Eindelijk

We hebben nog een week lang met argusogen naar de weersvoorspellingen gekeken. En in/na het weekend lijkt het toch echt eindelijk iets warmer te worden. En dus gaan we aan de slag. Niet dat we afgelopen week niks hebben gedaan, maar dat waren toch meer karweitjes als opruimen, onkruid wieden, verspenen, de rozen voor de eerste keer voeding geven, zaaien, etc.

Nu de nachttemperatuur een paar graden stijgt gaan we veel meer uitplanten in de tuin (niet dat bijvoorbeeld bietjes niet tegen wat kou kunnen maar ze groeiden door de kou in de kas toch ook niet echt, en dan maar een weekje later). We gaan komend weekend de matig winterharde planten in pot, die nog steeds in de kas staan (zoals wat salvia’s, citroenverbena, echeveria, etc.) buiten zetten en opkalefateren (onkruid weghalen, wat verse potgrond toevoegen, de pot schoonmaken, voeding geven, op de goede (buiten)plaats zetten en dan licht opgewarmd water geven). We zetten nu elke middag voor we naar huis gaan alle gieters die we hebben vol met water in de kas, dat kan dan de volgende dag opwarmen door de zon, en dat water gebruiken we om de zaailingen van tomaten, dahlia’s, paprika’s en andere warmteminnende soorten water te geven (want het water in de regenton is nog zo koud dat mijn vingers er van tintelen – laat staan de worteltjes van zaailingen).

En eindelijk; de kassen gaan leeg!! Schrik niet:

Ja, het is nogal een rommeltje. En zo lang ik nog steeds aan het zaaien en verspenen ben blijft dat nog even zo. Want uiteindelijk gaat dat altijd sneller dan het uitplanten. De pepers en paprika’s die je links ziet zou ik uit kunnen planten, maar juist die moeten in de kas en daar is overduidelijk nog geen plek. Aan de rechterkant staan verspeende zaailingen van knolselderij, eenjarige bloemen, nog wat jonge kool en kruiden. En die moeten eerst nog wat groeien.

Ik vrees dat de andere 2 kassen er ook zo uitzien. Maar ik beloof volgend weekend een nieuwe foto van de kas te maken, en dan hoop ik dat het er al iets meer gestructureerd uitziet. In één ding ben ik wel heel secuur (trouwens ook wel in het verspenen hoor): labelen. Het ziet er wat rommelig uit maar het staat op volgorde en is goed gelabeld, want anders heb ik straks geen flauw idee meer wat welk tomatenras, slaras, amaranthus, bleekselderij of knolselderij, etc. is. Ruud weet ook dat dit mijn domein is, ik weet wat waar staat en Ruud komt er alleen om potjes of plugjes met zaailingen te halen met de opdracht waar het uitgeplant mag worden.

Ruud heeft sowieso zijn eigen karweitjes. Zoals het ‘omheinen’ van de kruisbes. De struik is ondertussen 4 jaar oud en we hebben er slechts 1 keer een klein handje vol kruisbessen van kunnen oogsten. Niet omdat de struik zo slecht geeft maar omdat de eenden ons elk jaar net voor zijn met oogsten, soms zien we ze nog net weg waggelen als we op de tuin komen en vinden dan alleen nog wat onrijpe gevallen bessen op de grond. Nee, dit jaar wil Ruud eindelijk zelf rijpe kruisbessen kunnen oogsten. En dus heeft hij een gaasrek met stokken rondom de plant bevestigd. Het is er nog vrij vroeg voor want ze bloeit nu pas net heel kleine bloempjes. “Maar het kan maar alvast gebeurd zijn”, zegt Ruud, en daar heeft hij zeker gelijk in.

Nog 2 weken en het is mei. Daarom zaaide ik gisteren basilicum, en een meloenkomkommer (die wat bekender is onder de naam Carosello). Misschien moet ik daar dit jaar ook eens een eigen teeltpagina over schrijven. Het is alweer een aantal jaar geleden dat ik deze leuke groente (of is het toch fruit?) teelde. Ik vond er nog wel een oude foto van:

Dit jaar ga ik voor de Carosello Bianco Leccese. Alle rasnamen die ik tegenkom zijn altijd in het Italiaans, ze zal daar dus vast het meest worden geteeld/gegeten. Het is een slingerplant (net als een komkommer en een meloen), heeft als warmbloedige Italiaanse veel warmte nodig (dus komt ze hier volgende maand aan een klimrek in de kas). De smaak van de vruchten is wat de naam al belooft: knapperig als komkommer, sappig als meloen, en de smaak is die van komkommer maar dan met een vleugje meloenzoet. Ik verheug me er nu al op :-). Voor wie er zaden van zoekt: als je googelt op ‘carosello zaden’ vind je wel wat links.

Terug naar de tuin; ergens in de volgende twee weken hopen we te kunnen gaan beginnen in de eerste kas: we harken de paardenmest met stro die we in oktober in een laag over de grond hebben uitgespreid nu naar een kant van de kas. En dan kunnen we gaan uitmeten, stokken uitzoeken voor de tomaten, paprika’s, aubergines, etc. en alvast plaatsen. Vervolgens kunnen we gaan uitplanten wanneer de zaailingen er groot genoeg voor zijn. Ik heb het plan om tussen de rijen tomaten, paprika’s, aubergines, etc. repen karton te leggen. En daarop leggen we de mest met stro weer terug. Ik hoop (maar het is dus maar een eerstejaars probeersel) dat het onkruid wordt tegengehouden, en dat de grond minder snel verdampt en dus langer vochtig blijft. Maar vooral wil ik water op de mest dat op het karton ligt geven (zodat de voedingsstoffen die in de mest zitten langzaam beschikbaar komen voor de planten die langs het karton staan. Hoe het bevalt en afloopt zal ik later zeker nog eens laten weten en laten zien. Vooralsnog werkt het voor de bloemkolen prima (eind augustus gezaaid, in september in de kas uitgeplant en volgende week oogstbaar):

Ook buiten is er genoeg te zien, te doen en te beleven; de appels en peer staan in knop en gaan binnenkort bloeien. De Franse dragon heeft de winter buiten in pot overleeft en loopt weer vol uit (zie foto bovenaan dit blog). Hetzelfde geldt voor tijm en rozemarijn. En ook de knoflook groeit ondertussen weer:

Ik heb ze een paar weken geleden wat samengestelde organische moestuinvoeding gegeven en daar zijn ze zichtbaar blij mee. De kapucijners, peultjes en doperwten groeien goed onder het vliesdoek, dat mag er volgende week vanaf (want dan hebben de duiven er geen interesse meer in). De rabarber komt weer boven de grond, de frambozen lopen uit, en er zit een koolmeesjesechtpaar in het nestkastje. Alles in de tuin schreeuwt ‘Lente’, en nu de temperatuur wat oploopt kunnen wij daar eindelijk ook aan toe gaan geven. Ik zou bijna ‘Hoera!!’ roepen :-)).

Tot slot: ik heb afgelopen week nog een uitgebreide pagina geschreven over eenjarige bloemen (met, vind ik zelf, heerlijke foto’s waar ik bij het uitzoeken zelf gelijk een zonnig gevoel aan overhield :-)): Eenjarige bloemen in de moestuin. Ik heb nog geen tijd gehad om de tekst nog een keer terug te lezen en de typfouten eruit te halen, dat komt hopelijk ergens volgende week, dit weekend te druk in de tuin en te lekker weer voor de computer en website. De laatste foto is die van de eerste oogst van de broccolini. De roosjes zijn wat minder wit dan de beschrijving beloofde, en soms ook wat meer paars (wellicht van de kou). Maar ik vind het zo eigenlijk ook heel mooi (en ze smaakte er niet minder om, 3 minuten geblancheerd en daarna in een salade verwerkt).