Gevonden

Druk… druk… druk… druk. In de achtertuin, in de volkstuin, in de kas, thuis, met de zaden. Dus deze week slechts één keer naar de volkstuin geweest, wel veel gedaan die dag. Ruud heeft 1 kas helemaal gespit en compost toegevoegd, 2e kas bijna klaar, en daar staan ook (eindelijk) nu de weeuwenteelt bloemkool en spitskool zaailingenin de grond. Komend weekend aan kas 3 beginnen en dan komt het eind in zicht.

En buiten doen we stukje voor stukje. Alleen daarom houd ik al zo van vakken, elke dag een vak klaar en niet ergens beginnen en voorlopig geen einde in zicht. Makkelijk een target te halen want ik ga altijd uit van 1 vak per dag :-). En dus is het vak achterin de tuin bij de fruitbomen klaar, en dan ook echt helemaal klaar: onkruid weg, wat compost erop, stro erover, bomen gesnoeid.

Hetzelfde geldt voor het stukje met de bramen:

Heel lastig te zien op foto’s; omdat er achter onze tuin nu eenmaal weer een andere volkstuin ligt. We hebben onze braam aan de rand van onze tuin staan; dat is heel handig maar we moeten dus wel ook goed voor haar zorgen, we willen niet dat ze onze tuin in groeit en zeker ook niet dat onze buurman aan de andere kant van het hek last van haar krijgt.

En dus snoeien we haar nu; want het snoeien van bramen is nu echt heel gemakkelijk, je kunt nu nog heel duidelijk zien wat oud en wat nieuw is. Oud is heel donkerbruin, kaal, bevat vaak nog restjes van trosjes bramen. Deze takken snoeien we helemaal tot op de grond terug. Nieuw bevat nu nog blad, het zijn sterke, groeikrachtige en extra lange takken, die binden we aan langs het gaashek dat er staat.

We binden alles op, alles wat echt heel veel te lang wordt korten we gewoon wat in. En we laten geen takken op de grond komen (want bramen stekken zo gemakkelijk, voor je het weet heb je 24 vierkante meter ondoordringbare braam :-)).

Zo is ze goed en mag ze haar ‘winterslaap’ in gaan, in maart gaan we haar eten geven en begint de hele cyclus van groeien en bloeien en vrucht zetten weer opnieuw.

En kunnen wij nu dus weer aan een nieuw vak beginnen; snoeien, onkruid verwijderen, compost erop, stro erover klaar. Volgende vak. etc.

Kijk, zomaar gevonden:

Een vergeten tomatillo, nog helemaal intact. Alleen de nerven zijn nog over van het hoesje dat ze afgelopen nazomer had. Zo sterk zijn dus nerven, ook bladnerven, zo zonder bladmassa ertussen doet het me denken aan zowel een skelet als bloedvaten van een mens; het heeft maandenlang alles gevoed en alles bij elkaar gehouden en zelfs nu beschermt ze de vrucht nog.

Ik wil niet al te sentimenteel overkomen, vandaar dat ik wel gelijk maar even meld dat ze nu gewoon op de composthoop ligt :-).

Maar ik ken iemand die van gedroogde bladeren (de nerven dus) en vruchten kerstdecoraties maakt, door eventuele vruchten te verwijderen en de nerven goud- of zilverkleurig te verven met een spuitbusje.

En zo vind ik dus nog wel eens wat bij het opruimen. Gevonden naast kas 2, onder de bonenstaken die we daar uit de grond hebben gehaald:

Groen, bont blad, laag. Zou het zomaar een zaailing van de Barbarea vulgaris variegata kunnen zijn? Even geproefd, en jawel, heel zeker weten (ze smaakt groenig met een licht pittigheid als van rucola). Ik probeer haar al 2 jaar te zaaien maar het lukt me maar niet, misschien niet de goede methode, temperatuur of zaden. Maar nu vind ik haar, zomaar midden in onze tuin, een zaailing van een plant die ik een jaar of 5 geleden had.

En dus gelijk Ruud geroepen; “Ruud, Ruud, kom eens kijken. Kijk, een zaailing van de bonte Barbarea vulgaris. Die moet blijven staan hè! Niet eruit halen hè!”. Ruud werpt er een vluchtige blik op en zegt “Tuurlijk”. Maar ik weet allang dat als Ruud ’tuurlijk’ zegt er gewoon 75% kans is dat de zaailing over 4 weken ineens is verdwenen en in een emmer met onkruid ligt. Ik heb al lang geleden geleerd dat als er dingen belangrijker voor mij zijn dan voor Ruud, dat woorden dan niet genoeg zijn. En dus sla ik 4 paaltjes om de plant heen in de grond, in de hoop dat het zo een beetje lijkt op een waarschuwingsbord met rood kruis :-). Zo, nu is ze pas veilig.

Komend weekend gaan we weer verder; vak voor vak; opruimen, snoeien en/of onkruid wieden, compost of mest erop, stro erover, vak voor vak gaat de tuin de winterrust in.

Op de foto zie je de Fuchsia die in een pot vrolijk doorbloeit.

Die potten komen dus als laatste aan de beurt, zo lang de planten nog bloeien genieten we er nog even van. De Fuchsia in pot gaat over een paar weken (als het echt koud wordt) de kas in; zonder water, en met wat stro tussen de potten en planten hopen we dat ze de winter weer overleeft.

En tot slot dan nog een foto van een toetje dat ik gisteren maakt:

Bladerdeeg, gevuld met een laagje amandelspijs, daarop stoofpeertjes uit eigen tuin/inmaak, daarop wat zwarte bessengelei (ook uit eigen inmaak natuurlijk), afgedekt met bladerdeeg en bestrooid met poedersuiker. We hebben het gegeten met wat lobbig geklopte slagroom met wat kaneel erdoor. Was lekker :-). Recept zal ik voor nu nog even op de pagina met peren zetten.

Maar, en dat zijn tot slot dan nog even de meldingen van huishoudelijke aard:

• komende winter ga ik alle recepten die nu nog op de pagina’s van de verschillende groenten, etc.  staan daar weg halen en in een nieuwe pagina zetten met alleen maar recepten (een beetje zoals de pagina met inmaakrecepten er nu uitziet)
• het versturen van de nieuwsbriefmail nadat ik een tuindagboek heb geschreven werkt nog niet goed, sommige mensen krijgen wel een mail, maar heel veel mensen ook niet. Daar wordt aan gewerkt, ik hoop dat iedereen tot het goed werkt gewoon af en toe wil komen kijken of ik iets in het tuindagboek heb geschreven!
• de zadenlijst gaat volgens schema, en ik hoop en verwacht nog steeds dat de zadenlijst ergens tussen 20 en 26 november op de website staat. Zodra ik een definitieve datum weet meld ik het hier.