Floriade
Een paar weken geleden kaarten gekocht voor de Floriade. En gisteren de lange tocht gemaakt, van Spijkenisse naar Venlo, ruim 2 uur rijden. Vroeg op pad, met Ruud, zus, nichtje en vader, een bont gezelschap, in leeftijd varierend van 10 tot 76 jaar, de jongste snel, de oudste in rolstoel.
Ik had er niet veel goede verhalen van gehoord, vooral mensen die het ‘wat vonden tegenvallen’, dat er niet zoveel over tuinieren en landbouw te zien zou zijn. Ik weet natuurlijk niet wat mensen er van verwachten, dat bepaalt uiteindelijk vast mee wat je er van vindt.
Hoe dan ook, wij hebben het op een paar kleine minpuntjes prima naar ons zin gehad. Mooi opgebouwd, zeker de grote borders in het achterste gedeelte (Education and Innovation) waren prachtig, op kleur (een border in verschillende tinten geel, een border in lila, paars en rood).
De kassen zijn erg leuk, de Tropische Kas mooi, met veel palmen en bananen, de kas met groenten erg leuk, met tomaten en paprika’s en maïs om te proeven, een leuke workshop koken voor kinderen, etc. En noem maar op, in elk gedeelte van het park was wel iets leuks te zien of te doen (maar we hebben niet alles kunnen zien hoor, daarvoor is het park eigenlijk te groot, we hebben via de website en de kaart die we bij de ingang kregen een keuze gemaakt van wat we wilden zien).
Minpuntjes? De afstanden, het is veel lopen maar daar valt in zo’n groot park niet veel aan te doen. En rolstoelen zijn goed geregeld, kun je vooraf bestellen, prima kwaliteit, maar niet alles is even goed bereikbaar voor rolstoelen (veel asfalt maar ook stukken met grind, soms trapjes/treden waar het rijden met de rolstoel ophoudt). In de kas bijvoorbeeld leuke onderbrekingen in de paden van stenen met een stroompje water ertussen, maar daar kiepte mijn zus mijn vader bijna uit de rolstoel 🙂
Hoe dan ook, wij hebben het er prima naar ons zin gehad, veel leuke dingen gezien, mooi park, veel verzorgd groen, schoon, overal de mogelijk om wat te eten, drinken, plassen, leuke dingen voor kinderen (spelletjes, filmpjes, etc.).
Gisteravond op de terugweg nog wat gegeten, om half 11 thuis, een flink glas cognac gedronken en daarna ons bed in gerold 🙂
En dus straks naar de tuin, want ik heb al besloten morgen en zondag niet te gaan. het schijnt heel warm te worden, en op de tuin, tussen de 3 kassen in, is het dan zonder wind en met al die extra warmte van de kassen niet uit te houden. Vandaag waarschijnlijk alle potten water geven, zaden oogsten, wat tomaten en pepers oogsten (want morgen nog maar meer van de ‘bruschetta-salade’ maken waar ik het in het vorige tuindagboek over had, want dat is hier nogal een groot succes :-)), en sambal (dus het wordt hier binnen ook wel erg warm waarschijnlijk, tussen sambal, kokende tomaten, kokendhete potten). Op de foto boven Doskoi, een erg lekkere vleestomaat, prima opbrengst en 1 van 5 soorten die de ‘overstroming’ in kas 3 heeft overleefd).
In kas 2 staat de Cayenne Ring of Fire, een peper die ik al eens eerder teelde, en niet voor niets in de herhaling. Een meer dan goede opbrengst van medium hete pepers. De vorige keer, 3 jaar geleden, kon ik er in de kas begin juli al van oogsten, in deze ‘zomer met slechte start’ is ze veel later maar wel nog steeds altijd goed……. daar kan ik een aardig potje sambal van maken….. het lelijke touw op de foto is om te zorgen dat ze van zwaarte door opbrengst niet omvalt.
En dus straks oogsten en water geven. Winterandijvie en wintersla heb ik afgelopen week al gezaaid. Nog 2 weken en dan ga ik de weeuwenteelt Spitskool en Bloemkool zaaien. Dat is altijd een beetje het teken dat de zomer voorzichtig aan te einde komt.
Maar hier bloeit er nog steeds behoorlijk veel, later dan normaal begonnen (door het koude en natte voorjaar en begin van de zomer), dus er is gelukkig nog genoeg te genieten.
Op de foto Angelica gigas. Voor liefhebbers, niet alleen voor de kleur. Maar ook voor de bezoekers, want waar soorten als Agasatche, Alliums, etc. veel hommels en bijen aantrekken, trekt de Angelica veel vliegen (ook veel wat sluipwespjes en solitaire bijtjes hoor, maar vooral veel grote bromvliegen).
En tot slot nog even van een éénjarige die ik dit jaar pas heb leren kennen, en erg mee in mijn nopjes; de Centaurea americana Lilac Dream. Hier worden de planten wel ruim 160 centimeter hoog, en ze bloeit met enorm grote (wel 12 centimeter doorsnede) bloemen, in lila.
En dan nu maar hopen dat ze ook zaden wil geven (want dat doen niet alle Centaurea’s hier even graag) – rechts naast haar zie je trouwens nog net de Cleome die ik dit jaar in een mix van wit, roze en paars heb – een toevallige maar mooie kleurencombinatie vind ik zelf. 