Eindelijk

Ik zeg het al weken, er moet nog één stukje gespit worden. Niet perse voor het spitten maar wel voor de ellende die daar vorig jaar groeide en woekerde. Vorig jaar stonden er strobalen (oh ja, dat fiasco). En die waren zo nat en los van structuur dat we ze in de zomer niet konden verzetten. En de grond eronder werd een broedplaats van onkruid. En dan heb ik het niet over grasjes en vogelmuur, maar over het zware geschut, zoals winde, heermoes en distels. Kruipers die dus niet weggehaald konden worden en een half jaar door hebben kunnen groeien, langs en door de strobalen omhoog. En daardoor sterk konden worden. En dus moest het eruit.

Je ziet nog 2 groene plukjes (dat is zuring dat al weer mooi uit gaat lopen). En het is dus helemaal geen groot stuk, laten we zeggen 4 meter lang en 60 centimeter breed. Maar soms kun je ergens zo tegenop zien, omdat het gewoon geen leuk werkje is, dat je het uitstelt. Maar vooruit, het moest gebeuren, en het was koud, en van wat zwaarder werk blijf je lekker warm. Geen excuses meer, Ruud spitten (en de grond was zwaar, nat, vette klei die een heel jaar in heeft mogen klinken). En ik op mijn knieën ernaast om de wortels er zoveel mogelijk eruit te halen.

Dit was de oogst van dit kleine stukje:

De dikke witte wortels van winde, de dunnere witte wortels van distels, de zwarte wortels van heermoes. Een emmer vol, van dit kleine stukje grond. En het zou ijdele hoop zijn om te denken dat er dan geen onkruid meer opkomt daar. Het zijn alle drie soorten waarvan maar 1 centimeter wortel hoeft te blijven zitten om het hele proces weer opnieuw te laten beginnen. Iedereen die dit ziet snapt waarom we al jaren niet meer frezen (want daarbij worden al die wortels in tientallen stukjes gehakt en zijn ze klein maar sterk en komen er heel veel meer in de tuin op dan met ouderwets spitten en gewoon wortels van onkruiden verwijderen als je ze tegenkomt.

Tot zover. Misschien niet een leuk onderwerp, maar wel echt heel nuttig. En wij zijn er blij mee. Er ligt ondertussen stro overheen. Ongetwijfeld komen deze zomer nog heermoes, winde en distels boven, maar nog niet 10% van wat er opgekomen zou zijn als we de wortels hadden laten zitten.

En daarmee is dan nu eindelijk de tuin klaar voor het voorjaar. Hoera! En kunnen we verder met de andere werkjes. En dat is dan nu vooral zaaien, zaaisels verzorgen, verspenen (inden nodig) en verplanten. Volgende week mogen de doperwten naar buiten.

Er is buiten al een hekwerk voor ze gezet, en er ligt al een net klaar om de zaailingen na het uitplanten te beschermen tegen vraat van vooral vogels.

En de eerste soorten worden nu verspeend. Nou ja, echt verspenen doe ik maar zelden. Maar op de foto zie je de Digitalis (Consolida) ajacis Sydney Blue Picotee.

In februari in de koude kas gezaaid (werkt wat mij betreft beter dan binnenshuis zaaien, lijkt een koudeperiode op prijs te stellen). Kiemde na een week of 4. En groeide in de tray in de vakjes tot en met het derde blaadje, een stuk of 4 tot 5 zaden per vakje. Ik kan ze per stuk verspenen maar daarbij maak ik waarschijnlijk veel worteltjes kapot. Bovendien kom ik dan potten, grond en plaats tekort. En daarom plant ik het hele plukje met 5 zaailingen uit in een 9-centimeter potje. Daar mogen ze nu lekker verder in groeien, en ik kan me zomaar voorstellen dat er voor alle 5 de zaailingen per potje genoeg plaats is om uit te groeien tot gezonde zaailingen om uit te planten. Maar 20 zaailingen zou veel te veel zijn, als dat eens gebeurt vis ik er gewoon een aantal zaailingen tussenuit, zo laag mogelijk weg nijpen of knippen (lang leve het nagelschaartje :-). Maar dan was het een ongelukje, liever dit, ik hoef niks te beschadigen en later mag het zo naar buiten. Eerst mogen de zaailingen in de kas nog verder groeien.

Wanneer dan wel uitplanten; als ik ze groot genoeg vind, het weer wat warmer wordt en ik denk dat ze niet meer opgevreten zullen worden door slakken of vogels of wat dan ook.

En wanneer vind ik ze groot genoeg? Algemene stelregel is dat er onderuit het potje al goede wortels moeten komen groeien, dat vind ik zelf altijd een mooie leidraad. Al zijn daar natuurlijk uitzonderingen op. Maar toch handig om altijd even onder het potje te kijken, want dat wat er onder de grond gebeurt is essentieel voor dat wat er boven de grond groeit.

Ter illustratie nog even een foto van de onderkant van de tray van de kapucijnerzaailingen die we vorige week hebben uitgeplant. Je ziet gezonde witte wortels, niet teveel en niet te weinig. Nog langer in de tray houden betekent dat de wortels zich ophopen onder de tray en geen voedingsbodem hebben om verder in te groeien. Oftewel; een mooi moment om de zaailingen uit te planten. Daarnaast dan nog de 2 andere voorwaarden; het is al warm genoeg voor kapucijners. En tegen vraat van vogels hebben we maatregelen genomen (gaas erover gespannen).

Tot slot dan nog een foto van de spinazie (in de kas half februari gezaaid). Nog 2 of 3 weekjes, afhankelijk van het weer, en dan kunnen we de eerste spinazie van 2015 van eigen tuin  oogsten en eten. Heerlijk!

Tot slot nog even een mededeling: volgend weekend sluit ik de zadenlijst (om achter de schermen ook voorzichtig alweer te gaan werken en schrijven aan een nieuwe zadenlijst voor komend najaar – dat klinkt als nog heel ver weg, eerst maar eens hopen op een lange, mooie zomer :-). Maar mocht iemand dus nog de beschrijving van een soort willen, kopieer dat komende week dan nog even want vanaf volgend weekend zul je de beschrijvingen dus ook niet meer op deze website kunnen vinden.