Hard gewerkt

Wat een mooie week hebben we! En dat doet ons ook beseffen dat we een beetje op moeten gaan schieten, de tuin klaar maken voor de lente. En dus hard gewerkt deze week.

Maar zoals altijd is er een verschil tussen de plannen en wat we uiteindelijk doen. En zo kwamen we op de tuin, met plannen voor het plaatsen van een verhoogde bak en het schoonmaken van de gebruikte potten. Maar toen kwamen we deze tegen:

Oei, de mestkar……. ook belangrijk, en fijn! Dus plannen opzij, en kruien maar. Ik trek met de hak (je ziet hem nog bovenop liggen) de mest van de kar, in een kruiwagen die ik net onder de kar zet. En Ruud brengt de kruiwagens vervolgens naar de tuin.

Het was al lekker ‘oude’ paardenmest, we krijgen die van een manegehouder dichtbij de tuin. De kar staat soms al wel een paar dagen te wachten voor hij tijd heeft om de kar bij ons tuincomplex neer te zetten. En dan begint de compostering soms op de kar al op gang te komen.

Misschien is het hier iets beter te zien, zodra ik mest weg haal en er een onderlaag bloot komt te liggen voel ik de warmte al en komt de rook van de mesthoop af.

Als ik nog wat dichter inzoom op de mesthoop zie je dit:

Ook hier komt de rook er vanaf. En je ziet al helemaal wit uitgeslagen stro en mest, alsof het zo warm is dat het brandt en in as verandert. En dat is dan nog niet eens zo overdreven gezegd, ik heb de compostthermometer nog even in de hoop gestoken; 68 graden! Zoals ik op de pagina over compost maken al eens heb verteld is dit het resultaat van groen (mest) en bruin (stro) materiaal dat gemengd is in paardenstalmest, en dat dus al snel kan gaan composteren, binnen een paar dagen.

En zo zag een paar uur later de tuin eruit:

Ja, er lagen nog wat restjes sneeuw, maar wij hebben het niet koud gehad 🙂 . Naast de mest die je ziet ligt er ook nog wat op de composthoop, en een paar kruiwagens voor de kas voor de courgettes.

En dus niet toegekomen aan het maken van een bak en het schoonmaken van de potten, en toch blij! Dat neemt niet weg dat we toch ergens deze week ‘onze target’ wilden halen, en dus woensdag nog een dag naar de tuin. Wat een heerlijk weer, compleet lente, de zon schijnt, geen wind, 12 graden, sjaal af, handschoenen uit, vogels fluiten. En lekker gewerkt. Met dit als resultaat:

Ruud hard gewerkt, 1 bak klaar en een volgende op 1 kant na (maar de planken waren op, eerst weer nieuwe kopen). In de 2 bakken heeft Ruud een laag verse mest gegooid. Nooit voor uien, worteltjes of bonen gebruiken hoor! Maar hier gaat nog een laag grond overheen en dan mogen er in mei koolgewassen en vruchtgewassen in. De urine uit de mest is tegen die tijd wel uitgespoeld, en als het meezit is de mest al aan het composteren, en heeft daarbij wat warmte afgegeven, en heeft het heel veel actieve bodemorganismen opgeleverd. Maar dat duurt dus nog een paar maanden.

We willen nog 2 bakken maken (ergens in de komende 2 weken) en dan is het genoeg voor dit jaar. Want dan gaan we natuurlijk tuinieren; sjalotten en uitjes poten, kapucijners en doperwten voorzaaien, rekken voor de doperwten plaatsen, kool voorzaaien, bloemen zaaien, de tuin mest geven, etc..

En dit was mijn taak voor die dag:

Oh ja, dat stond al zo sinds ongeveer november. Ik heb alle potten stuk voor stuk leeg gekiept in een kruiwagen, vervolgens zoveel mogelijk resten van planten eruit gehaald, nog een pissebeddennest gevonden en dat op de composthoop gegooid (ga daar je werk maar doen!), wortels eruit, en restje onkruid. En goede, losse grond weer terug in de potten, want natuurlijk is die nog prima bruikbaar, er zit alleen geen voeding meer in, maar die voeding ga ik pas geven wanneer er weer planten in worden geplant.

Na een paar uur was dit het resultaat, het zonnetje staat ondertussen laag, alles netjes aangeveegd, potten gevuld met schone, goede, losse potgrond met brekerzand gemengd.

Er is misschien niet heel veel aan te zien. Maar wacht maar, tot alle bloemen en planten van de planning hier staan. Want lege potten staan nog achterin de tuin. En in de kas staan de overwinteraars als Salvia Amistadt, wat Fuchsia’s, en eigenlijk weet ik niet wat er nog meer staat. Dat is een taak voor volgende week; de potten die in de kas staan nakijken, dood blad weghalen, terug snoeien, voeding geven en water geven; dan kunnen die planten in de kas weer aan de groei komen.

Met pijn in het hart nog een muntplant weggegooid. Want hoeveel munt wil een mens hebben, ik heb Marokkaanse munt, basilicummunt, Zwitserse munt en citroenmunt, dat waren ‘2 munten’ teveel (je moet het ook allemaal nog maar een heel tuinjaar water geven hè). En als ik heel eerlijk ben vind ik de Zwitserse munt zelf de allerlekkerste, een sterke munt, als van die heel erg pepermuntachtige kauwgom met de naam spearmint of smashmint of zoiets. Heel erg frisse munt, lekker!

En de laatste aardperen geoogst, pot weer schoon en leeg. En zo zijn we wel toe aan een nieuw tuinjaar. Nog 2 weekjes en dan ga ik tomaten zaaien, ook altijd een project op zich: niet eens het zaaien maar vooral het verspenen van die 100 zaailingen en vervolgens het herbergen in huis tot ze mee mogen naar de tuin 🙂 .

En tot slot nog even een foto van het eerste leven in de tuin (in de kas dan hoor):

Anderhalve week geleden gezaaid, spinazie, en nu al aan het kiemen. Met de zon van de afgelopen dagen is het lekker warm geweest in de kas. En voor ons is dat toch een soort begin van het nieuwe tuinjaar, de eerste oogst is in de verte in de maak 🙂 !