitskool staan in de grond, daartussen zie je nog wat andijvie. Het is elk jaar wel wat tobben met het weer, ik zaai de kolen begin september, en het ene jaar met mooie herfst groeien ze hard en zijn ze behoorlijk groot (mijn ervaring is dat extra groot wel ook extra kwetsbaar is). In dit jaar met veel regen en weinig zon in de herfst zijn ze wat kleiner dan normaal. Maar we zullen het wel zien, er hangt minstens zoveel af van het weer in de winter en de vroege lente (hoe meer zon, koud of niet, des te sneller zullen ze groeien, maar eigenlijk willen we dat ze pas vanaf februari goed gaan groeien).

Bij het rooien van de bieten bleven er wat kleintjes over (niet te klein natuurlijk, zo’n 4 tot 5 centimeter groot). Mooi formaat om te gebruiken voor zadenoogst.

Rode bieten zijn tweejarig (al kunnen sommige rassen in een droge zomer ook nog wel eens al doorschieten in hun eerste jaar, maar dat is dan eigenlijk al laat want in juli). Deze geoogste rode bietjes ga ik in een piepschuimen bak bewaren, op wat heel lichtvochtige grond, na de foto is er wat zand op gegaan en het deksel erop. En zo mogen ze in de kas blijven staan, koud maar niet bevriezen. Eind februari ga ik de bak openen, en 3 mooie exemplaren uitkiezen die ik dicht bij elkaar ga uitplanten. Ze zullen dan aan het eind van de lente al groot genoeg zijn en door gaan schieten, bloeien in juni en juli, en dan kan ik in augustus/september de zaden oogsten. Wat een gedoe voor de oogst van rode bietenzaden, hè? Maar wel leuk om eens te doen! En ik doe dit ook alleen maar bij een ras dat ik heel mooi en bijzonder vind en niet overal kan kopen. In dit geval de McGregor-kroot, met lekkere donkerrode krootjes die niet snel doorschieten, niet vezelig worden, lekker zoet zijn, en ook nog eens erg mooi met diep donkerpaars blad. Even voor alle duidelijkheid een foto….

Ja, zo mooi dus. Daar wil ik zeker erg mijn best voor doen :-).

Tot slot nog een foto van een lekkere taart:

Geen mooie foto, want de taart zit nog in z’n vorm en is nog heet, en het koude licht van de ledlamp boven het aanrecht helpt ook niet. Maar wel echt een lekkere taart, en zo toepasselijk in deze Sinterklaastijd. Op de bodem van de taart gaat amandelspijs, en gedroogde abrikozen en rozijnen die zijn gekookt in sinaasappelsap, en daar bovenop een dikke laag appelstukjes (natuurlijk van eigen tuin :-)), en tot slot van hetzelfde deeg als de bodem bolletjes die lijken op, en smaken naar kruidnootjes. Ik heb het recept op de pagina over Appel geplaatst, onderaan die pagina.