Hart onder de riem

Ik zag zojuist een grote ‘kop’ op de website van de KNMI (een website die ik rond deze tijd zeker dagelijks bezoek):

KONINGSDAG WORDT KOUDER DAN KERST.

Ja, bijzonder is het wel. Ook hier is dit ons uitzicht:

Zoals je ziet blijft de hagel en sneeuw hier niet liggen. De nachttemperatuur komt niet meer onder nul,  maar het is wel bar koud, vooral door regen, sneeuw, hagel en een windkrachtje 6. Geen tuinweer en dus we zijn sinds zondag niet meer geweest. Wee beginnen wel een beetje te vrezen, niet eens voor vorstschade aan planten, maar vooral voor het stijgende grondwater en de hagel. De hagel kan jonge blaadjes van uitgeplante zaailingen echt ernstig verminken, en aan het einde van de dag stonden er blijvende plassen water, in tuin, op straat en zelfs stoep.

En dan denken we natuurlijk aan die arme aardappelen die in de grond liggen, koud maar vooral ondertussen in het water. Water dat hier niet zo maar verdwijnt na een drogere dag, en als aardappelen langer dan 48 uur in water liggen zijn ze ten dode opgeschreven. Dus bij elke nieuwe hagel-, sneeuw- en regenbui daalt ons humeur.

Maar als we de nieuwsberichten zien, met beelden van een witte wereld in andere delen van Nederland, van glijpartijen op de weg, sneeuw die blijft liggen, hagel, etc., dan beseffen we dat we hier nog niet mogen klagen. Al wordt de kans dat wij dit jaar onze aardappelen moeten kopen met de dag groter (niet dat dat erg is, maar een mens rekent gewoon op een leuke oogst van lekkere onbespoten eigen aardappelen, zeker na het verlekkerd uitkiezen van rassen, kopen, voorspruiten, uitmeten, poten, etc.).

Afijn, tuinieren is ook maar roeien met de riemen die we hebben (om nog maar een gezegde te gebruiken). En dus hebben we de eerste tomaten en paprika’s geplant. Huh? Ja, met de gedachte dat de vollegrond in de kas ondertussen al zo’n 12 tot 13 graden warm is, en zaailingen in potjes elke dag in de zon warm worden en in de nacht sterk afkoelen. Ons lijkt het gewoon beter om de zaailingen te planten in grond die wat stabieler is qua temperatuur. Maar dat is niet wetenschappelijk bewezen hoor, dat hebben we zo zelf maar beredeneerd.

En dus zondag naar de tuin. Zo was de situatie bij aankomst:

Ja, een nogal overvolle toestand van weeuwenteelt kolen, wat rommel, en vooral zaailingen in alle formaten.

We hebben gewoon alle rommel naar links geschoven (naar buiten was geen optie want op de foto schijnt de zon, maar tussen die zonnige perioden door valt er flink wat hagel en er staat een gure wind).

Alle zaailingen van tomaten en paprika’s zetten we uit in deze kas, allemaal op dezelfde rijafstand van 50 centimeter en 40 centimeter in de rij (en dat betekent dan dat we 3 planten op gelijke afstand van elkaar in elk rijtje kunnen zetten. De planning en indeling van de kassen lag in januari al klaar, het is alleen zoeken in de bakken met zaailingen naar de juiste Cultivars voor de juiste plaats.

En zo ziet de rechterkant van de kas er dan aan het einde van zondag uit:

Mooi hè? En zo zonnig ook. En het verbaast me elk jaar weer hoeveel planten er eigenlijk in zo’n kas kunnen. Er staan er hier 35 aan één kant (waarvan de paprika’s, pepers en aubergines ook nog altijd met 3 tegelijk worden geplant – ik heb daar 3 jaar geleden eens een tuindagboek over geschreven: Pepers per 3).

Je zult begrijpen dat ik de linkerkant van de kas niet meer laat zien, voor het geval iemand me op gaat geven voor een programma als ‘Mijn leven in puin’ en zo :-). Dat is zorg voor later, uiteindelijk is er één ding dat vast staat; bij elke zaailing die wordt uitgeplant wordt het aantal zaailingen dat in alle kassen nog in onderbakken staat  kleiner (niet helemaal juist want heel veel zaden kiemen nog en moeten nog worden verspeend :-)).

Maar we zijn blij dat de eerste planten in de grond staan. Netjes gelabeld:

Ik gebruik er oude verticale lamellen voor, in repen geknipt, puntje eraf, plakband erop en beschrijven met een permanent marker. Zo gaan ze jaren mee, eind van het jaar plakbandje eraf, nieuw plakbandje erop en weer te beschrijven.

Ik hoop dat iedereen in ieder geval een beetje opgewekt wordt van dit zonnige tuindagboek, het helpt ons wellicht ‘de donkere dagen voor koningsdag’ door!!

Op de foto: ook in de kas vielen, door de op een kier openstaande ramen, nog wat hagelsteentjes op de paprikaplanten. Maar die zijn door de zon al zo warm dat de hagelsteentjes binnen enkele seconden smelten.

Normaal gesproken kijken we in  deze week al uit naar de eerste gierzwaluwen (bijna standaard zien we hier de eerste op ouderwetse Koninginnedag, 30 april). Maar wie denkt er met dit weer aan gierzwaluwen? Sterker nog, we kunnen het ook omdraaien welke gierzwaluw denkt er op dit moment in hemelsnaam aan Nederland? Ik vrees dat we nog even moeten wachten op die gillende, vrolijke vogels uit het zuiden die er altijd uitzien alsof ze tikkertje in de lucht spelen.

Iedereen sterkte in de komende dagen!! Ik heb toch duidelijk de mensen van journaal, knmi, etc. horen beloven dat vanaf zaterdag de kou elke dag iets minder wordt, al gaat het dan gewoon regenen in plaats van sneeuwen en hagelen.

We vertrouwen maar op het laatste gezegde van dit tuindagboek dat ik wel vaker noem (omdat het ook echt altijd klopt, nou ja, bijna altijd); Elk weer heeft z’n tegenweer. Wat zullen we een lange, droge en warme zomer krijgen!