Helmpje

Koud, te koud voor de planten maar ook te koud voor onszelf. En dus vermaken we ons in huis prima met wat achterstallig onderhoud en met dat wat er binnen wil kiemen of wortelen.

Even de tussenstand:

Van de 10 Serehstengels (citroengras dus) hebben er 9 zoveel worteltjes dat ik denk dat het goed met ze komt, 1 (toevallig rechts op de foto) heeft wel een heel klein wortelpuntje maar wordt ook wat zacht en bruin onderaan. Nou ja, 9 uit 10 vind ik ook niet slecht, en het brekebeentje krijgt nog wel tijd hoor, we geven het niet zo snel op.

Van de 4 zoete aardappelen gaat het er met 2 uitstekend, met 1 redelijk en met 1 slecht (die krijgt schimmelpluis onderaan, wat ik er elke dag even voorzichtig afveeg, en gelijk even het water ververs). Maar (nog) geen worteltje bij nummer 4.

Ook dat geven we nog niet op maar vandaag wel nog even 2 nieuwe zoete aardappelen gekocht om ook in water te zetten. Ik zoek er altijd de kleinste (maar wel gezond natuurlijk) voor uit die ik kan vinden. Die heel grote zoete aardappelen vind ik niet handig, passen niet in het glas, te groot en onhandig om goed op te potten later.

In ieder geval kun je op de foto zien dat de 3 goede aardappelen in ieder geval al worteltjes aan het maken zijn. Maar er is nog een lange, heel lange weg te gaan voor we aardappelen kunnen oogsten :-).

En verder…… omdat het zo koud is en we niet op de tuin zijn geweest, maar binnen gezaaid. Ik weet het, ik zeg altijd “doe het nou niet”, je krijgt er lange, dunne, iele zieke zaailingen van. En dat is ook echt zo. Maar ik heb koud gezaaid, op zolder, voor het kleine raam daar. Het zal er niet veel warmer zijn dan zo’n 10 of hooguit 11 graden. En zo licht mogelijk, voor het raam. En zodra de zaden kiemen mogen de bakken met zaaisels gelijk naar de tuin (komende week dus).

Maar ik heb in ieder geval bosuien gezaaid, zomerprei, wat spitskool en vroege savooikool, de 2 Lathyrussen-soorten voor dit jaar. De kapucijners en doperwten. Wat rucola, en mosterdblad, en dat is het geloof ik wel zo’n beetje. Het is ook genoeg, 2 grote zaaitrays vol en 2 bakjes. Elke dag even goed bekijken, water geven wanneer nodig. En zo in huis kunnen de meeste soorten wel ergens volgende week kiemen, en dan kunnen ze dus zo, zonder af te harden, naar de koude kas om daar verder te kiemen en te groeien.

Dat is de koude kamer. Dan is er nog de warme kamer, voor de aubergines, pepers en paprika’s. Op de foto zie je een bak met peperzaailingen, de foto lijkt wat wazig maar dat komt door het tegenlicht; de zaailingen staan heerlijk in de volle zon op te warmen.

Er zijn er nog meer zaden in de koffiefilters gekiemd, die ondertussen ook weer opgepot. En zo begint het kamertje zich al aardig te vullen met de zaailingen. De zaailingen zien er in ieder geval gezond uit, 2 gezonde kiemblaadjes, fier overeind, 3 per potje.

En toch zijn er ook nog 16 soorten die (nog) niet willen kiemen. Ik heb gelukkig nog ruim de tijd, maar ga wel komende week de zaaisels er al tussenuit vissen waarvan ik eigenlijk ook al niet meer had verwacht dat ze nog zouden kiemen, zaden die oud zijn, en nu al helemaal grijs worden en schimmelen zullen echt niet meer kiemen. Jammer. Maar biedt ook perspectieven. En dus afgelopen week zelf ook nog maar zaden besteld van paprika’s en pepers, altijd leuk. Nog even en ik hoop dat er wat soorten niet kiemen zodat ik van de nieuw bestelde zaden toch ook nog wat kan zaaien :-).

Wat niet aan de beurt komt gaat de koelkast in en wordt volgend jaar gezaaid. In de koelkast blijft de kiemkracht en het kiemvermogen van peperzaden duidelijk een stuk beter/sterker. In de koelkast liggen trouwens ook 3 koudekiemers, via de denomethode maar dan dus in de koelkast in plaats van in de propagator. Morgen mogen ze eruit en gaan ze de warme zadenkamer in, in de hoop dat ze genoeg ‘winterkou’ hebben gekregen om de lente in te willen gaan en willen kiemen.

Tot slot wil het toch nog even over ‘helmpjes’ hebben. Met de denomethode heb ik er niet zoveel meer, en die op de 2e foto is eigenlijk al niet meer echt een helmpje. Maar iedereen die pepers, paprika’s, aubergines of tomaten zaait weet wat ik bedoel. Dat er wel eens zaden zijn die kiemen maar waarbij het zaadhoesje zo vast op de zaailing blijft zitten dat de blaadjes er niet uit kunnen ‘breken’.

Lastig want je kunt er weinig mee. Vooral niet aan pulken want vaak scheurt daardoor een blaadje af en wordt het alleen maar erger. Ik heb er in het Tuindagboek van 17 maart 2014 ook al over gehad, en daar een betere foto dus die heb ik hier ook nog even gebruikt.

Uiteindelijk kan alleen de zaailing zichzelf redden; zonder blaadje kan hij niet groeien, dus het worteltje blijft klein. En zonder worteltje krijgt het blaadje niet de kracht om uit het zaadhoesje te breken. Een soort vicieuze cirkel Zo licht mogelijk zetten helpt. En de grond goed vochtig houden, maar ook het ‘helmpje’ een paar keer per dag nat maken.

Niet de hele zaailing nat maken, maar je vinger onder de kraan houden en net de druppel die op je vinger zit op het helmpje laten zakken. En dan zullen 9 van de 10 zaailingen zich weten te redden en de blaadjes uit het te krappe helmpje weten te kruipen.  Vochtig houden en de zon in dus.

En dan wurmen de blaadjes zich uiteindelijk op eigen kracht uit het helmpje. Zoals je op de 2e foto kunt zien zijn de blaadjes al zo sterk dat ze het nu echt prima op eigen kracht kan. Vooral niet aankomen. Volgende week zal ze het zaadhoesje van zich hebben afgeworpen.

En dan is het wachten op het eerste echte blaadje. Want deze 2 blaadjes zijn nog de kiemblaadjes, ze zullen later, wanneer er voldoende blaadjes aan de zaailingen groeien, van de plant vallen. Maar nu nog even enorm belangrijk.