Hard werken

Eindelijk zon en warmte, en eindelijk begint hier alles een heel klein beetje op te drogen. Niet hard hoor, daavoor is het veel te nat geweest, maar langzaam en gestaag wordt het beter.

En dus enorm veel te doen in de tuin, maar daar is het dan wel erg warm voor. Hier aan de kust is het wat minder warm dan in het Oosten van het land, maar hier hebben we op de volkstuin dan wel weer het feit dat onze tuin rond en tussen 3 kassen van gemiddeld 6 x 3 meter en 2 kleine kasjes ligt. En die stralen zoveel hitte af (in de kassen wordt nu bijna de 50 graden gehaald, met deuren en ramen wagenwijd open), dat het op de volkstuin warmer is dan gewoon op straat.

En leuk werk is het ook niet persé. We halen gewoon uit de grond wat dood of ziek is en weg kan en halen dan zoveel mogelijk straatgras weg dat hier bijna het ergste onkruid aan het worden is (want het kiemt en groeit overal, en het is lastig verwijderen, met elk polletje dat je eruit trekt gaat er ook een flinke klont grond verloren).

Ook niet leuk om in te werken, een tuin die eruit ziet alsof het oktober is. Ruud heeft in de hitte geprobeerd het stuk naast de bonen ‘om te frommelen’ maar het is daar nog steeds zo nat dat het meer plakken modder omgooien werd. Goed, als het maar droogt (Ruud ook, want met dit weer is spitten een werkje waar je wel wat vocht verliest :-)).

De tomaten die Phytophtora hadden zijn er ondertussen uitgehaald, dat waren Japanese Early, Barbaniaka, 506 Bush, en helaas ook Principe Borghese, op 1 plant na (dus die mag onder streng toezicht nog blijven staan).

De ‘dappere dodo’s’ zijn duidelijk de Bursztyn (zelfs al rijpe tomaten kunnen oogsten, zo uit de modder vandaan!), Besser (op foto) en Jip & Janneke. Met dit weer maar zoveel mogelijk blad weggehaald want een stuk verder staan bij de buurman de door Phytophtora hevig aangetaste aardappelen nog in de grond, ik weet niet hoe lang de planten het nog vol kunnen houden, maar dan hopelijk in ieder geval nog wat tomaten kunnen oogsten.

En als we dan in de ochtend hard hebben gewerkt, met onze neus in de richting van alle ellende, gaan we ’s middags onder de parasol zitten, met onze neus richting de bloementuin (met ons achterhoofd dus naar de ‘ellende’ :-)).

Want op de foto helaas niet goed te zien maar die bloeit geweldig.

Bijna alles doet het, daar is heel weinig dood gegaan of ziek geworden van alle regen. Stokrozen, Nepeta’s, Alliums, Salvia’s, Tulbaghia, Phygelius, Agastache, Erigeron, noem maar op, alles staat in volle bloei, en we genieten dan ook van alle bijen, hommels, vlinders, etc. die om ons heen vliegen en de bloemen bezoeken.

En tussendoor snoepen we eens een blauwe bes die rijp is, of een Japanse wijnbes (foto), een trosje aalbessen (helaas geen aardbeien, die hebben onder water gestaan), maar wel de eerste pruimen, de eerste bramen, het eerste annanaskersje, een minikomkommertje, een tomaatje.

Zo langzaam komt het zomergevoel weer een beetje terug (als we maar niet in de kas kijken dan :-)).