Experimenteren

Ik ben het ondertussen zat, wekenlang elke dag windkracht 7 of 8 met af en toe een uitschieter naar windkracht 9, ik krijg er letterlijk hoofdpijn van als de wind te lang langs me heen waait. Maar dinsdag troffen we het; droog, een zonnetje en ‘slechts’ windkracht 6. Naar de tuin dus.

Toen we daar aankwamen liepen we automatisch langs ‘kas 2’ (want daarna kunnen we rechtsaf om de tuintas op tafel te leggen, met flesjes water, een pakje boterhammen en een zak vol zaden). Terwijl we dus langs de kas liepen riep ik achterom naar Ruud: “Kijk, we kunnen een klein bloemkooltje oogsten”!

Ik was dus heel enthousiast, maar Ruud zei alleen maar “Ik krijg hier alleen maar experimenteel eten”. Hij doelde wellicht op de chayote, yacon en de 25 zoete aardappelstekken die in huis staan, maar meer waarschijnlijk is het dat hij met zijn opmerking de Thaise curry voor ogen had die ik het weekend maakte maar die niet helemaal gelukt was/in de smaak viel (ik geef toe, ook bij mijzelf niet).

“Nou, ik ga nu lekker tuinbonen zaaien hoor, en bietjes, rode kool, spitskool, kapucijners, allemaal heel gewoon”, zei ik tegen Ruud. De doperwten en sugar snaps zijn al gekiemd:

Ik heb maar niet tegen Ruud gezegd dat ik ook wat buitenissige soorten zaaide, zoals de geelbonte Barbarea (landkers), violetcress en Fedia cornucopia, die laatste twee voor mij ook nieuw.

Ik vulde ondertussen mijn 4e zaaitray (het is tenslotte bijna maart, ik had een hele tas met zaden bij me), schreef labels, en zaaide er lustig op los. Ondertussen plantte Ruud de 2 rozen buiten uit die in de kas overwinterden (door ruimtegebrek in de late zomer in de tuin). En daarna zetten we samen 2 rekken, 1 voor de kapucijners en 1 voor de doperwten.

En dan kon ik ook nog oogsten. En dat eind februari! Vorige week nam ik al een aantal venkelknollen uit de kas mee, daar heb ik een heerlijke salade mee gemaakt, en we aten er ook nog een lekkere maar wel erg machtige ovenschotel met gorgonzola mee.

De palmkool, zowel buiten als in de kas, begint door te schieten dus die moeten we nodig oogsten, en ook de komatsuna schiet door:

Die bloemknopjes kun je natuurlijk ook gewoon eten, ze lijken wel wat op broccolini maar daar smaken ze niet naar, ze smaken naar de kool die ze is (dus palmkoolbloemknopjes smaken naar palmkool, komatsunabloempknopjes smaken naar komatsuna, etc.). Leuk en lekker om te blancheren en dan in salades te gebruiken, of in een roerbak. Zelfs als een deel van de bloempjes al open is kun je ze nog eten. En verder kunnen we nog bieten en wat kool buiten oogsten, en rucola, mosterdblad, snijbiet, etc. uit de kas.

Aan het einde van de vruchtbare tuindag keken we nog even wat we hadden gedaan. En oogstte ik 3 kleine bloemkooltjes. “Wat zal ik er eens mee maken?”, vroeg ik aan Ruud. “Gewoon koken, met een gekookte aardappel, en een stukje vlees” was het antwoord. Ik voelde het al, overleg, enige inspiratie of experimenteren werd niet op prijs gesteld. En dat terwijl ik net had bedacht dat ik ook wat broccoliniroosjes kon oogsten, en wat komatsunabloemknoppen, ik was al aan het fantaseren wat dat samen voor lekkers zou kunnen worden. Maar eigenlijk was het ook goed zo, want weeuwenteelt bloemkool is wel de allerlekkerste bloemkool die er is, heel zacht, na amper 5 minuten koken al gaar,  bijna lichtgroen van kleur en heerlijk van smaak. Inderdaad misschien wel zonde om daar nog kruiden, sausjes of iets anders aan toe te voegen.

Maar dat gaf ik natuurlijk niet hardop toe. In plaats daarvan zei ik “Prima, maar dan eten we vandaag vegetarische pasta met palmkool, knolvenkel, walnoten en gedroogde tomaatjes”. Ruud vond het prima, met ‘gewoon bloemkool’ op het menu voor de dag erop.

We aten die avond de pasta met ‘verse knoflook’. Want dat was een spontaan experimentje afgelopen najaar. Ik had na het planten van de knoflook (eind oktober/begin november) nog een aantal teentjes over, de kleinste (want de grootste werden natuurlijk geplant). Weggooien was zonde en ik had ook geen zin om ze weer mee naar huis te nemen. Ik bedacht toen dat ik een rijtje in de kas zou zetten, dichter bij elkaar dan normaal (op ongeveer 4 centimeter afstand van elkaar maar de volgende keer zet ik ze nog iets krapper). Met het idee dat ik er dan in en na de winter misschien wat blad van zou kunnen oogsten voor ik ze rond april weer zou moeten gaan rooien wanneer de pepers, tomaten, etc. naar de kas zouden verhuizen.

Maar in de afgelopen 4 wintermaanden groeiden de plantjes best goed, ze zien er nu zo uit:

Ik heb wel een keer wat blad geoogst maar aangezien we nog genoeg knoflook in huis hebben we er verder niets van gebruikt. Maar nu was ik wel nieuwsgierig en haalde ik er wat uit de grond. Ze leken wel wat op stengelui maar hadden een heerlijke, zachte, verse knoflooksmaak:

Na het wassen en verwijderen van de worteltjes konden ze met blad en al fijn worden gesneden en worden gegeten. Zeker een succes, heerlijke ‘stengellook’. Ongetwijfeld zullen ze in de lente nog wat dikker worden. En uiteraard zouden ze ook kunnen blijven staan voor de oogst van slanke verse knoflook in mei/juni of ‘gewone knoflookbollen’ in juli maar ik vind dit juist een erg leuke en lekkere tussenvorm. Voor die andere 2 soorten knoflookoogst heb ik genoeg tenen buiten uitgeplant (en die plantjes zijn ook al weer een centimeter of 20 hoog).

Deze 5 stengellookjes heb ik in de pasta met palmkool gebruikt. En zelfs Ruud gaf toe dat die pasta erg lekker was, ondanks de wellicht ietwat vreemde combinatie van kool en venkel was het heerlijk en voor herhaling vatbaar. Ik heb het recept dan ook gelijk ´s avonds op de website gezet: Pasta met palmkool en knolvenkel

Daarnaast heb ik nog een nieuwe pagina geschreven en daar ben ik ook wel een paar dagen ‘zoet’ mee geweest, over de teelt van Yacón

En de pagina over de teelt van zoete aardappelen begon een rommeltje te worden, met elk jaar weer nieuwe informatie die onder de oude kwam te staan. Ik ben die pagina aan het aanpassen maar dat is eigenlijk net zoveel werk als een nieuwe pagina schrijven en ik ben daar dus nog niet klaar mee. Bij deze alvast de link, ik geef op die pagina aan waar ik ben gebleven met het herschrijven (door op die plaats letterlijk te schrijven dat ik ‘daar ben gebleven’ 🙂 ): Zoete aardappel

Zaterdag gaan we naar de tuin, weer of geen weer, want uiteindelijk blijkt er afgelopen week alsnog een ruit in kas 3 kapot te zijn gewaaid. En terwijl die hopelijk vervangen kan worden (er komt alweer een storm aan en dan is met een glasplaat op een ladder staan voor niemand een optie) ga ik in de kas opruimen, om de grond voor te bereiden op het nieuwe jaar, compost erin, omwoelen, aanharken. Misschien zaai ik nog wel een rijtje radijs of rucola, of een paar rijtjes spinazie, soorten die binnen relatief korte tijd kiemen, groeien en geoogst kunnen worden.

En dan ga ik zondag labels schrijven en de tomaten voor dit jaar zaaien (in huis uiteraard want daar kiemen tomatenzaden al binnen 1 tot 2 weken). Of ik de zaailingen na het kiemen net als vorig jaar weer vrij vlot ga verspenen en vervolgens naar de kas breng hangt ook dit jaar weer van 2 dingen af: de weersverwachting en hoeveel plaats ik thuis heb. En over dat laatste kan ik nu al duidelijk zijn: er is geen plaats meer 🙂