Hard werken

“Zij die een volkstuin hebben

zullen zweten terwijl het ondertussen winter wordt”.

Het kan zo op een tegeltje. En het is ook echt zo, in ieder geval hier en voor ons, want we willen op onze vette kleigrond graag voor de winter begint klaar zijn met spitten (of in dit geval grelinetteren – ik heb over dit omwoelen met een soort superspitvork hier iets geschreven: tuindagboek afgelopen voorjaar. Het opruimen en repareren en snoeien en dat soort dingen kan daarna wel.

Ruud heeft zich ontfermd over de tuin, en daar ben ik heel blij mee. Hij ‘moet nog 7 vakken’ zei hij toen hij vanmiddag thuis kwam. Alleen daarom vinden we vakken al heel handig, want daarmee kunnen we een ’target halen’. Als de tuin één groot open veld zou zijn zou ik moedeloos kunnen worden omdat er geen eind aan zit, je moet ergens middenin de tuin stoppen aan het einde van de dag.

Nu doen we vak voor vak, elke dag 1 vak, of 2, of een halve, dat maakt niet uit, maar er is een begin en een eind, en ik heb ook het idee dat het net even stimuleert om nog even het vak af te maken voor we gaan eten of voor we naar huis gaan. Dat klinkt bijna alsof het werk is in plaats van hobby. En dat is overdreven hoor, van hard werken word je lekker warm, het is nu eenmaal nodig, en het is gezond, en zeker bevredigend als je het resultaat ziet. Maar als ik mag kiezen tussen met verkleumde vingers en hijgend als een postpaard over een grelinette heen hangen of in de zomer tussen eenjarige bloemen en zoemende hommels in de warme zon bonen en een bosje Lathyrussen plukken……. lijkt mij geen moeilijke keuze 🙂 .

Afijn, de tuin voor Ruud, de kassen voor mij, en als dat klaar is gaan we samen aan de verhoogde bakken beginnen. En daarna hopen we op verse paardenmest en gaan we kruien. En daarna gaan we stro bestellen en de vakken afdekken. En we moeten 3 verhoogde bakken repareren/deels vervangen. Ik moet de bessen en leiboompjes nog snoeien. Ik moet de tuintafel en de stellingkast in de kas nog opruimen. We moeten nog een braam verplaatsen. En we gaan nog wat nieuwe verhoogde bakken maken. En er moet nog compost worden gereden. En zo nog wel 80 dingen. Maar nu eerst vak voor vak, en kas voor kas.

Kas 1 is al klaar, kas 2 is komend weekend aan de beurt. En afgelopen week kas 3 gedaan. Zo was ze vorige week:

Omdat we hoge planten voor de kas hadden staan (Tagetes minuta en hoge zonnebloemen) hebben we in de zomer alleen de voorkant en een stukje zijkant wit gekalkt (met Temperzon). Dat mag er nu af. En vorig week de dode paprikaplanten uit de kas gehaald, en dat gaf nogal een rommeltje:

Het blad eerst bij elkaar geharkt en op de composthoop gegooid. Daarna de ruiten van de kas schoongemaakt. Daarna het onkruid (ik word gek van die ellendige rode klaver) met zoveel mogelijk wortels weggehaald. En daarna de grond dus omgewoeld met de grelinette. Alsof ze gespit is. Vervolgens wat planken op de gegrelinetteerde (zou het ooit een werkwoord worden?) grond gelegd en de matig winterharde planten in potten naar binnen gesjouwd. Zo drukken de potten niet zo hard op de kleigrond die dan vervolgens inklinkt.

En dit is dan aan het eind van de dag:

Het glas weer helder (niet streeploos schoon maar goed genoeg), opgeruimd, de grond schoon en omgewoeld, de potten naar binnen.

Poeh, weer even wennen, want dan gebruik je toch weer andere spieren dan in de zomermaanden. En zo zaten we nog even uit te puffen, met de voeten op een bankje……

De tijd van waterdichte winterlaarzen met binnenbontje en minimaal 1 kilo aanhangende kleibonken per laars is weer aangebroken, de tijd voor het wassen van spijkerbroeken op 60 graden trouwens ook.

Dit weekend is kas 2 aan de beurt:

Oei, daar is ook nog wel wat te doen 🙂

Tot slot nog even; mocht je nog geen idee hebben wat je als warm voorgerecht met kerst wil maken, maak dit:

Niet een heel mooie foto. Maar geweldig lekker! Dit is een dubbelgebakken geitenkaassoufflé. Twee keer gemaakt, 2 keer gelukt (en ik ben echt geen held in soufflé’s). Één keer met geitenkaas en dat was erg lekker, en de tweede keer in verband met mee etende jonge kinderen de geitenkaas vervangen door half belegen kaas en half Parmezaanse kaas. Was ook erg lekker; hartig, warm, fluffy, zacht, kazig.

En voor de kerst heel belangrijk; in de ochtend al bijna helemaal te maken, moet alleen daarna koel worden bewaard en nog een kwartiertje in de oven rond etenstijd, en vervolgens warm op een bordje zetten met wat je er dan ook bij wilt serveren. Ik heb hier gekozen voor een rucolasalade met gesmoorde stukjes appel, wat geroosterde en grof gehakte walnoten en een mosterddressing, maar met bijvoorbeeld sla, een balsamicodressing en half gedroogde tomaatjes ongetwijfeld ook heerlijk.

Dit niet-te-mislukken-en-toch chique-en-vooral-erg-lekkere recept ga ik dit weekend nog even op de receptenpagina schrijven. Edit; geplaatst; Dubbelgebakken geitenkaassoufflé