Eng

Nou, niet eng, maar als je voor de eerste keer zaailingen vanuit de denomethode overbrengt naar een potje, dan ziet het er zo teer uit. Ik kreeg de vraag afgelopen week; hoe zorg je nu dat het zaailingetje gezond in een potje terecht komt?

Vandaar wat foto’s gemaakt vandaag (ik heb voor het eerst geprobeerd een filmpje te maken, maar daar heb ik duidelijk geen talent voor, filmpje ondertussen gedelete, en ik ben tot de conclusie gekomen; ik word nooit een vlogger 🙂 ).

Een aantal pepers, paprika en aubergines zijn al groot genoeg om overgeplant te worden. Te herkennen aan het feit dat er 2 blaadjes te zien zijn (weliswaar nog samengevouwen), en het worteltje lang genoeg is). Op deze foto zie je de deno-zaailingen van de aubergine Zebra. De foto’s hieronder zijn van de peper Aji Blanco Cristal:

Foto 1:

Aji Blanco Cristal dus. Groot genoeg, hebben een kop en een staart, blaadjes en een worteltje dat lang genoeg is. Labeltjes liggen klaar.

Foto 2:

Potjes staan klaar. Klinkt kinderachtig maar is het niet. Op het moment dat je nu gaat beginnen met het overbrengen van de zaailingen zul je moeten zorgen dat alles klaar staat want de kale worteltjes kunnen niet lang zonder vocht. Je hebt geen tijd om tussendoor nog van alles te gaan halen, vullen, of wat dan ook. Dus ik heb potgrond gemengd met 1/5e deel brekerzand en daarmee de potjes gevuld. Ik heb de potjes kletsnat gemaakt, met lauwwarm water (want zaailingen van 27 graden krijgen een wel erg grote schok als je ze nu in ijskoude potgrond overplant). En er staat lauwwarm water klaar.

Ik plant altijd 3 zaailingen per potje, en dus maak ik gelijk ook met mijn wijsvinger 3  diepe gaten per potje, bijna tot onderin het potje.

Foto 3:

Eerst sproei je het papier met de zaailingen voorzichtig en met lauw water kletsnat, dan kun je de zaailingen makkelijk van het koffiefilterpapier af halen.

Pak een zaailing tussen wijsvinger en duim, bij de blaadjes of net eronder, nooit bij het worteltjes vastpakken (want dat is het meest bevattelijk voor breuk, ziekte, schimmels, kneuzen of wat dan ook).

Foto 4:

Het zaailingetje ziet er kerngezond uit, vind ik……..

Foto 5:

Laat het nu voorzichtig in een gaatje zakken en probeer uiteraard zo min mogelijk van de grond te raken zodat je het worteltje niet beschadigt.

Foto 6:

Misschien wel het meest precaire van de hele verhuizing, zaailingetje staat in het gaatje, nu heel voorzichtig iets dicht duwen met natte grond. Maar zeker niet te stevig want het worteltje kun je daarbij erg gemakkelijk breken. Ik duw het bovenaan voorzichtig iets dicht. En dan sproei ik nog flink wat lauw water rondom de zaailing, zodat de grond met water vanzelf rond het worteltjes dichtslibt.

Foto 7:

En zo ziet het er dan uit, als een ‘verzopen kat’ 🙂 . Twee overgebracht en nog één te gaan. Het potje gaat daarna in een droge bak zodat het teveel vocht eruit kan lopen.

En dan treedt nu de volgende stap in werking; Kraamkamer geopend! En dat betekent bovenlichtje van het veluxraam dicht, deur dichthouden zodat warmte van de schoorsteen binnen blijft en poes Lotje niet naar binnen kan om alles om te gooien. Zo vroeg mogelijk de gordijnen open voor zoveel mogelijk licht, maar direct na zonsondergang de gordijnen weer dicht, zodat het de kou van het raam een beetje tegenhoudt.

De eerste 12 potjes zijn gevuld, de komende week kan ik elke 2 of 3 dagen weer nieuwe zaailingen overpotten. Ondertussen zijn er trouwens ook nog zaaisels in de propagator helemaal niet gekiemd hoor, hebben meer tijd nodig.

In een volgend tuindagboek hoop ik te laten zien hoe de zaailingen er dan ondertussen bij staan. En eindelijk eens iets te laten zien van de tuin; want eerst was er storm en regen, nu is de grond bevroren en is die niet te bewerken. Hopen op een week droog weer met temperaturen boven nul!

Tot slot nog de mededelingen: Irene vraagt in een reactie op het vorige tuindagboek waarom we nog meer verhoogde bakken gaan maken. De laatste jaren hebben we steeds vaker last gehad van wateroverlast. Hier in Zuidwest Nederland liggen we al heel laag (heel ruim onder NAP). en met de enorme regenbuien die we de laatste jaren regelmatig krijgen hebben we steeds vaker last van de kleigrond die dan heel vast en moddernat is, etc.. Met verhoogde bakken lig je wat hoger, minder nat. Minder diep bukken ook, en omdat we geen 20 meer zijn, zijn we daar ook blij mee 🙂 . En we zijn gewoon tevreden over de kleine verhoogde bakken en zien steeds meer verhoogde bakken op de tuinen om ons heen en zien bij die verschillende tuinburen ook steeds vaker wat de voordelen zijn. We kunnen de bakken vullen met wat we willen (mest, zanderige grond, makkelijke moestuinmix, etc.. Ik verheug me nu al op rechte, ongevorkte worteltjes. Ter illustratie even wat pastinaken van onze tuinbuurvrouw van een paar weken geleden:

Het lijken wel spookjes 🙂 . Maar zij had in ieder geval pastinaken, wij hadden zelf 0 pastinaken, gewoon verdwenen in vette kleigrond met stilstaand water na flinke regenbuien. Daarom dus verhoogde bakken.

En laatste opmerking: ik heb afgelopen week een nieuwe pagina geschreven, over oerprei, te vinden via de groenteteeltpagina’s onder de wortelgewassen: Oerprei. En tot slot dan nog even een foto van de oerprei zoals die er nu bij staat in de tuin, morgen (als we de grond in kunnen komen) lekker een bosje oogsten voor in de soep: